ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΠΟΥ ΚΡΙΝΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Πολλά ανοιχτά μέτωπα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση στο εσωτερικό και το εξωτερικό, καθώς η τακτική των καθυστερήσεων και των αναβολών των τελευταίων μηνών την έχουν φέρει αντιμέτωπη με κρίσιμα διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις τις οποίες είναι υποχρεωμένη να λάβει το προσεχές διάστημα.



Στην κορυφή της ατζέντας του Μαξίμου παραμένει όπως είναι φυσικό το ζήτημα της αξιολόγησης, με τα κυβερνητικά στελέχη να βρίσκονται σε εμφανή αμηχανία μετά τους πανηγυρισμούς για την απόφαση του τελευταίου Eurogroup, καθώς διαπίστωσαν με το «καλημέρα» της επιστροφής των θεσμών στην Αθήνα, ότι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση θα είναι.

Οι σκληρές απαιτήσεις των δανειστών και οι ισχυρές επιφυλάξεις τους επί των αντίμετρων που η ελληνική πλευρά επιθυμεί να συμπεριληφθούν στη συμφωνία, έφερε τα πρώτα «σύννεφα» προσγειώνοντας τις προσδοκίες που υπήρχαν και κάνοντας αρκετούς να προβληματίζονται, αν για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση «διάβασε» με διαφορετικό τρόπο από τους θεσμούς, τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου.

Το δε στοίχημα του άμεσου κλεισίματος της συμφωνίας και ο χρονικός ορίζοντας του επόμενου Eurogroup της 20ής Μαρτίου, το πιθανότερο είναι ότι έχουν χαθεί, με την κυβέρνηση -παρά την εκτίμηση που εξέφρασε δημοσίως ο πρωθυπουργός ότι κάτι τέτοιο είναι απολύτως εφικτό- να μετατοπίζει χρονικά τον σχεδιασμό για τον Απρίλιο.

Οι πιο απαισιόδοξοι εκφράζουν φόβους ότι οι διαπραγματεύσεις θα μπορούσαν να «συρθούν» ακόμη και μέχρι τον Ιούνιο, γεγονός που θα οδηγούσε τη χώρα σε μια συμφωνία «με το πιστόλι στον κρόταφο» λόγω και των αυξημένων δανειακών υποχρεώσεων του Ιουλίου, συνοδευόμενη βέβαια, από σαφώς επαχθέστερους όρους.

Υπενθυμίζουν μάλιστα με νόημα, περιγράφοντας με ρεαλισμό το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, ότι «συμφωνία δεν υπάρχει, παρά μόνο μια συναντίληψη» και επομένως όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά για να δούμε πού θα καταλήξουμε όταν προχωρήσουμε στην εξειδίκευση των όρων.

Στο δυσμενές περιβάλλον που δημιουργείται πάντως, η Αθήνα εμφανίζεται να επιμένει στη ρητορική περί συμφωνίας - πακέτου, που εκτός από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν θα περιέχει και σαφή πρόβλεψη για τη ρύθμιση του χρέους και την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Από την κυβέρνηση μάλιστα, σπεύδουν προκαταβολικά να δικαιολογήσουν τις όποιες καθυστερήσεις υπάρξουν στο κλείσιμο της αξιολόγησης, αποδίδοντάς τες στις διαφορετικές απόψεις που καταγράφονται στους κόλπους των δανειστών για το συγκεκριμένο ζήτημα και την απροθυμία τους να αποσαφηνίσουν τη θέση τους. Ακόμη και αυτός ο στόχος να επιτευχθεί πάντως, στο Μαξίμου γνωρίζουν καλά ότι δεν αρκεί προκειμένου η χώρα και η οικονομία να αλλάξουν οριστικά σελίδα, αφού ναι μεν θα έχει γίνει ένα ουσιαστικό βήμα για την επιστροφή στις αγορές, ωστόσο απομένουν πολλά ακόμη με βασικότερη επιδίωξη η χώρα να περάσει σε ισχυρή τροχιά ανάπτυξης.

Οι βουλευτές
Την ίδια ώρα που το μπρα ντε φερ με τους Θεσμούς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, οι περισσότεροι τηρούν στάση αναμονής, κάνοντας αρκετούς να μιλούν για «ηρεμία πριν από την καταιγίδα». Το αφήγημα του «τερματισμού της λιτότητας» και του «ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα» που αρχικώς ξεκίνησε από τους επιτελείς του Μαξίμου, εν συνεχεία «διαχύθηκε» και στα υπόλοιπα στελέχη τα οποία φρόντισαν να το αναπαράγουν στις δημόσιες εμφανίσεις τους. Ωστόσο οι ανησυχητικές πληροφορίες που διαρρέουν από το μέτωπο της διαπραγματεύσης και κάνουν λόγο για σίγουρα μέτρα που θα πλήξουν το αφορολόγητο και τις συντάξεις, αλλά αβέβαια και υπό αίρεση ευεργετικά αντίμετρα, αλλά και η σαφώς πιο μετρημένη ρητορική του Ευκλ. Τσακαλώτου κατά την ενημέρωση στη Βουλή, έχουν κάνει αρκετούς βουλευτές να το... ξανασκέφτονται, με κάποιους εξ αυτών μάλιστα να ρίχνουν «προειδοποιητικές βολές», στέλνοντας μηνύματα στην ηγεσία ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν τέτοιες αντιλαϊκές ρυθμίσεις.

