Μεγάλος νικητής ο Ραχόι, αλλά στον αέρα ξανά η Ισπανία

Οι συντηρητικοί κέρδισαν τις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής στην Ισπανία, ενώ ακολουθούν οι Σοσιαλιστές οι οποίοι αντιστάθηκαν στον συνασπισμό υπό το Podemos, σε μια ψηφοφορία που διεξήχθη τρεις ημέρες μετά το Brexit.



Το αποτέλεσμα αυτό μετά την καταμέτρηση του 99% των ψήφων, προσεγγίζει αυτό των εκλογών του Δεκεμβρίου, όταν ο κατακερματισμός των ψήφων μεταξύ των τεσσάρων κομμάτων οδήγησε σε πολιτικό αδιέξοδο και στην προκήρυξη νέων εκλογών σε έξι μήνες.

Το Λαϊκό Κόμμα (PP) του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι κερδίζει 137 βουλευτές έναντι 123 το Δεκέμβριο. Ωστόσο, απέχει μακράν από την απόλυτη πλειοψηφία των 176 εδρών στο κοινοβούλιο των 350 εδρών.
Μεγάλος νικητής ο Ραχόι, αλλά στον αέρα ξανά η Ισπανία

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο εναλλάσσεται στην εξουσία με το PP για πάνω από 30 χρόνια, λαμβάνει 85 έδρες, από 90 που είχε τον Δεκέμβριο αλλά παραμένει η πρώτη δύναμη της αντιπολίτευσης.

Ο συνασπισμός Unidos Podemos, που συγκροτείται από το Podemos και το μικρό κόμμα Izquierda Unida (Ενωμένη Αριστερά), διάδοχο κόμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος, κερδίζει 71 έδρες. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα σε σχέση με το Δεκέμβριο, όταν το Podemos είχε 69 βουλευτές και δύο το Izquierda Unida.

Το νεόκοπο φιλελεύθερο Ciudadanos, τέταρτη πολιτική δύναμη, λαμβάνει μόνο 32 έδρες, καταγράφοντας πτώση στα ποσοστά του σε σχέση με τις εκλογές του Δεκεμβρίου που είχε κερδίσει 40 έδρες, όταν είχε προσελκύσει τους ψηφοφόρους του PP καταγγέλλοντας τη διαφθορά. Ωστόσο αυτή τη φορά μπορεί να προσφέρει πολύτιμη στήριξη στο PP.
Μεγάλος νικητής ο Ραχόι, αλλά στον αέρα ξανά η Ισπανία

Το φιάσκο

Οι κάλπες έκλεισαν στις 21:00 (ώρα Ελλάδος) και τα πρώτα exit polls, που... απέτυχαν παταγωδώς να προβλέψουν τις αποφάσεις των Ισπανών ψηφοφόρων, έδωσαν τα εξής αποτελέσματα:

1. Λαϊκό Κόμμα (PP) 28,5% (117-121 έδρες)

2. Unidos Podemos 25,6% (91-95 έδρες)

3. Σοσιαλιστές (PSOE) 22% (81-85 έδρες)

4. Ciudadanos 11,8% (26-30 έδρες)

Σχεδόν μπροστά σε μία ίδια κατάσταση με εκείνη που ξημέρωσε την επαύριο της εκλογικής αναμέτρησης του Δεκεμβρίου φαίνεται να παραμένει η Ισπανία, καθώς τα επίσημα αποτελέσματα διαψεύδουν την αρχική εικόνα που προβλήθηκε από τη δημοσίευση των δημοσκοπήσεων έξω από τις κάλπες.

Τα αποτελέσματα έφεραν όντως μία ανατροπή στον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των Σοσιαλιστών( PSOE) και της συμμαχίας των Unidos Podemos. Μόνο που η ανατροπή τούτη αναφερόταν στην διάψευση των δημοσκοπήσεων που έφεραν την Αριστερή συμμαχία στη δεύτερη θέση και τους Σοσιαλιστές να κατακρημνίζονται και να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της στήριξης μίας κυβέρνησης των Podemos, ή την εξαφάνισή τους εκλογικό χάρτη.

Μιλώντας στους δημοσιογράφους από την πλατεία της Ρέινα Σοφία στη Μαδρίτη, το alter ego του Ιγκλέσιας, Ινίγο Ερεχόν, δήλωσε πως εάν «τα αποτελέσματα εάν παραμείνουν έτσι όπως είναι δεν είναι καλά, γιατί επιβραδύνουν την αλλαγή που χρειάζεται η χώρα», αλλά ακόμη υπάρχει πολύς χρόνος μέχρι το τελικό αποτέλεσμα και προτρέπει όλους να παραμένουν το τέλος αυτής της μακράς νύκτας.

Το γεγονός παραμένει ότι το θρίλερ, που είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβριο θα συνεχισθεί πάνω στο ίδιο σενάριο. Καθώς το ΡΡ, παρά την άνοδό του, δεν συγκεντρώνει αυτοδυναμία, η ανάγκη να σχηματισθεί κυβέρνηση συμμαχίας παραμένει αδήριτη. Η μακρά σειρά των εντολών σχηματισμού (και του συνεπακόλουθου αδιεξόδου στις διαβουλεύσεις) βρίσκεται προ των θυρών, καθώς κανένα από τα κόμματα δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις θέσεις στις οποίες έχει περιχαρακωθεί από την προηγούμενη φορά. Και η προοπτική μίας μεγάθυμης χειρονομίας των Podemos να προσφέρει γη και ύδωρ από τις θέσεις του στους Σοσιαλιστές είναι ισχνή –δεδομένου ότι το Psoe θα θελήσει να συμμετέχουν κι οι Ciudadanos—μοιάζει πάλι μακρινή. Το ζήτημα είναι το πόσο νερό είναι διατεθειμένος να βάλει στο κρασί του ο Ιγκλέσιας—που άλλωστε είχε δηλώσει προεκλογικά ότι το κόμμα του εκπροσωπεί την ‘υγιή’ Σοσιαλδημοκρατία, εκείνη των Μαρξ κι Ένγκελς προτού οι επίγονοί τους τους χαρακτηρίσουν ‘κομμουνιστές’!

Μπροστά στο αδιέξοδο πάντως υπάρχουν άλλες λύσεις. Ίσως η πρώτη, που προτείνει το ΡΡ, μία Μεγάλη Συμμαχία με τους Σοσιαλιστές, να μη φαίνεται δυνατή, γιατί κάτι τέτοιο θα ενείχε τον κίνδυνο το Psoe να γίνει ένα δεύτερο ΠΑΣΟΚ, αλλά η λύση της ‘αποχής’ Σοσιαλιστών-Ciudadanos σε κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή, που θα κατέβαζε (και σημαντικά) το όριο της πλειοψηφίας για να περάσουν οι νόμοι, φαντάζει ένα πολύ πιθανό σενάριο.

Οι μεγάλες αλλαγές, που προοιώνιζε η προεκλογική εκστρατεία, δεν ήλθαν πάντως, ενώ το αδιέξοδο παραμένει—ίσως και λίγο πιο περίπλοκο από πριν—επιβεβαιώνοντας την ρήση του Τομάζο ντι Λαμπεντούζα, που παραφθείροντάς την για την περίσταση θα τη μεταγράφαμε ως «οι εκλογές άλλαξαν τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα».