Χορεύοντας με τα... κοράκια

Πρώτα το κράτος κατέστρεψε τις τράπεζες και τώρα οι τράπεζες «σβήνουν « τις επιχειρήσεις.



Η 7ετής ιστορία της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα που ξεκίνησε με «μεγάλο ασθενή» το Δημόσιο και γονάτισε το τραπεζικό σύστημα, κλείνει τον κύκλο της με τον αφελληνισμό των ελληνικών επιχειρήσεων.

Κι αυτό γιατί όλες σχεδόν οι εταιρείες ψυχορραγούν αφού είναι κυριολεκτικά υποθηκευμένες στις τράπεζες, δέσμιες πια στον υψηλότοκο (τοκογλυφικό) δανεισμό τους.

Μάλιστα έχουν φθάσει να έχουν τόσο υψηλά «κόκκινα» δάνεια που ουσιαστικά βρίσκονται στα χέρια των δανειστών, παρ’ όλο που διοικούνται ακόμη από τους παλαιούς μετόχους.

Των δανειστριών τραπεζών που είναι μεν ελληνικές, αλλά ελέγχονται κι αυτές με τη σειρά τους από τους ξένους δανειστές μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Έτσι, μια τεράστια περιουσία που σε αξία μεταφράζεται σε δισεκατομμύρια ευρώ είναι «ώριμη» τώρα να πωληθεί αντί πινακίου φακής και να περάσει στα χέρια ξένων.

Το τραγικό είναι ότι αυτόν τον κίνδυνο αφελληνισμού των επιχειρήσεων η ελληνική κοινή γνώμη δεν τον αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει με δυσπιστία ή και χαιρεκακία ακόμη τις κραυγές απόγνωσης των επιχειρηματιών.

Εκείνων των ιδιοκτητών που πήραν τοκογλυφικά δάνεια για τις επιχειρήσεις τους, δεν τα διοχέτευσαν στο εξωτερικό (υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις βέβαια) και μετά ήρθε η κρίση που έκανε αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανείων.

Τα δάνεια «κοκκίνισαν» και η τράπεζα φυσικά αρνήθηκε κάθε είδος παροχής ρευστότητας και συγχρόνως διέκοψε κάθε πιστωτική γραμμή, προκαλώντας ασφυξία στην επιχείρηση.

Αυτή η επιχείρηση τώρα με τις επιβαρύνσεις από τα υψηλά επιτόκια και τα πανωτόκια είναι έτοιμη να παραδοθεί σε ξένους και Έλληνες που έχουν κεφάλαια στο εξωτερικό ή πρόσβαση για δανεισμό σε πιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού.

Η περίπτωση ιστορικής υαλουργίας που πέρασε τις τελευταίες ημέρες στα χέρια ξένων, είναι ενδεικτική.

Όπως επεσήμανε κορυφαίος Έλληνας επιχειρηματίας σε ομιλία του στην Ένωση Θεσμικών Επενδυτών, η ιστορική αυτή Ελληνική επιχείρηση χάθηκε εξαιτίας του ακριβού χρήματος.

«Ξέρετε τι συνέβη με την εξαγορά της ιστορικής υαλουργίας «Γιούλα»; είπε. Αυτός που αγόρασε την εταιρία δανείστηκε με 1%, όταν το χρηματοδοτικό κόστος της «Γιούλα» ήταν 8%. Είναι συγκλονιστικό, καθώς πρόκειται για μια εταιρία που δεν είχε προβλήματα» κατέληξε.

Τον ίδιο κίνδυνο αντιμετωπίζουν τώρα εκατοντάδες επιχειρήσεις που απασχολούν ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων.

Και ο κίνδυνος αυτός γίνεται πιο άμεσος πλέον όταν τα «κόκκινα» δάνεια περάσουν στα κερδοσκοπικά Funds, στα «κοράκια» της αγοράς, οπότε θα υπάρξουν απρόβλεπτες και ακραίες καταστάσεις.

Αλλά η κοινή γνώμη θα συνεχίσει να αντιδρά με σφοδρότητα για ορισμένες προγραμματισμένες αποκρατικοποιήσεις, αλλά θα καταπίνει με ευκολία τον αφελληνισμό της οικονομίας για μια χούφτα δολάρια ή ευρώ.