Βρισκόμαστε ήδη σε οικονομικό αδιέξοδο

Τον τελευταίο χρόνο, δυστυχώς, η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας και ιδιαίτερα οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις έχουν πληγεί από τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές.



Τον Ιούλιο γίναμε μάρτυρες της κατάληξης της εξάμηνης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης, που είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή των capital controls, την εξανέμιση των όποιων θετικών προοπτικών είχαν δημιουργηθεί στην ελληνική οικονομία το προηγούμενο έτος, και τελικά στην υπογραφή ενός νέου μνημονίου που χαρακτηρίζεται από όλα τα αδιέξοδα των προηγούμενων.

Ένα μνημόνιο δηλαδή, που απαιτεί άμεσα την εφαρμογή πλήθους μέτρων, τα περισσότερα εκ των οποίων συνεπάγονται νέες επιβαρύνσεις για την καθημαγμένη ελληνική οικονομία και παράλληλα, απαιτεί την άμεση εφαρμογή ζωτικών για την ελληνική οικονομία μεταρρυθμίσεων όπως το ασφαλιστικό που επηρεάζει οριζόντια τόσο το δημοσιονομικό σκέλος όσο και την κοινωνία και την πραγματική οικονομία. Η εκ βάθρων αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος σε ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα, χωρίς πρόβλεψη μεταβατικής περιόδου και υπό συνθήκες ύφεσης ήταν πολύ πιθανό να οδηγούσε σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο.

Ήδη βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση. Σε μια κατάσταση δηλαδή πολιτικής ρευστότητας, έντονων κοινωνικών αντιδράσεων και κυρίως απροσδιόριστης χρονικής κατάληξης των διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Η κυβέρνηση βιάζεται να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις τόσο για την καταβολή της επόμενης δόσης, όσο και για την έναρξη των συζητήσεων για την αναδιάρθρωση του χρέους. Ο τρόπος όμως που εισήγαγε την αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα και οι φυγόκεντρες τάσεις που προκαλούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο από το τεράστιο ζήτημα του προσφυγικού-μεταναστατευτικού προβλήματος έχουν περιπλέξει τα πράγματα, δημιουργώντας έντονη ανασφάλεια στην κοινωνία και στασιμότητα στην οικονομία.

Σε κάθε περίπτωση η διαιώνιση των διαπραγματεύσεων θα έχει αρνητικές συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας. Είναι απαραίτητο να στραφούμε σε μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα, όπως π.χ. η εκπόνηση ενός φιλικού προς τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις αναπτυξιακού νόμου, και σε διαρθρωτικές αλλαγές με μηδενικό δημοσιονομικό κόστος, όπως π.χ. η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης και η δημιουργία ενός σταθερού χωροταξικού πλαισίου. Όσο αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με μέτρα που περιορίζουν την οικονομική δραστηριότητα και αποθαρρύνουν τις επενδύσεις, τόσο τα προβλήματα αυτά θα αναπαράγονται τροφοδοτώντας τον καθοδικό φαύλο κύκλο της ύφεσης και της φτώχειας.