Πριν δρομολογηθεί η οριστική κατά τα άλλα απόφαση μεταβίβασης της δόσης των 15 δισ. ευρώ από τον ESM προς τον ειδικό λογαριασμό για την διευθέτηση του χρέους, η κυβέρνηση δεν μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση την υλοποίηση της απόφασης για την μείωση των συντάξεων, παρά μόνο με μία προϋπόθεση.
Αυτή του προσδιορισμού ισοδύναμων μέτρων που θα πρέπει να ενταχθούν στον προϋπολογισμό του 2019, ο οποίος θα πρέπει να συζητηθεί και να εγκριθεί στο πλαίσιο της νέας ενισχυμένης εποπτείας.
Ο βαθμός ελευθερίας της κυβέρνησης όσον αφορά το καθοριστικής – πολιτικής – σημασίας θέμα της νέας περικοπής των συντάξεων για το 2019 ύψους 1,8 δισ. ευρώ, περιορίζεται από την υποχρέωση αντικατάστασης του μέτρου με άλλα ισόποσου δημοσιονομικού αποτελέσματος.
Ο περιορισμός αυτός είναι με σαφήνεια αποτυπωμένος στα κείμενα της συμφωνίας της 21ης Ιουνίου όσον αφορά τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Αυτής της δέσμευσης αποτέλεσμα είναι η "ετοιμότητα” του ΥΠΟΙΚ να προχωρήσει σε αναζήτηση ενός πακέτου μέτρων με ίσου όγκου δημοσιονομικού αποτελέσματος.
Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν θεωρούν την προσπάθεια αυτή "μη ρεαλιστική”. Αντίθετα όπως αναφέρεται η πορεία της οικονομίας και η αποδοτικότητα των μέτρων που έχουν δρομολογηθεί, "επιτρέπει μία αισιόδοξη προσέγγιση”...
Το πρόβλημα όμως παραμένει "άλυτο” από την πλευρά του ΔΝΤ.
Το Ταμείο έχει θέσει το θέμα της νέας μείωσης των συντάξεων, όχι απλά σαν ένα θέμα άμεσου οικονομικού αποτελέσματος που συνδέεται με τους στόχους των υψηλών πρωτογενών ελλειμμάτων, αλλά κυρίως σαν ένα θέμα μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και έτσι του δημόσιου χρέους.
Σ΄αυτό το επίπεδο η επίτευξη ενός ικανοποιητικού οικονομικού αποτελέσματος στα επόμενα χρόνια με περισσότερα ή όχι μέτρα, δεν καλύπτει την "λογική” των οικονομικών μεγεθών του Ταμείου, έτσι όπως αυτά είχαν τεθεί ως προαπαιτούμενο (μείωση συντάξεων και αφορολόγητου) στην απόφαση για τα μέτρα 2019 – 2020.
Για να αποδεχθεί το ΔΝΤ στην βάση της αρχικής του επιχειρηματολογίας μία συζήτηση που θα αφορά την αναθεώρηση της απόφασης για τις συντάξεις θα πρέπει να υπάρξουν "ισοδύναμα” μέτρα στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους και όχι των προϋπολογισμών της διετίας 2019 – 2020.
Και στο σημείο αυτό οι "λύσεις” δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Πολύ περισσότερο μάλιστα που ακόμα και το ελάχιστο της απόκλισης από το αρχικό πακέτο της συμφωνίας, δηλαδή η προσωρινή επέκταση του καθεστώτος μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά που επιβαρύνονται από το προσφυγικό πρόβλημα, προκάλεσε – με πρωτοβουλία Σόιμπλε όπως αποκαλύπτεται εκ των υστέρων – προσωρινή αναστολή της εκταμίευσης της δόσης των 15 δισ. ευρώ μέχρι να αποκατασταθεί τελικά η διαφορά με ισοδύναμα μέτρα από τις αμυντικές δαπάνες...
Αυτή του προσδιορισμού ισοδύναμων μέτρων που θα πρέπει να ενταχθούν στον προϋπολογισμό του 2019, ο οποίος θα πρέπει να συζητηθεί και να εγκριθεί στο πλαίσιο της νέας ενισχυμένης εποπτείας.
Ο βαθμός ελευθερίας της κυβέρνησης όσον αφορά το καθοριστικής – πολιτικής – σημασίας θέμα της νέας περικοπής των συντάξεων για το 2019 ύψους 1,8 δισ. ευρώ, περιορίζεται από την υποχρέωση αντικατάστασης του μέτρου με άλλα ισόποσου δημοσιονομικού αποτελέσματος.
Ο περιορισμός αυτός είναι με σαφήνεια αποτυπωμένος στα κείμενα της συμφωνίας της 21ης Ιουνίου όσον αφορά τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Αυτής της δέσμευσης αποτέλεσμα είναι η "ετοιμότητα” του ΥΠΟΙΚ να προχωρήσει σε αναζήτηση ενός πακέτου μέτρων με ίσου όγκου δημοσιονομικού αποτελέσματος.
Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν θεωρούν την προσπάθεια αυτή "μη ρεαλιστική”. Αντίθετα όπως αναφέρεται η πορεία της οικονομίας και η αποδοτικότητα των μέτρων που έχουν δρομολογηθεί, "επιτρέπει μία αισιόδοξη προσέγγιση”...
Το πρόβλημα όμως παραμένει "άλυτο” από την πλευρά του ΔΝΤ.
Το Ταμείο έχει θέσει το θέμα της νέας μείωσης των συντάξεων, όχι απλά σαν ένα θέμα άμεσου οικονομικού αποτελέσματος που συνδέεται με τους στόχους των υψηλών πρωτογενών ελλειμμάτων, αλλά κυρίως σαν ένα θέμα μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και έτσι του δημόσιου χρέους.
Σ΄αυτό το επίπεδο η επίτευξη ενός ικανοποιητικού οικονομικού αποτελέσματος στα επόμενα χρόνια με περισσότερα ή όχι μέτρα, δεν καλύπτει την "λογική” των οικονομικών μεγεθών του Ταμείου, έτσι όπως αυτά είχαν τεθεί ως προαπαιτούμενο (μείωση συντάξεων και αφορολόγητου) στην απόφαση για τα μέτρα 2019 – 2020.
Για να αποδεχθεί το ΔΝΤ στην βάση της αρχικής του επιχειρηματολογίας μία συζήτηση που θα αφορά την αναθεώρηση της απόφασης για τις συντάξεις θα πρέπει να υπάρξουν "ισοδύναμα” μέτρα στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους και όχι των προϋπολογισμών της διετίας 2019 – 2020.
Και στο σημείο αυτό οι "λύσεις” δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Πολύ περισσότερο μάλιστα που ακόμα και το ελάχιστο της απόκλισης από το αρχικό πακέτο της συμφωνίας, δηλαδή η προσωρινή επέκταση του καθεστώτος μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά που επιβαρύνονται από το προσφυγικό πρόβλημα, προκάλεσε – με πρωτοβουλία Σόιμπλε όπως αποκαλύπτεται εκ των υστέρων – προσωρινή αναστολή της εκταμίευσης της δόσης των 15 δισ. ευρώ μέχρι να αποκατασταθεί τελικά η διαφορά με ισοδύναμα μέτρα από τις αμυντικές δαπάνες...
