Είναι φανερό ότι η απόφαση του Eurogroup που «σπάει» την υποδόση των 2,8 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, αποτελεί πολιτικό μήνυμα των δανειστών προς την Αθήνα.
Κάποιοι το χαρακτηρίζουν «καψόνι» του Σόιμπλε και αυτό δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Είναι γνωστές οι θέσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστεί η Ελλάδα. Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση για καθυστερήσεις στην εφαρμογή του προγράμματος, και ίσως έχουν κι αυτοί δίκαιο.
Το τελευταίο, ωστόσο, δεν θα πρέπει να αποτελεί για τον κ. Σόιμπλε και τους σκληροπυρηνικούς της Ευρώπης «άλλοθι», προκειμένου να εφαρμόσουν μια ατζέντα η οποία οδηγεί την Ελλάδα σε νέα περιδίνηση. Ούτε, βεβαίως, περιποιεί τιμή για ορισμένους δανειστές να προωθούν νέα καταστροφολογικά σενάρια για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.
Τα πρόσφατα δημοσιεύματα που επαναφέρουν το σενάριο του Grexit ή που ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτηρίζουν «καμένο χαρτί» την Ελλάδα, είναι φανερό ότι αποτελούν μέσο πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση. Μια πίεση, ωστόσο, που κάνει τεράστια ζημιά σε όλη τη χώρα. Κάποτε οι τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες και οι «σκληροί» στο Βερολίνο θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η οικονομία είναι και ψυχολογία. Σε μια χρονική στιγμή που γίνεται η υπέρτατη προσπάθεια για έξοδο από την κρίση. Και την ίδια ώρα που με στοιχεία αποδεικνύεται ότι οι χτυπημένοι εδώ και οκτώ χρόνια από την ύφεση Ελληνες φορολογούμενοι πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και με το παραπάνω, δεν μπορεί κανείς να αποφασίζει «καψόνια».
Ακόμη κι αν αυτή η κυβέρνηση ή η προηγούμενη έχουν κάνει λάθη, ακόμη κι αν είναι εύλογα τα παράπονα των Θεσμών για καθυστερήσεις και παλινωδίες, υπάρχει και η μεγάλη εικόνα. Είναι αυτή που δείχνει μια χώρα που έχει βουλιάξει από το 2008, που κάνει υπέρτατες προσπάθειες να σταθεί στα πόδια της, αλλά και που υπάρχουν κύκλοι στην Ευρώπη που δεν επιθυμούν να ξανασηκώσει κεφάλι.
Αυτοί πρέπει να απομονωθούν, όποιοι κι αν είναι.