Απαιτείται τώρα σοβαρότητα...

Κάθε φορά που εκλέγεται μια νέα κυβέρνηση δημιουργούνται προσδοκίες από τον κόσμο για καλύτερες αποφάσεις, δικαιότερη πολιτική, άμεσες και ικανοποιητικές λύσεις.



Ειδικά για την περίπτωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που επανεξελέγη προ μηνός, οι προσδοκίες είχαν μετατραπεί σε ελπίδες ότι θα μπορούσαν να διαχειριστούν καλύτερα ένα σκληρό μνημόνιο.

Το πλαίσιο της συμφωνίας του καλοκαιριού γνώριζαν όλοι πως θα είναι ασφυκτικό. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί στις κρίσιμες θέσεις του κυβερνητικού σχήματος είχαν γνώση των δυσκολιών και ήταν εκείνοι που επέμειναν ότι μπορούν να πάρουν σημαντικές αποφάσεις με γνώμονα το συμφέρον του πολίτη και στόχο την ταχύτερη έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.

Προεκλογικά τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι ΑΝΕΛ υπόσχονταν ότι είχαν σχέδιο, ότι το πρόγραμμά τους είναι εφαρμόσιμο. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες όλο και πληθαίνουν τα κρούσματα ασάφειας, πανικού και αδυναμίας διαχείρισης βασικών θεμάτων της καθημερινότητας. Ειδικά η περίπτωση του ΦΠΑ στην εκπαίδευση και το «κυνήγι του θησαυρού», δηλαδή η εξεύρεση ισοδύναμων, έχουν οδηγήσει σε απίστευτα λάθη. Οι διαρροές για τα μέτρα που θα καλύψουν την «τρύπα» των 300 και πλέον εκατ. ευρώ, πότε για τα τέλη κυκλοφορίας, πότε για τα ΚΤΕΟ, πότε για έκτακτο φόρο, προκαλούν σύγχυση και φόβο στους πολίτες. Κυρίως δημιουργούν την αίσθηση μιας οικονομίας και μιας χώρας που δεν «πατάει καλά στα πόδια της».

Δυστυχώς, ούτε για την οικονομία, ούτε για την ίδια την κυβέρνηση υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Τα προβλήματα είναι μεγάλα και δεν υπάρχουν περιθώρια για αστοχίες, παλινδρομήσεις και λανθασμένες επιλογές. Χρέος του πρωθυπουργού και των υπουργών που συνδέονται με την εφαρμογή του μνημονίου είναι να προχωρήσουν σε όλες τις κινήσεις εκείνες που θα διώξουν τα σύννεφα που μαζεύονται πάνω από τη χώρα. Οι παραφωνίες πρέπει να πάψουν να υπάρχουν σε μια νέα κυβέρνηση που αγωνίζεται για την έξοδο από την κρίση. Ο Αλ. Τσίπρας οφείλει, λοιπόν, να «μαζέψει» τους υπουργούς που προκαλούν σύγχυση στον κόσμο ή που ετοιμάζονται να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά, από το όφελος που πιστεύουν ότι θα φέρουν με τις αποφάσεις τους.