Σε τεντωμένο σκοινί ακροβατούν οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση και την ανασύνταξη της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, εξ αιτίας των διαφορετικών προσεγγίσεων, που ελλοχεύουν κυρίως στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αναφορικά με τους στόχους και την πολιτική συμμαχιών του νέου σχηματισμού, o οποίος φιλοδοξεί να συστεγάσει κόμματα και κινήσεις του ευρύτερου χώρου.
Οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως μεταξύ της Φ. Γεννηματά και του Ευάγγ. Βενιζέλου, ενώ και στελέχη του κόμματος, όπως ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος και άλλοι, εκφράζουν διαφωνίες για τη διαδικασία που προωθεί η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας ότι «ελάχιστοι θα ανταποκριθούν σε μια πρόσκληση που αφορά μια προγραμματισμένη Συνδιάσκεψη». Αντιπροτείνουν ένα ανοιχτό χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς διάλογο, που θα καταλήξει σε ένα ιδρυτικό Συνέδριο του νέου πολιτικού φορέα, στον οποίο θα ενσωματωθούν πλήρως τα κόμματα, οι κινήσεις και τα πρόσωπα που θα συμμετάσχουν. Οι μεγάλες αποστάσεις, ωστόσο, εστιάζονται μεταξύ της κ. Γεννηματά και του κ. Βενιζέλου, καθώς, πέρα από τις διαφωνίες για τη διαδικασία, υπάρχουν και αποκλίνουσες πολιτικές διαφορές που αφορούν κυρίως την στρατηγική των συμμαχιών του νέου φορέα.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θέλει τον νέο φορέα να κρατάει σαφείς αποστάσεις από τη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη (εξ ου και η αναφορά της σε «άβυσσο» που χωρίζει τις δύο πλευρές) και αποκλείει κάθε προοπτική συνεργασίας μαζί του, ενώ αντιθέτως -παρά την τακτική των ίσων αποστάσεων και του μετώπου απέναντι και στον «αριστερό λαϊκισμό»- δεν κλείνει ερμητικά τις «πόρτες» και στην προοπτική μιας μελλοντικής και υπό προϋποθέσεις συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Οι διαφορές μας με τη Δεξιά», τονίζει με κάθε ευκαιρία η Φ. Γεννηματά «είναι ριζικές, διαχρονικές πολιτικές διαφορές και αυτό δεν είναι κάτι που αλλάζει επειδή εκλέγεται ένας νέος αρχηγός».
Αντίθετα, ο Ευάγγ. Βενιζέλος μιλά για συνεργασία όλων των δημοκρατικών δυνάμεων που έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, επισημαίνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη ήταν και είναι πάντα υπέρ της άποψης ότι «χρειάζεται μία κυβέρνηση συνεργασίας όλων των δημοκρατικών δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού».
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με άξονα αυτό τον στόχο, όχι μόνο δεν αποκλείει μια κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ αλλά και την θεωρεί εν πολλοίς αναγκαία και προφανώς δεν ήταν καθόλου τυχαία η επισήμανσή του ότι «ήταν λάθος η λέξη άβυσσος», τονίζοντας πως «δεν με χωρίζει άβυσσος από κανέναν, ούτε από τον κ. Μητσοτάκη ούτε από τον κ. Τσίπρα. Άβυσσος με χωρίζει από τη Χρυσή Αυγή και κάποιους που δεν θέλουν τη χώρα στην Ευρώπη, δεν θέλουν τη χώρα στο ευρώ».
Πέραν τούτου η πρόταση της κ. Γεννηματά για τη δημιουργία νέου φορέα που θα κινείται στον ευρύτερο σοσιαλδημοκρατικό χώρο, εστιάζει στην πρόσκληση συμμετοχής -όσων ενδιαφερθούν- σε μία μεγάλη Προγραμματική Συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο και θα αποφασίσει το προγραμματικό πλαίσιο, τη διακήρυξη, το όνομα και τα σύμβολα του νέου φορέα και στη συνέχεια την εκλογή του επικεφαλής του από τη βάση.
Ταυτόχρονα η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προτείνει τα κόμματα και οι κινήσεις που θα συμμετάσχουν να διατηρήσουν την οργανωτική τους αυτονομία, την ανεξαρτησία και την κομματική τους οντότητα, κατά τα πρότυπα της προηγούμενης οργανωτικής δομής του ΣΥΡΙΖΑ, όταν λειτουργούσε ως παράταξη «ομπρέλα» με αυτοτελής συνιστώσες.
Αντίθετα ο κ. Βενιζέλος προτείνει τη συσπείρωση των δυνάμεων του προοδευτικού ριζοσπαστικού κέντρου και επισημαίνει πως εφ΄ όσον επιτευχθεί η ομογενοποίηση και η συσπείρωση των κομμάτων και των κινήσεων του χώρου «δεν θα έχει νόημα να διατηρούνται οι επιμέρους κομματικές οντότητες», θέτοντας επί της ουσίας θέμα διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και την πλήρη απορρόφησή του από το νέο φορέα.
Ο ίδιος τονίζει ταυτόχρονα ότι για να υπάρξει η δημιουργία του νέου πολιτικού φορέα «θα πρέπει η συσπείρωση των δυνάμεων να είναι πραγματική», να φανεί, όπως λέει, «ότι έχουμε νέες συμμετοχές, ότι καλύπτουμε όλον τον προοδευτικό μεσαίο χώρο». Θα ήταν τραγικό, επισημαίνει «να έχουμε απουσίες, αποχές ή και αποχωρήσεις και να έρθει μόνο ο Γ. Παπανδρέου στη Συνδιάσκεψη μαζί με το σημερινό ΠΑΣΟΚ».