Κάλλιο αργά... παρά αργότερα

Μια παλιά αμερικανική ταινία έχει τίτλο «Κάλλιο αργά, παρά αργότερα» και ταιριάζει απόλυτα στο διαπραγματευτικό θρίλερ που φαίνεται να έχει ευνοϊκή κατάληξη.



Ευνοϊκή ως προς το ότι φαίνεται να βρίσκεται στην τελική ευθεία η συμφωνία και να αποφεύγονται οι εφιάλτες του 2015. Διότι δεν είναι καθόλου ευνοϊκά τα μέτρα που έρχονται και που θα πλήξουν καίρια το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων πολιτών.

Οσα και όποια κι αν είναι τα αντίμετρα που η κυβέρνηση προωθεί, είναι αδύνατον να καλύψουν τις απώλειες στα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων και δυστυχώς οι επιπτώσεις θα φανούν τα επόμενα χρόνια.

Καλύτερα, όμως, τώρα μια συμφωνία παρά μια πολύ χειρότερη έπειτα από έξι μήνες και μετά τις γερμανικές εκλογές. Αν και για τότε προσδιορίζονται οι συζητήσεις που θα πρέπει να ξεκινήσουν για την επόμενη αξιολόγηση και βεβαίως για το μείζον θέμα του χρέους.

Εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά και η αξιολόγηση κλείσει το συντομότερο, το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης και η ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος κι ενδεχομένως να υπάρχει υστέρηση σε βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού. Οπως π.χ. το γεγονός ότι χάνεται ο στόχος για ανάπτυξη 2,7% και προσγειώνεται στα επίπεδα του 1,5% με 2%.

Επειδή, όμως, η οικονομία είναι ψυχολογία, η επίτευξη συμφωνίας μπορεί να αποτελέσει το «ελατήριο» για να βγει η χώρα από τη στασιμομιζέρια. Ας μην περιμένουμε θαύματα από τη μια στιγμή στην άλλη, κι ας μην ελπίζει ο κόσμος ότι θα πατηθεί ένα κουμπί και θα «εκραγεί» η ανάπτυξη. Αυτές είναι υποσχέσεις που δίνουν οι πολιτικοί και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Ομως, δίνεται μια τελευταία ευκαιρία στην Ελλάδα να προχωρήσει μερικά, έστω και δειλά, βήματα μπροστά. Ας μη χαθεί λοιπόν αυτή η ευκαιρία και το ταχύτερο ας βρεθούν εκείνες οι πολιτικές που θα ελαφρύνουν το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού, που θα βρεθεί σε δεινή θέση τα επόμενα χρόνια.