Περί άλλα τυρβάζουν...

Ο εκλογικός νόμος, ο τρόπος που οι πολίτες επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους, η ορθή ή όχι εκπροσώπηση του λαού στη Βουλή είναι ιδιαίτερα σοβαρά ζητήματα.



Κυρίως δε είναι θέματα δημοκρατίας, κατά πόσο αυτή μπορεί να διευρυνθεί ή να περιοριστεί, ανάλογα με τους σχεδιασμούς του πολιτικού συστήματος.

Δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι το υπάρχον εκλογικό σύστημα έχει πολλά προβλήματα και χρήζει διορθώσεων, οι οποίες, ωστόσο, θα έπρεπε να γίνονται με την ευρύτερη δυνατή συζήτηση, με εξαντλητικό διάλογο και πιθανότατα με άλλες μεταρρυθμίσεις ευρείας κλίμακας. Δεν μπορεί π.χ. να προωθείται το εκλέγειν στα 17 έτη (ουσιαστικά στα 16 και κάτι), αλλά οι νέοι αυτοί να μη θεωρούνται ώριμοι για άλλες δραστηριότητες, όπως π.χ. το εκλέγεσθαι, η έκδοση άδειας οδήγησης κ.λπ.

Οπως επίσης, μεγάλη μεταρρύθμιση και ένα απολύτως δίκαιο αίτημα, είναι η επιστολική ψήφος για τους χιλιάδες Ελληνες που ζουν στο εξωτερικό. Οχι εκείνους που έχουν φύγει εδώ και 30 - 40 χρόνια, αλλά κυρίως για τα θύματα της κρίσης που μετανάστευσαν πρόσφατα από τη χώρα, αλλά διατηρούν επαφή, έχουν λόγο και πρέπει να ερωτώνται για το μέλλον της Ελλάδας.

Ολα αυτά θα έπρεπε να προκύψουν έπειτα εξαντλητικό διάλογο κι, αν είναι δυνατόν, σε συνδυασμό με τις απαραίτητες αλλαγές στο Σύνταγμα. Ο τρόπος που προωθείται ο νέος εκλογικός νόμος δείχνει ανωριμότητα του πολιτικού συστήματος και σίγουρα τακτικισμούς, που ο τόπος δεν έχει ανάγκη και δεν μπορεί να αντέξει.

Στην παρούσα χρονική στιγμή, μάλιστα, δεν θα έπρεπε σε καμιά περίπτωση να απασχολείται η κυβέρνηση και τα κόμματα με το θέμα, όταν μείζονα οικονομικά προβλήματα περιμένουν λύσεις. Τα capital controls και πώς αυτά θα αρθούν οριστικά, η στήριξη ανθρώπων που έχουν πληγεί καίρια από τα μνημόνια, οι κινήσεις για την ανάπτυξη που πρέπει να έρθει προκειμένου να ελαττωθεί και η πίεση της τρόικας για νέα μέτρα, θα έπρεπε να απορροφούν το σύνολο της ενέργειας του πολιτικού προσωπικού.

Φευ, επικρατεί για ακόμη μια φορά το «παιχνίδι εξουσίας» και το πώς ο ένας θα επικρατήσει του άλλου.