Τα παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα

Οι διεθνείς οίκοι βγάζουν συχνά αναλύσεις, κάνουν προβλέψεις, εκτιμούν και πολλές φορές -σκόπιμα- κάνουν παιχνίδι με τις οικονομίες.



Ουδέποτε κανείς ισχυρίστηκε ότι δεν κρύβονται περίεργες επιδιώξεις και κυρίως το «κυνήγι» του χρήματος, όταν π.χ. η Moody’s, η S&P ή η Fitch εκδίδουν ένα report για την Ελλάδα.

Ως εκ τούτου και η ανάλυση της Moody’s για τον πιστωτικό κίνδυνο που μπορεί να προκύψει το 2017 εξαιτίας της κόντρας της κυβέρνησης με τους δανειστές, θα πρέπει να εκτιμηθεί με βάση τα πραγματικά γεγονότα και την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Σίγουρα κρύβονται συμφέροντα πίσω από την εμφάνιση μιας τέτοιας κατάστασης, όμως, τόσο η κυβέρνηση όσο και γενικότερα το πολιτικό σύστημα στη χώρα θα πρέπει να αναρωτηθούν: «Πώς φτάσαμε ξανά ως εδώ; Γιατί να ζούμε το ίδιο δράμα;».

Το καμπανάκι του διεθνούς οίκου είναι ηχηρό. Δείχνει ότι υπάρχουν στο εξωτερικό κύκλοι που εκμεταλλεύονται την αβεβαιότητα στην Ελλάδα και παίζουν παιχνίδια. Τι έχει κάνει, όμως, η κυβέρνηση ώστε να αποκρούσει τα «κοράκια» που θέλουν να βγάλουν χρήμα από ενδεχόμενη κατάρρευση της οικονομίας;

Τι έχει κάνει μια κυβέρνηση που έσωσε την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015 υπογράφοντας ένα σκληρό μνημόνιο, αλλά στο εξής έκανε άπειρα λάθη; Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι η χώρα δεν μπορεί να δίνει αφορμές για να κερδοσκοπούν οι διεθνείς οίκοι. Θα έπρεπε να αφοπλίσει όλους εκείνους που κινδυνολογούν κάνοντας τα αυτονόητα.

Εκτός κι αν η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει κλίμα πόλωσης και διχασμού για μικροκομματικές σκοπιμότητες κάνοντας, ωστόσο, τεράστια ζημιά στην Ελλάδα.

Η επαναφορά σεναρίων για στάση πληρωμών, Grexit, επιστροφή στη δραχμή και άλλα τέτοια κινδυνολογικά, δείχνει την αποτυχία της χώρας να σταθεί στα πόδια της και να αποδείξει ότι πήρε τα μαθήματα που έπρεπε να πάρει έπειτα από μια εξαετή κρίση.

Δυστυχώς, τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα και ο εφιάλτης επιστρέφει..