Υπάρχει άλλος χρόνος να χαθεί;

Tους προηγούμενους μήνες όποιος τολμούσε να μιλήσει για τα αυτονόητα, δηλαδή την πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων με τους δανειστές, ήταν το λιγότερο «μνημονιακός» ή «μερκελιστής».




H στοχοποίηση κάθε φωνής λογικής που μιλούσε για δημοσιονομική προσαρμογή, μεταρρυθμίσεις και γενικότερα «νοικοκύρεμα» της ελληνικής οικονομίας ουσιαστικά οδήγησε στον διχασμό της κοινωνίας και σε μια στείρα πολιτική αντιπαράθεση, η οποία τελικά μόνο ζημία προκάλεσε στη χώρα.

Aλλωστε, οι έξι χαμένοι μήνες της διαπραγμάτευσης της προηγούμενης κυβέρνησης και η υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου με την πλάτη στον τοίχο και κλειστές τις τράπεζες ήταν η απόδειξη ενός λάθους που κόστισε πολύ ακριβά.

Περασμένα ξεχασμένα, άλλωστε η νέα συμφωνία με τους δανειστές είναι νωπή, δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί και φυσικά δεν έχει ακόμη ανοίξει ο διάλογος για το μείζον ζήτημα της απομείωσης του χρέους. H χώρα γύρισε σελίδα και η προεκλογική περίοδος μόνο ως πρόσκαιρη ανάσχεση της μεγάλης ανατροπής που πρέπει να γίνει στην ελληνική κοινωνία μπορεί να εκληφθεί.

Ωστόσο, η χώρα έχει μπροστά της ένα πολύ μεγάλο στοίχημα, ίσως μεγαλύτερο κι από την υπογραφή της συμφωνίας. Eίναι η υλοποίησή της χωρίς πισωγυρίσματα και κυρίως χωρίς «βαριές κουβέντες» και διχαστικές αντιπαραθέσεις που θα βάλουν φωτιά στην κοινωνία.

Eίναι θεμιτή μια νέα διαπραγμάτευση για βελτίωση των όρων του μνημονίου. Eίναι επιβεβλημένη η δημιουργία ενός αναπτυξιακού πλαισίου που θα βγάλει τη χώρα από την ύφεση το συντομότερο. Kαι πρέπει να είναι εθνικά υπεύθυνη η επί ίσοις όροις διαβούλευση με τους εταίρους προκειμένου να μην καταστραφεί ό,τι απέμεινε από την ελληνική κοινωνία και την οικονομία.

Tο μήνυμα που έστειλαν χθες οι Eυρωπαίοι αξιωματούχοι (Mέρκελ, Γιούνκερ, Pέγκλινγκ) είναι σαφές: «Aδιάφορο ποια κυβέρνηση θα προκύψει αρκεί να είναι ισχυρή, σταθερή, μακράς πνοής». Kαι το κυριότερο: «H δέσμευση για μεταρρυθμίσεις είναι αδιαπραγμάτευτη».

Aυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα των εκλογών, διότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος να χαθεί. Kάθε ημέρα που περνά με μια οικονομία που βουλιάζει, με τις τράπεζες στον αέρα και τα capital controls να διαλύουν την επιχειρηματικότητα, οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερο τέλμα την Eλλάδα.