ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ κήρυξαν «πόλεμο»

Η άνευ όρων και ορίων πολιτική σύγκρουση αποτελεί πλέον, όπως όλα δείχνουν, επιλογή τόσο του Μαξίμου όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.



Η κήρυξη του «πολέμου» με τον πλέον επίσημο τρόπο - σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών και με «αρένα» την αίθουσα του Κοινοβουλίου- έσβησε και τις τελευταίες ελπίδες συνεννόησης, έστω στα μείζονα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες, πιστοποιώντας το γεγονός ότι η πολιτική ζωή εισέρχεται σε ένα νέο κύκλο σκληρής και στείρας -εν πολλοίς- αντιπαράθεσης, με απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία και για τη χώρα.

Προαναγγελίες και αίτημα εξεταστικών επιτροπών, αναμόχλευση παλαιότερων «σκοτεινών» υποθέσεων και αδιερεύνητων «σκανδάλων», μάχη με εκατέρωθεν διαρροές και δημοσιεύματα περί επαφών τόσο του κυβερνώντος κόμματος όσο και της ΝΔ με κυκλώματα «εκβιαστών», αντεγκλήσεις και εκφράσεις που δεν συνάδουν με τα κοινοβουλευτικά ήθη, μηνύσεις και αγωγές εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, και μία γενικότερη προσπάθεια «ενοχοποίησης» του αντιπάλου, δημιουργούν εκρηκτική πόλωση που μεταφέρεται και στην κοινωνία, δημιουργώντας εύλογη ανησυχία για την πορεία του τόπου.
ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ κήρυξαν πολιτικό «πόλεμο»

Το γεγονός δε, ότι τόσο τα επιτελεία του Μαξίμου, όσο και της Συγγρού, αμέσως μετά την σε ασυνήθιστα υψηλούς τόνους σύγκρουση των Αλ. Τσίπρα και Κυρ. Μητσοτάκη στη Βουλή, έσπευσαν να «πανηγυρίσουν» για την πολιτική επικράτηση των αρχηγών τους, επιδιδομένα εν συνεχεία σε ανηλεή πόλεμο δηλώσεων και ανακοινώσεων, αποτελεί μία επιπλέον επιβεβαίωση της στρατηγικής που έχει χαραχθεί και στα δύο στρατόπεδα.

Προσπάθεια συσπείρωσης
Για την κυβέρνηση και προσωπικά τον Αλ. Τσίπρα η απόφαση να προκαλέσει στη Βουλή συζήτηση για θέματα διαφάνειας, ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι στόχευε στην αλλαγή ατζέντας προκειμένου η πολιτική συζήτηση να έρθει σε ένα προνομιακό για το Μαξίμου «γήπεδο».

Η υπόμνηση πλήθους αμφιλεγόμενων χειρισμών ή ακόμη και παρεμβάσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων σε υποθέσεις με οσμή σκανδάλου, αλλά και η εμπλοκή σε αυτές κορυφαίων στελεχών των προηγούμενων ηγεσιών της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ, εκτιμήθηκε ότι θα φέρει σε δύσκολη θέση το νέο πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέτοντας τον επί της ουσίας στο δίλημμα είτε να αποκηρύξει τους συγκεκριμένους χειρισμούς και τα πρόσωπα με απρόβλεπτες όμως συνέπειες για την εσωτερική ενότητα του κόμματός του, είτε να ταυτιστεί με το «παλιό» και «φθαρμένο» πολιτικό σύστημα.

Επιπλέον για το Μαξίμου αποτελούσε πρώτης τάξεως ευκαιρία να επαναβεβαιώσει το «συμβόλαιο» της κάθαρσης με την κοινωνία, επαναλαμβάνοντας την προσήλωση της κυβέρνησης στη διαφάνεια και επανακαθορίζοντας τη διαχωριστικές γραμμές από τη ΝΔ και τις επιλογές της, οι οποίες -όπως εκτιμούν- ήταν και εκείνες που την έφεραν στη θέση της αντιπολίτευσης.

