Υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα για τη χώρα

Ολη η συζήτηση που διεξάγεται εντός και εκτός Βουλής για τις λεγόμενες πολιτικές offshore, την ηθική ή τη νομιμότητα των επενδύσεων που μπορούν να κάνουν στο εξωτερικό υπουργοί, βουλευτές ή συγγενικά πρόσωπα, είναι σημαντική.



Είναι μια συζήτηση ουσίας που κάποτε θα πρέπει να διεξαχθεί και στην Ελλάδα με όρους διαφάνειας και λογοδοσίας, χωρίς κραυγές και κυρίως μακριά από τη λογική του ρεβανσισμού που χρησιμοποιούν τα κόμματα. Η τακτική των «δικών μας και δικών σας εξωχώριων εταιρειών» είναι βαθύτατα αποπροσανατολιστική και δεν βοηθά στην καταπολέμηση της διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα.

Οπως επίσης και η καταφυγή σε επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος με τροπολογίες που φτάνουν στο άλλο άκρο και απαγορεύουν διά ροπάλου τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε εταιρεία της αλλοδαπής. Είναι σίγουρο ότι η τελευταία ρύθμιση θα καταπέσει στα δικαστήρια διότι δεν μπορεί να απαγορεύεται η συμμετοχή σε εταιρεία ή η απόκτηση μετοχών ενός ομίλου του εξωτερικού από μέλος της οικογένειας ενός πολιτικού.

Ωστόσο, αυτή η συζήτηση πρέπει να διεξαχθεί με νηφαλιότητα και σε χρονική στιγμή που και η οικονομία και το πολιτικό σύστημα θα μπορούν να αντέξουν τις τομές που θα αποφασιστούν απ’ όλα τα κόμματα κι όχι από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Αυτή την ώρα που η οικονομία βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού, τώρα που γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να αλλάξει η χώρα σελίδα δεν είναι δυνατόν να δημιουργούνται συνθήκες εμφύλιας σύγκρουσης και παντελούς απουσίας διαλόγου για τα μείζονα θέματα. Οπως η σταθεροποίηση της οικονομίας, η επιστροφή στην ανάπτυξη, η ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος και συνακόλουθα των επιχειρήσεων, η μείωση της ανεργίας, η άρση των αδικιών που έχουν προκαλέσει τα μέτρα των μνημονίων. Ολα αυτά δεν μπορούν να περιμένουν και δεν μπορούν να υποβαθμίζονται προκειμένου να αναδειχθεί ένα σημαντικό αλλά όχι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της χώρας ζήτημα.

Οταν λέμε ότι όλοι οι πολιτικοί πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων αυτό ακριβώς εννοούμε. Τη χάραξη εθνικής στρατηγικής και την κατηγοριοποίηση των προτεραιοτήτων.