ΕΚΠΟΙΖΩ: Διαγραφή χρεών στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Αναστολή πλειστηριασμών για τουλάχιστον 3 έτη, διαγραφή χρεών σε ομάδες δανειοληπτών, μείωση των επιτοκίων, δημιουργία και λειτουργία δικτύου νομικής και ψυχολογικής υποστήριξης υπερχρεωμένων πολιτών και βελτιώσεις του Ν. 3869/2010 ζητά η Ένωση Καταναλωτών Ποιότητα Ζωής (ΕΚΠΟΙΖΩ) στο πλαίσιο της αναμόρφωσης της νομοθεσίας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ενώ διαμαρτύρεται για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το πρόβλημα της υπερχρέωσης η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών.





Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τον προγραμματισμό της κυβέρνησης, μέχρι το τέλος Μαρτίου 2013 θα πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή η νομοθεσία με τις βελτιώσεις του "νόμου Κατσέλη" αλλά σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων ακόμη δεν έχει καταθέσει τα σχόλιά της για το θέμα η Τρόικα.

Στο μεταξύ η ΕΚΠΟΙΖΩ καταθέτει τα σχόλιά της αναφορικά με όσα περιλαμβάνονται στην πρόσφατη έκθεση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών «Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα το 2011 και το 2012»(σελίδες 89-90), με τα οποία αποδίδονται στην Κυβέρνηση διάφορες προτάσεις για την ανακούφιση των δανειοληπτών καθώς και για την βελτίωση του ν. 3869/2010.

"Το γεγονός αυτό προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει επίσημη κυβερνητική πρόταση, εκτός από τη δημοσιοποίηση ορισμένων γενικών κατευθύνσεων. Για πρώτη φορά όμως εξειδικεύονται μέτρα τροποποίησης του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά", σχολιάζει η οργάνωση των καταναλωτών και καταθέτει τον προβληματισμό της σχετικά με αυτά. Δηλαδή:

• Με ποιο ηθικό έρεισμα γίνεται αναφορά από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών στα συναλλακτικά ήθη τα οποία θα υπονομευτούν στην περίπτωση ενδεχόμενης διαγραφής χρεών, την στιγμή που επί σειρά ετών ήταν οι ίδιες οι τράπεζες που υπονόμευαν τα ήθη αυτά, παραβιάζοντας την νομοθεσία, ακολουθώντας παραπλανητικές και επιθετικές τακτικές και δεν εφάρμοζαν σε ορισμένες περιπτώσεις αποφάσεις δικαστικές;

• Με ποια λογική αναφέρονται στον κίνδυνο μείωσης της κεφαλαιακής τους επάρκειας στην περίπτωση περικοπής χρεών, όταν οι ίδιες, διαχρονικά όχι μόνο δεν φρόντισαν συστηματικά γι' αυτήν αλλά ακολούθησαν πολιτικές αύξησης των κινδύνων, της επιθετικής πολιτικής τους για δανειοδότηση των πάντων και του ανεύθυνου δανεισμού;

• Ποιος είναι πράγματι ο κοινωνικός ρόλος των τραπεζών που οφείλουν, ως κάθε επιχείρηση, να έχουν;

• Αφού η συμβολή των τραπεζών στην υπερχρέωση των νοικοκυριών ήταν καταλυτική, γιατί αρνούνται να πληρώσουν το τίμημα που τους αντιστοιχεί, γιατί επιδιώκουν με κάθε μέσο να επιβαρύνουν όχι μόνο τους απέλπιδες δανειολήπτες αλλά ολόκληρη την κοινωνία;