Οι αμοιβές των ελευθέρων επαγγελματιών θεωρούνται εισόδημα από μισθωτή εργασία (ν. 4172/2013), και άρα μπορούν να τύχουν του αφορολόγητου ορίου, μόνο εφόσον δεν έχουν ευκαιριακό και παρεπόμενο χαρακτήρα, παρέχονται δηλαδή βάσει έγγραφων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών, ή συμβάσεων έργου, και υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι υπάρχει προηγούμενη έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας για τις υπηρεσίες.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι ακόμη και στις περιπτώσεις που κατά τη διάρκεια της έγγραφης σύμβασης ένα μέρος των υπηρεσιών που παρέχουν δεν καλύπτεται από προηγούμενη έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, τότε οι αμοιβές που αντιστοιχούν στις υπηρεσίες αυτές που παρέχονται χωρίς έναρξη δεν θεωρούνται εισόδημα από μισθωτή εργασία, ενώ αντίθετα θεωρούνται μόνο οι υπόλοιπες αμοιβές που αντιστοιχούν σε εκείνο το διάστημα της έγγραφης σύμβασης κατά το οποίο οι παρεχόμενες υπηρεσίες καλύπτονται από προηγούμενη έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι ακόμη και στις περιπτώσεις που κατά τη διάρκεια της έγγραφης σύμβασης ένα μέρος των υπηρεσιών που παρέχουν δεν καλύπτεται από προηγούμενη έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, τότε οι αμοιβές που αντιστοιχούν στις υπηρεσίες αυτές που παρέχονται χωρίς έναρξη δεν θεωρούνται εισόδημα από μισθωτή εργασία, ενώ αντίθετα θεωρούνται μόνο οι υπόλοιπες αμοιβές που αντιστοιχούν σε εκείνο το διάστημα της έγγραφης σύμβασης κατά το οποίο οι παρεχόμενες υπηρεσίες καλύπτονται από προηγούμενη έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας.