Από το Μαξίμου πάντως επιμένουν ότι η κοινοβουλευτική ομάδα είναι «ενιαία και συμπαγής», ενώ δεν λείπουν και δηκτικά σχόλια σε κατ' ιδίαν συνομιλίες για «αντάρτες του γλυκού νερού». Η σιγουριά αυτή άλλωστε, εκπορεύεται από το γεγονός ότι και στο παρελθόν παρά τις διαφωνίες που διατυπώνονταν στα κανάλια, την κρίσιμη στιγμή της ψηφοφορίας, όλοι λειτουργούσαν συντεταγμένα, καθώς ουδείς επιθυμούσε να αναλάβει το κόστος ανατροπής της κυβέρνησης. Για παν ενδεχόμενο ωστόσο, στέλνονται από καιρού εις καιρόν και τα απαραίτητα μηνύματα ότι «όποιος διαφωνεί, παραιτείται και παραδίδει την έδρα του», ώστε να? μην υπάρξουν «παρεξηγήσεις» στο μέλλον.

Οι συνεργασίες
Λάδι στη φωτιά που σιγοκαίει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ πάντως έρχεται να ρίξει και η συζήτηση περί των ανοιγμάτων που πρέπει να κάνει το κόμμα και των πιθανών μελλοντικών συμμαχιών. Τα σενάρια περί συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, που επανήλθαν στο προσκήνιο μέσω δημόσιων τοποθετήσεων στελεχών της Κουμουνδούρου, δίχασαν το κόμμα, προκαλώντας μάλιστα και τριβές με τον κυβερνητικό εταίρο, τους ΑΝΕΛ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται πανσπερμία απόψεων τόσο ως προς τους όρους, όσο και ως προς τον χρόνο που πρέπει να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση, με κάποιους μάλιστα να επαναφέρουν με την ευκαιρία και τους προβληματισμούς τους, σχετικά με την «ιδεολογική άβυσσο» που τους χωρίζει από τον Π. Καμμένο. Άλλοι ωστόσο, σπεύδουν να βάλουν «φρένο», φοβούμενοι ότι μια τέτοια συζήτηση στην παρούσα φάση δεν έχει τίποτα να προσφέρει, αντιθέτως θα προκαλούσε νέα προβλήματα, καθώς θα δημιουργούσε τριγμούς στην κυβερνητική πλειοψηφία και μάλιστα τη στιγμή που ο αριθμών των 153 βουλευτών είναι οριακός και οι επικείμενες ψηφοφορίες στη Βουλή, εξαιρετικά κρίσιμες.

Τα εθνικά θέματα και ο ανεξέλεγκτος Πάνος

Έναν επιπλέον «πονοκέφαλο» για την κυβέρνηση αποτελούν όμως και τα εθνικά θέματα και κυρίως, το κρεσέντο της τουρκικής προκλητικότητας. Η ανησυχία που υπάρχει δεν αφορά μόνο τις απρόβλεπτες αντιδράσεις της Άγκυρας, που εν πολλοίς εκπορεύονται από τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της γείτονος, αλλά και από τον τρόπο που η Αθήνα απαντά στις προκλήσεις. Οι υψηλοί τόνοι που έχει υιοθετήσει ο Π. Καμμένος, απέναντι στις ομολογουμένως εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, προκαλούν προβληματισμό και «υπόγειες» αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, από στελέχη που δεν φαίνεται να συμφωνούν με τους χειρισμούς του υπουργού Άμυνας. Κάποιοι μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς, σπεύδουν να πάρουν αποστάσεις, υπενθυμίζοντας με νόημα ότι σε αυτά θέματα «οφείλουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί στην εκφορά του δημόσιου λόγου». Γενικώς η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κρατά ψύχραιμη στάση και να μην «τσιμπάει» στις προκλήσεις, ωστόσο, θα έχει στο νου της και τον «ανεξέλεγκτο» Πάνο Καμμένο. Βεβαίως, κάποιοι πιστεύουν ότι ο υπουργός Αμυνας λέει αυτά που δεν μπορεί να πει η κυβέρνηση, παίζοντας το ρόλο του... κακού, προκειμένου να μην μπει στο κάδρο το Μαξίμου.

Συνεργασίες
Λάδι στη φωτιά που σιγοκαίει στον ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει η συζήτηση περί των ανοιγμάτων που πρέπει να κάνει το κόμμα και των πιθανών μελλοντικών συμμαχιών.

Αγωνία
Την ίδια ώρα που το μπρα ντε φερ με τους Θεσμούς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, τα περισσότερα στελέχη τηρούν στάση αναμονής, κάνοντας αρκετούς να μιλούν για «ηρεμία πριν από την καταιγίδα».