Επιχείρηση συσπείρωσης

Στην «ασφαλή» διέλευση του τελευταίου δύσκολου κάβου πριν το - «ξέφωτο» ελπίζει τώρα η κυβέρνηση και αυτός δεν είναι άλλος από την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης.



Παρά τις καθυστερήσεις και τις δυστοκίες που σημειώθηκαν τους τελευταίους μήνες, με ευθύνη τόσο της ελληνικής πλευράς, όσο και των δανειστών, τα ψέματα φαίνεται ότι τελείωσαν και το Μαξίμου βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με την ώρα των μεγάλων αποφάσεων.

Το οικονομικό επιτελείο αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνουν με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους, ότι η επίτευξη συμφωνίας με την τρόικα μέχρι τις 22 Απριλίου είναι στόχος εφικτός και καταστρώνουν τους σχεδιασμούς τους με βάση αυτό το χρονοδιάγραμμα. Ωστόσο, αφενός οι τριγμοί που προκλήθηκαν λόγω της διαρροής των συνομιλιών των στελεχών του ΔΝΤ και αφετέρου οι αναταράξεις που ενδέχεται να υπάρξουν κατά την ψήφιση από τη Βουλή του νέου πακέτου δύσκολων μέτρων, καθιστούν τον στόχο αυτό ως ένα μεγάλο «στοίχημα», και ίσως τη μεγαλύτερη πρόκληση που έχει αντιμετωπίσει από το Σεπτέμβρη μέχρι τώρα, η κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Μάχη σε δύο επίπεδα

Στο πλαίσιο αυτό, ο σχεδιασμός κινείται σε δύο επίπεδα: Σε πρώτη φάση, αυτό των διαπραγματεύσεων, όπου η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να προβεί σε καμία νέα υποχώρηση και υιοθέτηση επιπλέον μέτρων, πέραν εκείνων που προβλέπονται ρητά στη συμφωνία του καλοκαιριού. Εν συνεχεία ακολουθεί η ώρα της κρίσης, ήτοι το «πράσινο» φως της Βουλής, όπου και θα δοκιμαστούν οι αντοχές των κυβερνητικών βουλευτών. Αν και ακόμη δεν υπάρχει συγκεκριμένη απόφαση, ωστόσο, όπως όλα δείχνουν για ακόμη μια φορά θα υπάρξουν διαδικασίες κατεπείγοντος, ευθύς αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, οπότε οι βουλευτές θα κληθούν να εγκρίνουν τα μέτρα που ενδέχεται να έρθουν με τη μορφή ενός νομοσχεδίου, και σίγουρα λιγοστών άρθρων, προκειμένου να περιοριστούν στο ελάχιστο οι διαρροές. Μέχρι τότε όμως, σε βασική προτεραιότητα ανάγεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν εξάλλου και η απόφαση του πρωθυπουργού να συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση των βουλευτών την περασμένη Δευτέρα. Μπορεί τυπικά να χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή η ανάγκη ενημέρωσης πάνω στις τελευταίες εξελίξεις μετά τη δημοσιοποίηση της συνομιλίας Τόμσεν - Βελκουλέσκου, αλλά η βαθύτερη αιτία, ήταν η τόνωση του ηθικού των βουλευτών ενόψει των δύσκολων μέτρων που επίκεινται.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι άλλωστε, που παραδέχονται ότι η εκ νέου επίκληση ενός εχθρού, εν προκειμένω του ΔΝΤ, που υπονομεύει τα εθνικά συμφέροντα, λειτουργεί «λυτρωτικά» για τους βουλευτές, καθώς τους τροφοδοτεί με επιχειρήματα και απαντήσεις στις αιτιάσεις και τα πυρά που δέχονται, ότι παραδόθηκαν αμαχητί στις απαιτήσεις του κουαρτέτου. Πολλώ δε μάλλον, όταν οι συγκεκριμένοι βουλευτές θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο τους ψηφοφόρους τους, όταν μεταβούν στις εκλογικές τους περιφέρειες κατά τη διάρκεια των πασχαλινών διακοπών.

