Πύρινο άρθρο από τον Τζορτζ Σόρος: «Ευρώπη ξύπνα!»

«Wake up, Europe!» («Ευρώπη, ξύπνα!»). Ο τίτλος του άρθρου του γνωστού μεγαλοεπενδυτή Τζορτς Σόρος τα λέει όλα.



Το κείμενο που έγραψε αφιερώνεται στο μέτωπο που έχει ανοίξει στην Ουκρανία, στον επεκτατισμό του Βλ. Πούτιν και στους κινδύνους για την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
Ο Σόρος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σημειώνοντας πως «ούτε οι Ευρωπαίοι ηγέτες ούτε οι πολίτες αντιλαμβάνονται πλήρως τη συγκεκριμένη πρόκληση, ούτε γνωρίζουν πώς να την αντιμετωπίσουν καλύτερα. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ πρέπει να ξυπνήσουν και να συμπεριφερθούν ως χώρες έμμεσα εμπλεγμένες σε πόλεμο. Κινδυνεύει όχι μόνο η επιβίωση της νέας Ουκρανίας, αλλά και το μέλλον του NATO και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Παράλληλα, ισχυρίζεται ότι η Ρωσία του Πούτιν υπήρξε εξυπνότερη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποστηρίζει ότι, ελλείψει ενιαίας αντίστασης δεν είναι ρεαλιστικό να αναμένουμε ότι ο Πούτιν θα σταματήσει να πιέζει πέρα από την Ουκρανία, όταν θα είναι φανερή η δυνατότητα μεγαλύτερης επιρροής της Ρωσίας επί της Ευρώπης. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να αποφύγουν την απευθείας στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία. Η Ρωσία εκμεταλλεύεται την απροθυμία τους.
Ο κίνδυνος για την Ευρώπη δεν είναι μόνο μια ισχυρότερη Ρωσία, δηλώνει. Είναι η Ρωσία ως νέο μοντέλο μετα-δημοκρατικής κοινωνίας που αποτελεί θεμελιώδη πρόκληση για τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Εθνικιστικές αξίες έναντι της ελευθερίας και των διεθνών δεσμεύσεων, ένας ισχυρός, αυταρχικός ηγέτης έναντι των ανασφαλειών της παγκοσμιοποίησης και της ψηφιοποίησης, τσαρισμός έναντι της δημοκρατίας. Ο κίνδυνος είναι να γίνει η Ρωσία ένα εναλλακτικό μοντέλο, όπως ήταν κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Ο Τζορτζ Σόρος υποστηρίζει ότι από την οικονομική κρίση του 2008 κι έπειτα η ΕΕ έχει χάσει το δρόμο της. Αντί για τη συνέχιση της δημοσιονομικής λιτότητας, θα πρέπει να γίνονται επενδύσεις στη στρατιωτική προσπάθεια, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται την άνοδο των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού. Επισημαίνει ακόμη ότι η καγκελάριος Μέρκελ μπορεί να υποστηρίζει ένθερμα τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, άλλα υπερασπίζεται επίσης τις πολιτικές λιτότητας που αποδυναμώνουν και διαιρούν την Ευρώπη, περιορίζοντας την προθυμία της να παρέχει βοήθεια στην Ουκρανία.
Κατακρίνει ιδιαίτερα την αναβολή νέων οικονομικών δεσμεύσεων προς την Ουκρανία μέχρι μετά τις εκλογές της 26ης Οκτωβρίου. Αυτό, κατά την άποψη του, έχει οδηγήσει σε πίεση των νομισματικών αποθεμάτων της Ουκρανίας η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί και έχει δημιουργήσει την απειλή για πλήρη οικονομική κρίση εντός της χώρας.
Προβλέπει ότι μετά τις εκλογές στις 26 Οκτωβρίου, ο Πούτιν μπορεί να προσφέρει στον πρόεδρο Ποροσένκο διάφορα οφέλη, συμπεριλαμβανομένων συμφωνιών για το αέριο, με την προϋπόθεση ότι θα διορίσει ως πρωθυπουργό πρόσωπο αποδεκτό από τον Ρώσο πρόεδρο. Σε περίπτωση απόρριψης αυτού του αιτήματος, ο Πούτιν μπορεί να επιχειρήσει να επιτύχει μια μικρότερη νίκη ανοίγοντας δια της βίας χερσαία διαδρομή από τη Ρωσία έως την Κριμαία και την Υπερδνειστερία πριν από το χειμώνα.
Ο Σόρος ισχυρίζεται ότι, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, η Ρωσία θα αποτελέσει απειλή για τις χώρες της Βαλτικής που έχουν μεγάλους ρωσικούς πληθυσμούς. Αντί για υποστήριξη προς την Ουκρανία, το NATO θα πρέπει τότε να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε δικό του έδαφος. Κάτι τέτοιο θα εκθέσει τόσο την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ ακριβώς σε εκείνον τον κίνδυνο που έχουν επιδιώξει να αποφύγουν: την απευθείας στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία.
Τι προτείνει
Ο Τζορτζ Σόρος προχωράει και σε μια σειρά προτάσεων, εν είδει μέτρων βοήθειας προς την Ουκρανία. Λέει, λοιπόν, πως αυτά που πρέπει να γίνουν άμεσα είναι: Να της δοθούν μετρητά της τάξεως των 20 δισ. δολαρίων, να γίνει ελάφρυνση του χρέους της μέσω ομολογιών τύπου Brady (όπως συνέβη με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής) και να γίνει αναδιάρθρωση της κρατικής εταιρείας ενέργειας της Ουκρανίας, την Naftogaz, έτσι ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη ανεξαρτησία.
Σημειώνει τέλος πως ειδικοί από την Ουκρανία και άλλες χώρες θα μπορούσαν να συνεργαστούν στο πλαίσιο μιας ομάδας ανάπτυξης του έργου για την μετατροπή της υφιστάμενης πολιτικής βούλησης σε οικονομικά κατάλληλα προγράμματα. Το αρχικό κόστος μπορεί να υπερβαίνει τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια αλλά θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από ομόλογα έργων που εκδίδονται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ασφαλισμένα και θα απέδιδε πολύ υψηλά κέρδη.