Το κόστος των κυρώσεων

Μέσα σε δέκα μέρες Μαδρίτη και Λισαβόνα πρέπει να αιτιολογήσουν τα υπερβολικά τους ελλείμματα ή να προτείνουν μέτρα αυτοπειθαρχίας.



Αν δεν το πράξουν, η Επιτροπή θα αποφασίσει τις πρώτες στην ιστορία του Συμφώνου Σταθερότητας κυρώσεις για παράβαση του πλαφόν ελλειμμάτων 3%, που από πολλούς αναλυτές αποκαλείται ζουρλομανδύας.

Παρά τις προσπάθειες της γαλλικής πλευράς, προχθές Δευτέρα, να αποδραματοποιήσει την κατάσταση, με τους Μοσκοβισί και Σαπέν να λένε ότι σήμερα δεν μιλάμε για κυρώσεις ή απειλή επιβολής κυρώσεων, έχει ήδη προκαλέσει αποσταθεροποίηση στην Ισπανία και στην Πορτογαλία:

Στη Μαδρίτη, η άρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του ηγέτη του Σάντσεθ να συγκροτήσει κυβέρνηση μεγάλου Συνασπισμού με το Λαϊκό Κόμμα υπό τον Ραχόι, προφανώς συνδέεται με την εκκρεμότητα των κυρώσεων. Θα ήταν πολιτικός αυτοχειριασμός οι Σοσιαλιστές να γίνουν κυβερνητικός εταίρος, για να εφαρμόσουν ακόμη πιο σκληρή πολιτική λιτότητας από αυτήν που επέκριναν και καυτηρίαζαν χθες στη Βουλή ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αν η ακυβερνησία παραταθεί και τελικά οι κυρώσεις εμποδίσουν τη συγκρότηση κυβερνητικής πλειοψηφίας, την ευθύνη για τρίτη εκλογική αναμέτρηση θα την έχουν στο ακέραιο οι Σόιμπλε - Ντάιζελμπλουμ.

Πολιτικό πρόβλημα όμως υπάρχει και στην Πορτογαλία, όπου η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών υπό τον Κόστα στηρίζεται από το ΚΚ και το Μπλοκ της Αριστεράς, με τον πρωθυπουργό να έχει δεσμευθεί από το βήμα του πρόσφατου συνεδρίου του κυβερνώντος κόμματος ότι θα ζητήσει ομόφωνη απόφαση της Βουλής, με την οποία η χώρα θα αρνείται να πληρώσει το πρόστιμο επί ποσοστού του ΑΕΠ που προβλέπεται ως ακραία ποινή.

Δεν χρειάζεται όμως η Κομισιόν και το Eurogroup, τα μέλη των οποίων λαλίστατα σε δημόσιες δηλώσεις λένε ότι δεν χρειάζονται κυρώσεις και την ώρα της ψηφοφορίας ευθυγραμμίζονται με τον Σόιμπλε, να φθάσει στο πρόστιμο επί του ΑΕΠ: Μόνο και μόνον η περικοπή κάποιων κοινοτικών προγραμμάτων και επιδοτήσεων θα επιδεινώσουν το πρόβλημα της δημοσιονομικής προσαρμογής αυξάνοντας το κόστος των πρόσθετων μέτρων.

Ας ανακεφαλαιώσουμε: Παράταση της μετεκλογικής αστάθειας και πιθανόν κάλπες στην Ισπανία, αλλά και σκληρό δίλημμα στην Πορτογαλία ή να συγκρουσθεί μετωπικά με Βρυξέλλες - Βερολίνο και να γίνει η Ιφιγένεια της Ευρωζώνης ή να λάβει μέτρα που θα θέσουν σε δοκιμασία την ενότητα της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Το εύρος και το βάθος των κυρώσεων που θα επιβληθεί στην απείθαρχη Ιβηρική -με τηνχαλαρότητα να οφείλεται σε προεκλογικές επιλογές των Ραχόι και Κοέλιο- είναι προφανώς σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με το μέτωπο της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών στην Ιταλία.

Με την Deutsche Bank να ζητά ευρωπαϊκή βοήθεια 150 δισ. για τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Τραπεζικού Συστήματος, το Βερολίνο εκ των πραγμάτων θα αναζητήσει έναν συμβιβασμό με τον Ρέντζι, ο οποίος δεν συζητά την εφαρμογή των κανόνων του bail in.

Τον ρεαλισμό απέναντι στη Ρώμη το Βερολίνο θα προσπαθήσει να εξισορροπήσει με επίδειξη ισχύος στις δύο χώρες της Ιβηρικής, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι το μήνυμα θα πρέπει να γίνει κατανοητό από τις επίσης παραβάτριες του Συμφώνου Σταθερότητας, Γαλλία και Ιταλία.

Δεν θα ήταν υπερβολή η εκτίμηση ότι τα παραπάνω πιστοποιούν ότι έχουμε φθάσει στο σημείο θραύσης στην Ευρωζώνη:

Για το Βερολίνο είναι μονόδρομος η πίεση για την αυστηρή εφαρμογή των Συνθηκών, καθώς σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύουν να περιέλθουν σε αδράνεια δια της παράκαμψής τους.

Για τις Πορτογαλία και Ισπανία σήμερα και για την Ιταλία Γαλλία αύριο και μεθαύριο, που αγκομαχούν στο πλαίσιο των σημερινών δημοσιονομικών ισορροπιών, νέα πρόσθετα μέτρα είναι αδιανόητα και ανεφάρμοστα.

Σε συμβολικό επίπεδο η μικρή Πορτογαλία δεν πρόλαβε ούτε να χαρεί τον θρίαμβό της στο ποδόσφαιρο ως Κυπελλούχος Ευρώπης. Όπως φυσικά δεν χάρηκε την προ έτους αναγόρευσή της σε success story της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Συγκοινωνούντα δοχεία

Το εύρος και το βάθος των κυρώσεων που θα επιβληθεί στην απείθαρχη Ιβηρική -με τη χαλαρότητα να οφείλεται σε προεκλογικές επιλογές των Ραχόι και Κοέλιο- είναι προφανώς σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με το μέτωπο της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών στην Ιταλία.