Επιπλέον η ταύτιση του ΔΝΤ με τη ΝΔ, την οποία το Μαξίμου κατηγορεί για απόλυτη σύμπλευση με τις πλέον ακραίες απόψεις των δανειστών, δημιουργεί ένα επιπλέον «εχθρό», εντός των τειχών αυτή τη φορά, συσπειρώνοντας και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, επαναχαράσσοντας τις διακριτικές γραμμές μεταξύ νεοφιλελεύθερης δεξιάς και αγωνιστικής αριστεράς, που το τελευταίο διάστημα είχαν ατονήσει.

Ταυτόχρονα στο κυβερνητικό επιτελείο επιδίδονται και σε μία επικοινωνιακή μάχη παρουσίασης των «επιτευγμάτων» των τελευταίων μηνών, με έμφαση στο γεγονός ότι τα μέτρα που τελικώς υιοθετήθηκαν αποτελούν την καλύτερη δυνατή εκδοχή σε σύγκριση με τις αρχικές απαιτήσεις των δανειστών, καθιστώντας τη συμφωνία του καλοκαιριού «ετεροβαρή» υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο πρωθυπουργός.

Παράλληλα, επικαλούμενοι βασικούς δείκτες της οικονομίας κάνουν λόγο για σαφώς βελτιωμένη εικόνα σε σχέση με το παρελθόν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την τελευταία παρέμβαση του υπουργού Επικρατείας Ν. Παππά και των στοιχείων που παρουσίασε. Η τακτική αυτή μάλιστα κάνει ορισμένους στην αντιπολίτευση, να μιλούν -με εμφανώς δηκτική διάθεση- για προσπάθεια φιλοτέχνησης ενός νέου κυβερνητικού «success story».

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Τρέχει για να «κτίσει» συμμαχίες

Επειδή όμως εκτός από εχθρούς σε μία «μάχη» απαιτούνται πάντα και σύμμαχοι, και καθώς η ώρα της κρίσης πλησιάζει, το Μαξίμου επιχειρεί να πετύχει τη μέγιστη δυνατή στήριξη και την εξασφάλιση «συμμαχιών» σε διεθνές επίπεδο. Για τον λόγο αυτό εξάλλου, ο Αλ. Τσίπρας αμέσως μετά την «κήρυξη πολέμου» με το ΔΝΤ, επιδόθηκε σε ένα μπαράζ τηλεφωνικών επικοινωνιών με Ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους, φθάνοντας ακόμη και στην? απέναντι πλευρά του Ατλαντικού μέσω επαφής με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Αν και τα μηνύματα που εισέπραξε συνολικά ο πρωθυπουργός, φάνηκε να συγκλίνουν σε μία και μόνη επωδό «την αγαστή συνεργασία» όλων των εμπλεκομένων στη διαπραγμάτευση -κάτι που ουδόλως φαίνεται να συμφωνεί με την πολεμική του Μαξίμου έναντι του Ταμείου- ωστόσο στο κυβερνητικό επιτελείο παραμένουν αισιόδοξοι, κι αυτό γιατί τουλάχιστον φαίνεται να εξασφαλίζεται η έγκαιρη ολοκλήρωση της συμφωνίας, θέση στην οποία συμφώνησαν οι περισσότεροι από τους συνομιλητές του Αλ. Τσίπρα.

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη και η ανακοίνωση της επίσκεψης του Βλ. Πούτιν τον Μάιο στην Ελλάδα. Κατόπιν τούτων -και με δεδομένο ότι οι ελπίδες για τη ρύθμιση του χρέους, στην παρούσα φάση «ψαλιδίζονται»- το Μαξίμου ρίχνει τους τόνους απέναντι στο ΔΝΤ, επενδύοντας στο βραχυπρόθεσμο στόχο της επιτυχούς και χωρίς επιπλέον μέτρα, διαπραγμάτευσης, εντός των χρονοδιαγραμμάτων που έχουν τεθεί..