Κατάρρευση και εκλογές;

Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι η πολιτική αστάθεια. Εάν οδεύαμε τώρα σε εκλογές, όλα θα τινάζονταν στον αέρα.



Κάθε προοπτική επενδύσεων θα εξανεμιζόταν. Οι αγορές θα τρόμαζαν. Ένα σκληρό πρόγραμμα που εφαρμόζεται με υψηλό κοινωνικό κόστος, αλλά και με προοπτική το 2017 να είναι καλύτερο από το 2016, θα έστελνε τη χώρα ακόμη πιο πίσω. Άλλωστε, η αξιολόγηση προχωρεί και υπάρχουν δύο θετικές εξελίξεις: Τα αυξημένα φορολογικά έσοδα τον Σεπτέμβριο και η εκτίμηση του ΔΝΤ για ρυθμό ανάπτυξης 2,7% το 2017. Οι εταίροι το τελευταίο που θα επιθυμούσαν είναι άμεσες εκλογές. Θα σήκωναν τα χέρια αν συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Είναι βεβαίως γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή αυτή, βρίσκεται στη χειρότερη φάση του από πλευράς αποδοχής της κοινής γνώμης. Το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, μετά από δεκαετίες διαιώνισης μιας παράνομης και αυθαίρετης πραγματικότητας, ήταν όπλο στα χέρια της κυβέρνησης. Και όμως, το έστρεψε εναντίον του εαυτού της. Διότι λειτούργησε βιαστικά, σπασμωδικά και πρόχειρα. Αντί οφέλους λοιπόν έχει κόστος. Παρ’ όλα αυτά, ανήκει στον χώρο της φαντασίας ο ισχυρισμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση καταρρέει. Και πως θα οδηγηθεί -θέλει δεν θέλει- πολύ σύντομα σε εκλογές.

Επειδή η ηγεσία της ΝΔ έκανε το στρατηγικό λάθος να ζητήσει άμεσα εκλογές, κάθε τόσο λέει «αυτές έρχονται». Όμως, ο Τσίπρας δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει πολιτικά. Επενδύει στον χρόνο. Ελπίζει πως σταδιακά θα αφήσει τα χειρότερα πίσω του. Την ίδια ώρα, οι ισχυρισμοί στελεχών της ΝΔ ότι υπάρχει δραματική ανατροπή του σκηνικού με εκτόξευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτελεί πρόσθετη φαντασίωση. Η ΝΔ εξακολουθεί να μην έχει δυναμική. Παραμένει τελματωμένη. Το ποσοστό 28,5% που κατέγραψε τον Οκτώβριο στη δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ αποτυπώνει άνοδο μόλις 1% από τον προηγούμενο μήνα για τη ΝΔ. Ενώ είναι το ίδιο ποσοστό με εκείνο του Ιουνίου! Άρα, η ΝΔ είναι ουσιαστικά στάσιμη τους τελευταίους μήνες.

Εκείνο που συμβαίνει τώρα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει 1,5% χωρίς όμως να υπάρχουν κερδισμένοι. Η μάζα των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του, που είναι πιο θυμωμένοι παρά ποτέ (όπως δείχνει το ΠΑΜΑΚ) δεν μετακινούνται αλλού. Περιμένουν. Η σχετική δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ δείχνει πως ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτεμβρίου 2015, σε ποσοστό 60%, εκπροσωπούν την επιλογή άκυρου - λευκού. Δεν επιλέγουν την τελματωμένη ΝΔ. Διότι δεν εμπιστεύονται ούτε την ίδια, ούτε την ηγεσία της. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Τα άλλα είναι απλή κομματική προπαγάνδα.

Βεβαίως είναι γεγονός πως ο αρχηγός της ΝΔ θεωρείται καταλληλότερος πρωθυπουργός έναντι του φθειρόμενου Τσίπρα. Όμως, τον προτιμά μόνο 30,5% παρά το ναδίρ του σημερινού πρωθυπουργού. Εκείνο που κυριαρχεί είναι το 47% «κανένας από τους δύο». Άλλωστε, οι αρνητικές κρίσεις για τον αρχηγό της ΝΔ είναι με αισθητή διαφορά περισσότερες από τις θετικές. Φθάνουμε όμως τώρα σε ένα κρίσιμο ερώτημα: Όταν οι ψηφοφόροι ερωτώνται εάν η ΝΔ μπορεί να κυβερνήσει καλύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, μόνο το 12% υιοθετεί απερίφραστα τη σχετική άποψη, με το 18,5% να λέει «μάλλον ναι». Την ίδια ώρα, το 40,5% αντιδρά απερίφραστα αρνητικά. Με το 12% να λέει «μάλλον όχι».

Άρα, η φθειρόμενη κυβέρνηση δεν έχει απέναντί της μια δυναμικά ανερχόμενη δύναμη. Αλλά μια αντιπολίτευση που σέρνεται απλώς ως το μη χείρον. Η ΝΔ με την πόλωση και την απαίτηση για πρόωρες εκλογές παραμένει ένα παλαιό προϊόν. Μένει στάσιμη. Άρα, ο Τσίπρας, πλην ατυχήματος, θα συνεχίσει να επενδύει στον χρόνο και να ελπίζει. Δεν βρίσκεται σε τροχιά κυβερνητικής κατάρρευσης. Τι σημασία έχουν όμως όλα αυτά; Το πιο σημαντικό είναι πως η χώρα, λογικά, θα αποφύγει τις πρόωρες και πολύ περισσότερο τις γρήγορες εκλογές. Διότι αυτό θα ήταν το τελευταίο, που θα χρειαζόταν, ως εκρηκτικό υλικό, στην ούτως ή άλλως εύθραυστη διαδρομή της.