Ανησυχία για την επίμονη επιδίωξη υψηλότερων του
στόχου πρωτογενών πλεονασμάτων εκφράζει το Γραφείο Πρϋπολογισμού της
Βουλής σε έκθεσή του για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2018, ενώ
παρατηρεί ότι οι φορολογικές επιβαρύνσεις αντιστρατεύονται την κοινωνική
διάσταση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) και του
«κοινωνικού μερίσματος».
Για το μεν πρώτο αναφέρει ότι οι υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα «προφανώς συνεπάγονται υπερβολική λιτότητα και επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη». Όμως, την ίδια στιγμή, «επηρεάζουν και τα διαπραγματευτικά περιθώρια της χώρας, επιτρέπουν στην κυβέρνηση να διοχετεύσει πόρους σε στόχους που έχουν για την ίδια πολιτική προτεραιότητα και οδηγούν στη δημιουργία ταμειακών αποθεμάτων, ιδίως για τη μεταβατική περίοδο μετά τη λήξη του Μνημονίου.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού εστιάζει και στον στόχο του προϋπολογισμού να συζευχθεί η «δημοσιονομική υπευθυνότητα με κοινωνική δικαιοσύνη», για να σχολιάσει ότι «με τη διπλωματική διατύπωση "υπευθυνότητα", εννοείται η εφαρμογή των όσων έχουν συμφωνηθεί στο τρίτο πρόγραμμα προσαρμογής». Επισημαίνει ωστόσο ότι «ο συνδυασμός λιτότητας και αδικίας μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας ενός προγράμματος προσαρμογής».
Στην έκθεση αναφέρεται ότι την «κοινωνική διάσταση» που υπηρετούν η εφαρμογή του ΚΕΑ και η διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» αντιστρατεύονται άλλα μέτρα που προβλέπει το σχέδιο του προϋπολογισμού (π.χ. η σαφής προτίμηση υπέρ των έμμεσων φόρων, ειδικά όσο οι έμμεσοι φόροι δεν χρηματοδοτούν αναδιανεμητικές μεταβιβάσεις,η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά, η μείωση του επιδόματος θέρμανσης κ.ά.)
«Επομένως», συμπληρώνεται, το ίδιο το σχέδιο προϋπολογισμού αδυνατίζει εν μέρει το σχετικό επιχείρημα».
Για το μεν πρώτο αναφέρει ότι οι υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα «προφανώς συνεπάγονται υπερβολική λιτότητα και επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη». Όμως, την ίδια στιγμή, «επηρεάζουν και τα διαπραγματευτικά περιθώρια της χώρας, επιτρέπουν στην κυβέρνηση να διοχετεύσει πόρους σε στόχους που έχουν για την ίδια πολιτική προτεραιότητα και οδηγούν στη δημιουργία ταμειακών αποθεμάτων, ιδίως για τη μεταβατική περίοδο μετά τη λήξη του Μνημονίου.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού εστιάζει και στον στόχο του προϋπολογισμού να συζευχθεί η «δημοσιονομική υπευθυνότητα με κοινωνική δικαιοσύνη», για να σχολιάσει ότι «με τη διπλωματική διατύπωση "υπευθυνότητα", εννοείται η εφαρμογή των όσων έχουν συμφωνηθεί στο τρίτο πρόγραμμα προσαρμογής». Επισημαίνει ωστόσο ότι «ο συνδυασμός λιτότητας και αδικίας μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας ενός προγράμματος προσαρμογής».
Στην έκθεση αναφέρεται ότι την «κοινωνική διάσταση» που υπηρετούν η εφαρμογή του ΚΕΑ και η διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» αντιστρατεύονται άλλα μέτρα που προβλέπει το σχέδιο του προϋπολογισμού (π.χ. η σαφής προτίμηση υπέρ των έμμεσων φόρων, ειδικά όσο οι έμμεσοι φόροι δεν χρηματοδοτούν αναδιανεμητικές μεταβιβάσεις,η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά, η μείωση του επιδόματος θέρμανσης κ.ά.)
«Επομένως», συμπληρώνεται, το ίδιο το σχέδιο προϋπολογισμού αδυνατίζει εν μέρει το σχετικό επιχείρημα».
