Ανθελληνική προπαγάνδα στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης

Επιχείρηση περιχαράκωσης της μειονοτικής εκπαίδευσης στη Θράκη και δημιουργία αρνητικού κλίματος για την ελληνική πολιτεία εκδηλώθηκε τις προηγούμενες δύο εβδομάδες στη Θράκη με αφορμή την ατυχή (υπηρεσιακή) αντίδραση στη σταδιακή κατάργηση σε ορισμένα μειονοτικά σχολεία της χρήσης της ελληνικής γλώσσας.




Με αφορμή την παρερμηνεία μιας εγκύκλιου που εκδόθηκε από την αρμόδια Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας, υπήρξε μια πρωτοφανής κινητοποίηση η οποία, παρά τις διευκρινίσεις που αμέσως δόθηκαν, στράφηκε εναντίον του ελληνικού κράτους, επιχειρώντας έτσι τη δημιουργία ακόμη μεγαλύτερης καχυποψίας στα απλά μέλη της μειονότητας σε ό,τι αφορά τα δημόσια σχολεία.

Στα τέλη Μαρτίου, καθώς υπήρχαν καταγγελίες ότι σε ορισμένα μειονοτικά σχολεία είτε σε εσωτερικές διαδικασίες είτε στην επαφή με τα παιδιά (παραγγέλματα κ.λπ.) είχε σταματήσει να χρησιμοποιείται η ελληνική γλώσσα, ο επικεφαλής της Περιφερειακής Διεύθυνσης, Π. Κεραμάρης, απέστειλε εγκύκλιο σε όλα τα σχολεία, υπενθυμίζοντας ότι πρέπει να χρησιμοποιείται η ελληνική γλώσσα. Η διατύπωση έδωσε την ευκαιρία για παρερμηνείες, ότι δηλαδή ο κ. Κεραμάρης με την εγκύκλιό του... ανέτρεπε όλο το πλαίσιο της μειονοτικής εκπαίδευσης, απαγορεύοντας τη χρήση της τουρκικής γλώσσας. Ενώ ήταν προφανές ότι δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο και ενώ δόθηκαν διευκρινίσεις ξεκίνησε μια πραγματική εκστρατεία που δαιμονοποιούσε λίγο-πολύ την Ελλάδα, επειδή δήθεν επιχειρούσε την κατάργηση της τουρκικής γλώσσας από τη μειονοτική εκπαίδευση. Σε υψηλούς τόνους με ακραίες «κορώνες», οι γνωστές οργανώσεις (από αυτές που έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια και πρωτοστατούν στη δυσφήμηση της χώρας μας στα διεθνή φόρα) και σε ηπιότερους οι τέσσερις βουλευτές (ο Αχμέτ Ιλχάν από το Ποτάμι κατέθεσε μάλιστα και ερώτηση στη Βουλή) ζήτησαν την κατάργηση της εγκυκλίου.

Από ορισμένες πλευρές υπήρξε προσπάθεια, ώστε να συνεχιστεί η ασάφεια και να θεωρηθεί ότι δεν απαιτείται η χρήση της ελληνικής γλώσσας στα μειονοτικά σχολεία. Βεβαίως, εκτός των προφορικών διευκρινίσεων, υπήρξε και γραπτή εγκύκλιος που ξεκαθάριζε ότι σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λοζάνης και τα Μορφωτικά Πρωτόκολλα τα μειονοτικά σχολεία είναι δίγλωσσα και αποτελεί πάγια θέση της χώρας η «ανεμπόδιστη χρήση και των δύο γλωσσών». Και εξηγείται επίσης για ποιον λόγο εκδόθηκε η αρχική επίμαχη εγκύκλιος, καθώς όπως επισημαίνεται «...δυστυχώς, παρατηρήθηκε το φαινόμενο να μη χρησιμοποιείται η μία από τις δύο γλώσσες σε κάποιες διαδικασίες που συνδέονται με τη λειτουργία του σχολείου..., γεγονός που δημιούργησε προβλήματα εντός της εκπαιδευτικής κοινότητας».