Μνήμες αγωνιστών της... δραχμής

Κάποιοι αρχίζουν να ξύνουν πάλι παλαιές πληγές. Υποτιμούν τη μνήμη του λαού και προσπαθούν να συσκοτίσουν τα δραματικά γεγονότα του 2015.



Εκείνα που οδήγησαν τους καταθέτες να σχηματίζουν ουρές έξω από τα ΑΤΜ's και τις τράπεζες, που έφεραν τα capital controls και παραλίγο τη χρεοκοπία και την καταστροφή.

Ακόμη και βουλευτές αλλά και υπουργοί επιμένουν και επιχειρούν και τώρα να μεταθέσουν τις ευθύνες από τον γραφικό εκείνον υπουργό κι ένα επικίνδυνο σύστημα που είχε στηθεί γύρω του, σε άλλους, ίσως και στον ίδιο τον λαό γιατί αντέδρασε τότε με την απόσυρση των καταθέσεων στις «παλαβομάρες» και τους ακροβατισμούς ενός παλιάτσου, που περιφερόταν ανέμελα και με τα χρωματιστά πουκάμισα στα οικονομικά σαλόνια της Ευρώπης.

Ενδεικτικό γι’ αυτό ήταν οι ερωτήσεις και οι θέσεις που διατυπώθηκαν από πολλούς στην Επιτροπή της Βουλής για τη διαφάνεια.

Βουλευτές ρωτούσαν και ξαναρωτούσαν τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ποιος φταίει που φυγαδεύτηκαν δισεκατομμύρια καταθέσεων από τις τράπεζες και γιατί δεν έκανε τίποτε η κεντρική τράπεζα και επιβλήθηκαν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων.

Και μπορεί ο Γ. Στουρνάρας να συνέστησε σε όλους αυτούς «να μην ξύνουν πληγές, γιατί το σύμπαν συμφωνεί ότι η ΤτΕ μας κράτησε στο ευρώ», όμως προκαλεί εντύπωση ότι διαθέτουν τόσο βραχεία μνήμη για τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα, που θα μείνουν στην ιστορία ως «η παραλίγο εθνική τραγωδία».

Μάλιστα, όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που ορισμένοι σκληροπυρηνικοί στην Ευρώπη φέρνουν ξανά στο τραπέζι τα σενάρια τρόμου για χρεοκοπία και Grexit.

Γιατί μπορεί η λησμονιά να είναι μια προσπάθεια για «διαφυγή της γνώσης», όπως έλεγε ο Πλάτων, αλλά τα γεγονότα είναι και νωπά και οι συνέπειες είναι ακόμη αισθητές και βαραίνουν τους πάντες.

Άλλωστε, τα λάθη πληρώνονται συνήθως απ’ αυτούς που τα διαπράττουν.

Οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου γνώριζαν πολύ καλά τις συνέπειες και είχαν επαρκώς και πολλαπλώς προειδοποιηθεί γι’ αυτές.

Από τον Φεβρουάριο του 2015 έως το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του ίδιου έτους, όλες οι κινήσεις ήταν ένα λάθος σε επί μέρους πράξεις, με αποκορύφωμα την αχρείαστη εκείνη ψηφοφορία.

Οι χειρισμοί είναι ευτύχημα που είχαν ως κατάληξη μόνο ένα τρίτο Μνημόνιο με περικοπές και φόρους και όχι μια μεγαλύτερη εθνική καταστροφή. Οπως αυτή που φέρεται να αποκάλυψε ο Βλ. Πούτιν στον Φρ. Ολάντ περί δραχμής.

Έτσι είναι φρόνιμο πια για τους θιασώτες της δραχμής ή τους αφελείς «πατριώτες» να μην ξύνουν παλιές πληγές και να ακονίσουν λίγο τη μνήμη και την κρίση τους.

Γιατί «κεφάλι χωρίς μνήμη είναι θέση αφρούρητη», τόνιζε στους στρατηγούς του ο Μέγας Ναπολέοντας.