Ισόβιοι προνομιούχοι με τα λεφτά των άλλων.........

Νέα Βουλή, νέος πρόεδρος, νέα αρχή. ................



Αλλά στην παρθενική ομιλία του ο Νίκος Βούτσης έχασε την ευκαιρία να γράψει ιστορία από την πρώτη ώρα της θητείας του. Να εξηγούμαστε. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς τους κρίσης -που κλαίνε μάνες και παιδιά και κόβονται συντάξεις- το ένδοξο ελληνικό Κοινοβούλιο υποχρεώνει τον κρατικό προϋπολογισμό να συντηρεί πολυπληθείς… ιδιωτικούς στρατούς σε πρόσωπα που δεν είναι καν μέλη του: στους πρώην προέδρους του και σε έτερους Καππαδόκες.

Δηλαδή οι φορολογούμενοι πληρώνουν για κάποιους που δεν τους προσφέρουν καμία απολύτως υπηρεσία. Δεν είναι βουλευτές, αλλά η Βουλή τους διαθέτει γραφεία και προσωπικό. Χώρια τους αστυνομικούς συνοδούς που χρησιμοποιούν για ασφάλεια -χωρίς να κινδυνεύουν από κανέναν οι περισσότεροι.

Να αρχίσουμε από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου; Η κυρία θα νέμεται εφεξής ως ιδιώτης, τρία γραφεία της Βουλής και θα την υπηρετούν εφτά δημόσιοι υπάλληλοι - σύμφωνα με μια άλλη ερμηνεία μπορεί να φτάσουν και στους 13 στην περίπτωση της.

Γραφείο και ως έξι υπάλληλους έκαστος για γραμματειακή υποστήριξη δικαιούνται και οι προκάτοχοι της – ισοβίως! Ονόματα: Πετσάλνικος, Ψαρούδα- Μπενάκη, Κακλαμάνης, Σιούφας. Ξεχάσαμε κανέναν; Α, ναι, τον Πολύδωρα, πρόεδρο Βουλής για μια μέρα!

Τι ακριβώς προσφέρουν στην ελληνική Πολιτεία για να έχουν τη γαλαντομία της; Απάντηση: τίποτε. Ποιος τα αποφάσισε αυτά; Απάντηση: μόνοι τους! Η τελευταία και πιο γενναιόδωρη ρύθμιση έγινε από τον Βαγγέλη Μειμαράκη.

Αλλά δεν είναι οι μόνοι. Και άλλοι που δεν έχουν πλέον καμιά σχέση με τη Βουλή διατηρούν δικαίωμα ισόβιων τζάμπα διευκολύνσεων. Πχ, όποιος υπήρξε αρχηγός κόμματος -ακόμη και αν έχει ξεχάσει πότε ακριβώς του συνέβη- έχει στη διάθεση του έναν έως τρεις υπάλληλους. Ονόματα: Τσοβόλας, Κωνσταντόπουλος, Καρατζαφέρης, Κουβέλης, Δαμανάκη, Αλαβάνος. Από κοντά και οι πρώην αντιπρόεδροι κυβερνήσεων, όπως ο Πάγκαλος.

Στο κερασάκι αυτής της ωραίας τούρτας βρίσκουμε τρεις πρώην Πρωθυπουργούς: Κ. Μητσοτάκης, Κ. Σημίτης, Γ. Παπανδρέου. Παρ ότι η Βουλή στερείται των υπηρεσιών τους, διαθέτει 4-6 υπαλλήλους και χρεώνεται αντιστοίχως για λογαριασμό τους.

Δεν μιλάμε για πρώην προέδρους δημοκρατίας ή πρωθυπουργούς που παραμένουν βουλευτές -γι αυτούς υπάρχει κάποια βάση. Ούτε για τους αποσπασμένους στα κομματικά γραφεία. Το τριτοκοσμικό και σκανδαλώδες αφορά όσους έχουν απεμπλακεί -συνήθως με απόφαση των εκλογέων- από την κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά θα μας κοστίζουν εφ' όρου ζωής (τους).

Σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς κάπου 250 υπάλληλοι εν συνόλω -συν τα έξοδα ασφαλείας και υποδομών- διατίθενται στους πρώην, δίκην ΙΧ προσωπικού, αλλά δημοσία δαπάνη. Ένα μικρό υπουργείο στη διάθεση ιδιωτών! Άπαιχτο;

Θα ήταν ανακουφιστικό εάν ο νέος πρόεδρος της Βουλής επιχειρούσε απλώς να τους εκθέσει: να ανακοινώσει ότι ο ίδιος, ως αριστερός, όταν γίνει πρώην δεν θα ασκήσει αυτά τα -Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει- "δικαιώματα". Δεν το έκανε.

Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική τάξη ανεξαρτήτως ιδεολογίας θα συνεχίσει να παρέχει διευκολύνσεις στον εαυτό της και να στέλνει το λογαριασμό στους πολίτες. Ή όπως έλεγε ο Τολστόι: "Όλοι υπόσχονται να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του".