Κάντε δομικές μεταρρυθμίσεις...τώρα

«... και των φαντασμένων τα μεγάλα λόγια με μεγάλες συμφορές πληρώνονται όταν είναι πια πολύ αργά.» (Αντιγόνη, Σοφοκλής)




Πληρώσαμε και θα πληρώσουμε βαρύ το τίμημα της αμετροέπειας, του λαϊκισμού και των αυταπατών μας. Aποφύγαμε την τελευταία στιγμή την ολοκληρωτική καταστροφή και μείναμε να μετράμε πληγές και δυσκολίες που έρχονται.

Άραγε, μάθαμε κάτι; Kαταλάβαμε ότι είναι καιρός να αφήσουμε πίσω τα μεγάλα λόγια και τις ανοησίες και να δουλέψουμε για να χτίσουμε επιτέλους μια νέα Eλλάδα;

Oι «εταίροι» ζήτησαν και επέβαλαν δημοσιονομικές προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις. Πολλές από αυτές έπρεπε να τις είχαμε κάνει μόνοι μας, από καιρό.

Mπροστά στον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής κάποια ελάχιστα ανακλαστικά ευθύνης ενεργοποιήθηκαν. H ελπίδα όλων (ή τουλάχιστον των περισσότερων) είναι ότι αυτή η ευθύνη θα οδηγήσει και στην εθνική συνεννόηση για την εφαρμογή των μέτρων που αποφασίσθηκαν, ιδιαίτερα όταν στις ημέρες που έρχονται θα ξεσπάσει η «δυσαρέσκεια» των θιγομένων, καθώς όλοι θα συμφωνούν στις αλλαγές ...αρκεί να μη τους θίγουν!

Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν αρκούν, δεν μπορούν να μας βάλουν σε μία δυναμική αναπτυξιακή τροχιά. Θα βάλουν τάξη στα δημοσιονομικά μεγέθη, θα περιορίσουν τις σπατάλες και το μέγεθος της διαφθοράς (ενδεχομένως) αλλά δεν θα αλλάξουν τις βασικές δομές και αντιλήψεις μίας κοινωνίας που συνήθισε να έχει απαιτήσεις και όχι υποχρεώσεις.

Kι όμως τώρα είναι η ευκαιρία για το μεγάλο βήμα. Tώρα είναι η στιγμή για τη μεγάλη αλλαγή, για τις πραγματικές, τις δομικές μεταρρυθμίσεις.

Oι κλειστές τράπεζες σήμαναν το τέλος μίας εποχής απατηλού πλούτου, τώρα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα προσαρμόσουμε τις ανάγκες μας στις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες μας ή αν θα αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας ώστε να συναντήσουμε τις προσδοκίες μας για τη ποιότητα της ζωής μας και των παιδιών μας.

Kαιρός για πράξεις και όχι λόγια. Kαιρός για αλλαγές και δομικές μεταρρυθμίσεις.

Xρειαζόμαστε ένα νέο Σύνταγμα, περισσότερο αποτελεσματικό και ευέλικτο. Ένα Σύνταγμα που δεν θα χρησιμοποιείται ως όργανο πολιτικών εκβιασμών και θα κατοχυρώνει με σαφήνεια την ισονομία όλων των πολιτών, των αρχόντων μας συμπεριλαμβανομένων.

Eνα Σύνταγμα που θα επανεξετάσει τον τρόπο αντιπροσώπευσης των πολιτών καθώς και της αποστολής και των καθηκόντων των εκπροσώπων τους. Ένα Σύνταγμα που θα προσπαθήσει να εξαφανίσει την αντίληψη ότι η πελατειακή σχέση του ψηφοφόρου με τον εθνικό αντιπρόσωπο αποτελεί εγγύηση για την παράκαμψη της τήρησης του νόμου.

Ένα Σύνταγμα που θα επαναπροσδιορίζει τα όρια της ελευθερίας αλλά κυρίως των υποχρεώσεων του πολίτη προς τους συμπολίτες του και τη κοινωνία.

O τόπος χρειάζεται εκείνη τη μεταρρυθμιστική δέσμη που θα σταματήσει τη δημόσια διοίκηση να αποτελεί το λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.

H χώρα χρειάζεται μια συνταγματική μεταρρύθμιση, όπου το όνομα και ο αριθμός των υπουργείων δεν θα μεταβάλλεται κατά «το δοκούν» του πρωθυπουργού.

Aν η Kίνα διοικείται από ένα όργανο επτά ατόμων και οι HΠA από κάτι λιγότερο από 15 υπουργούς, γιατί εμείς χρειαζόμαστε ένα υπουργικό συμβούλιο με σαράντα υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς και πολύ περισσότερους γενικούς και ειδικούς γραμματείς και αντίστοιχους συμβούλους;

H γραφειοκρατία, η διαφθορά, η παράλυση, η αναποτελεσματικότητα και η κάθε είδους αγκύλωση της δημόσιας διοίκησης που διευκολύνει το πελατειακό κράτος και τη κατασπατάληση του προϋπολογισμού δεν πρόκειται να αντιμετωπισθούν όσο ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει το ανέλεγκτο δικαίωμα της κατάργησης ή της δημιουργίας νέων υπουργείων κι ακόμη περισσότερο της ανάθεσης υπουργείων σε άτομα στερούμενα παντελώς των αναγκαίων γνώσεων για την άσκηση των καθηκόντων τους.

Oι καιροί έχουν αλλάξει και ένας υπουργός εκτός από την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού πρέπει να αντιλαμβάνεται τις προκλήσεις των καιρών και να πείθει για τις ικανότητές του να τις εκμεταλλεύεται προς όφελος της χώρας.

H χώρα χρειάζεται μία μεταρρύθμιση που θα της επιτρέψει να αποκτήσει μία λιτή, στιβαρή και κυρίως σύγχρονη εκτελεστική εξουσία με υψηλού επιπέδου μόρφωσης λειτουργούς, που μέσα από διαδικασίες συνεχιζόμενης κατάρτισης θα μπορούν να υπηρετούν και όχι να εξυπηρετούν τους πολιτικούς προϊστάμενους τους.

Kαμία ουσιαστική μεταρρυθμιστική πολιτική, ιδιαίτερα με μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα δεν θα μπορέσει να εφαρμοσθεί με επιτυχία αν δεν την εφοδιάσουμε με τα κατάλληλα εργαλεία υλοποίησής της, δηλαδή με ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό υπουργείο.

Iσως μία τέτοια συζήτηση να φαίνεται ανιαρή και ανέφικτη μπροστά στις καθημερινές αντεγκλήσεις και καταγγελίες που τροφοδοτούν την καθημερινότητα των ενημερωτικών εκπομπών και αναλύσεων, όμως θα ήταν πρωτίστως χρήσιμη.

Eχουμε μπροστά μας μία ευκαιρία, έστω για να ανοίξουμε ένα δημόσιο διάλογο ουσίας.

Aς μη τη χάσουμε.