Οταν όλοι θα γελούν με τους νέους φόρους

Την ώρα που όλοι, ακόμη και τα μέλη του περιβόητου κινήματος «Δεν πληρώνω», είχαν αρχίσει, ελέω ΣΥΡΙΖΑ, να συμμορφώνονται στις υποχρεώσεις τους, τέλειωσαν τα χρήματα.




Πλέον, όλο και πιο λίγοι πληρώνουν στην εφορία τις υποχρεώσεις τους και τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο συσσωρεύονται με αλματώδη ρυθμό.

Για έξι χρόνια η πολιτική να επιβάλλονται φόροι πάνω στους φόρους, νέες έκτακτες εισφορές να προστίθενται στις παλαιές και να ανακοινώνονται τέλη επί τελών, εξάντλησαν τους πάντες και μαζί τα όποια αποθέματα είχαν οι πολίτες.

Οι «χαρωποί» ακτιβιστές και οι επίμονοι «ιδεολόγοι» του «Δεν πληρώνω» βλέπουν έκπληκτοι τώρα να παίρνουν απ' αυτούς τη σκυτάλη όσοι αγκομαχώντας μέχρι χθες προσπαθούσαν με πατριωτισμό να ανταποκριθούν και να πληρώσουν κανονικά τις υποχρεώσεις τους.

Μια άτυπη στάση πληρωμών απλώνεται παντού και σιγά-σιγά ο ένας μετά τον άλλο μεταπίπτει στην κατηγορία των κακοπληρωτών.

Οι αριθμοί προκαλούν ίλιγγο, αλλά και απόγνωση. Πάνω από 3 εκατ. Έλληνες χρωστούν στο Δημόσιο περισσότερα από 80 δισ. ευρώ και κοντά στο ένα εκατομμύριο στα ασφαλιστικά ταμεία οφείλουν εισφορές και πρόστιμα ύψους 30 δισ. ευρώ.

Τα χρέη των ιδιωτών, εάν υπολογιστούν κι αυτά προς τις τράπεζες, ξεπερνούν το 100% του ΑΕΠ, αφού φθάνουν πάνω από τα 200 δισ. ευρώ.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι μαζί με το ελληνικό Δημόσιο χρεοκόπησαν και οι πολίτες.

Τώρα η κυβέρνηση κάθε φορά που θα σχεδιάζει νέα φορολογικά μέτρα, θα πρέπει να διαβάζει το έργο του Λουκιανού «Νεκρικοί Διάλογοι» και να θυμάται τη ρήση του κυνικού φιλοσόφου Μένιππου.

«Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Η φοροδοτική ικανότητα των περισσότερων Ελλήνων έχει πια εξαντληθεί.

Η μεσαία τάξη, αυτή που ήταν ο αιμοδότης του Δημοσίου, κατέρρευσε.

Είναι πλέον αυτονόητο ότι άλλα μέτρα για πρόσθετα έσοδα δεν πρόκειται να αποδώσουν. Αργά ή γρήγορα δεν θα υπάρχει καμία άλλη διέξοδος, παρά μόνο το λιγότερο κράτος και ο περιορισμός των δαπανών.

Έως ότου το αντιληφθεί η κυβέρνηση και αλλάξει ρότα, το κράτος θα βάζει νέους φόρους και οι πολίτες θα θέλουν να τους πληρώνουν, αλλά δεν θα μπορούν.

Στο τέλος κανείς πια δεν θα τρομάζει με τους νέους φόρους. Όλοι θα «κόβουν» μια επιταγή χωρίς αντίκρισμα. Θα είναι ένα «παιχνίδι», μια φάρσα κράτους και πολίτη.