Και μπορεί στην προσπάθεια αυτή οι υποσχέσεις για βαρύγδουπες αποκαλύψεις με ηχηρά ονόματα να μην επαληθεύτηκαν, ωστόσο σύμφωνα με το Μαξίμου η ποιοτική διαφορά ήταν εμφανής, μεταξύ ενός πρωθυπουργού με επιχειρήματα και προτάσεις και ενός ανέτοιμου προέδρου της ΝΔ, που περιορίστηκε σε επικοινωνιακά τρικ.

Αυτό από μόνο του, θεωρούν πως είναι αρκετό για να συσπειρώσει εκ νέου τους ψηφοφόρους και να διαλύσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ισοπέδωσης που επικρατεί στην κοινωνία και της λογικής του «όλοι ίδιοι είναι».

Το αρχηγικό προφίλ
Διαφορετική φαίνεται πως ήταν η στόχευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην επιλογή της να ακολουθήσει κατά πόδας το Μαξίμου στη στρατηγική πολέμου. Για το νέο πρόεδρο της ΝΔ, η ανάγκη σφυρηλάτησης ενός αρχηγικού προφίλ αποτελεί, όπως είναι φυσικό, βασική προτεραιότητα, τόσο εντός κόμματος με σκοπό την επιβεβαίωση του ρόλου του, όσο και σε επίπεδο κοινωνίας και ψηφοφόρων στους οποίους πρέπει να φθάσει καθαρό το μήνυμα, ότι είναι έτοιμος -όταν αυτό χρειαστεί- να αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στο σημείο αυτό εστίαζαν την δική τους «αποτίμηση» τα «γαλάζια» στελέχη, στο ότι δηλαδή ο Κυρ. Μητσοτάκης με την παρουσία του στη Βουλή «από πρόεδρος έγινε αρχηγός». Το δε αίτημά του για παραίτηση της κυβέρνησης και προσφυγή στις κάλπες, απέδειξε -σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους- ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο αρχηγός της είναι πλέον σε θέση να αναμετρηθούν με τον μέχρι σήμερα πανίσχυρο στο πολιτικό σκηνικό Αλ. Τσίπρα.

Σε... ομηρεία εκλογών

Ανεξαρτήτως προσωπικών στρατηγικών και στοχεύσεων, «νικητών» και «ηττημένων» της συζήτησης στη Βουλή, καμία από τις δύο πλευρές πάντως, δεν φάνηκε να κατανοεί τις πραγματικές συνέπειες της μάχης χαρακωμάτων που μόλις ξεκίνησε.

Η διάψευση κάθε ελπίδας και πιθανότητας κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να βρουν σημεία σύγκλισης στην αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων αλλά και να συστήσουν κοινό μέτωπο διεκδικήσεων απέναντι στους δανειστές, και ?κυρίως- η αναζωπύρωση σεναρίων εκλογών, μόλις έξι μήνες μετά την τελευταία αναμέτρηση, δημιουργούν νέους φόβους για πολιτική αστάθεια, πυροδοτούν κλίμα αβεβαιότητας για την οικονομία και βάζουν βόμβα στα θεμέλια κάθε προσπάθειας ανάταξης και ανασυγκρότησης.

Το γεγονός εξάλλου ότι παρά την επίσημη θέση του Μαξίμου ότι η κυβέρνηση έχει ορίζοντα τετραετίας (κάτι για το οποίο δεσμεύθηκε και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στη Βουλή) δεν φαίνεται να είναι αρκετό για να βάλει φρένο στην εκλογολογία που μόλις ξεκίνησε. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι ακόμη και στελέχη της κυβέρνησης, με δηλώσεις τους ρίχνουν νερό στο μύλο της σχετικής συζήτησης - με τελευταίο κρούσμα τον Π. Σκουρλέτη, που απαντώντας στον Κυρ. Μητσοτάκη είπε ότι «ενίοτε τα αιτήματα γίνονται δεκτά»...