Παράδοξα στοιχεία... και συμπεριφορές κάνουν την εμφάνισή τους τελευταία στο ευρωσύστημα, αλλά και στις ΗΠΑ.
Οι ευρω-τράπεζες όπως αποκαλύπτεται από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία εμφανίζουν εξαιρετικά αυξημένες καταθέσεις που υπερβαίνουν τα 10 τρισ. ευρω. Την ίδια στιγμή η ΕΚΤ από τις 12 Σεπτέμβρη και με πρωτοβουλία του Μάριο Ντράγκι, στην οποία είχε συμφωνήσει η διάδοχός του Λαγκάρντ, προχωρησε σε νέο πρόγραμμα παροχής ρευστότητας στις τραπεζες, τόσο με την αγορά τίτλων όσο και με την παροχή μηδενικού κόστους δανείων με σχεδόν "ανοικτό” χρονικό ορίζοντα.
Παραδόξως και η FED για πρώτη φορά σε τόσο άμεσο συντονισμό, επίσης προχώρησε σε πρόγραμμα παροχής ρευστότητας (σχεδόν χωρίς όρια), ενώ την ίδια στιγμή στο αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα καταγράφεται διαθέσιμη υπερπλεονάζουσα ρευστότητα της τάξης του 1,3 τρισ. δολ.
Η μοναδική εξήγηση που δίνεται προσεκτικά και... πολύ διακριτικά, από ορισμένους αναλυτές -άλλωστε δεν θέλουν να δημιουργήσουν ανησυχία στην εκρηκτική πορεία των χρηματιστηριακών δεικτών- είναι οτι ο συνδυασμός αυτός κρύβει πίσω του σοβαρή δυσλειτουργία της διατραπεζικής αγοράς...
Η αλήθεια είναι οτι αν κρίνει κανείς από τον πρώτο κύκλο παρεμβάσεων της ΕΚΤ, που ξόδεψε μέσα σε μία εβδομάδα ολόκληρο το προβλεπόμενο (για τον μήνα) ποσό (περί τα 2,7 δισ. ευρω) στην αγορά εταιρικών ομολόγων, οι ανησυχίες των συγκεκριμένων αναλυτών φαίνονται πολύ ρεαλιστικές...
Και ενισχύθηκαν ιδιαίτερα μετά την πρώτη μεγάλη παρέμβαση της κας Λαγκάρντ ως επικεφαλής της ΕΚΤ την περασμένη εβδομάδα, η οποία σε μία μακρά ομιλία για την ανάγκη οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να "ξοδεψουν” για να στηρίξουν την οικονομική δραστηριότητα στην Ευρωζώνη, δεν ανέφερε ούτε μία φορά την λέξη τράπεζες, παρά μόνο στο σημείο που έθεσε ως "εκ των ων ουκ άνευ” την ολοκληρωση της τραπεζικής ενοποίησης...
Η "λογική” πίσω από την ανησυχία είναι οτι αν η συντονισμένη παρέμβαση της ΕΚΤ και της Fed δεν εξασφαλίσουν επαρκείς όρους για την οικονομική δραστηριότητα και ακολουθήσει αυτό που φάνηκε στην διάρκεια του 2019 ήτοι μία συντονισμένη επιβράδυνση, τότε ο τεράστιος όγκος χρέους που έχει δημιουργηθεί στον ιδιωτικό τομέα (και κυρίως στα εταιρικά ομόλογα) θα λειτουργήσει σαν θρυαλλίδα ενός νέου σόκ διεθνώς.
Εξ ού και η πίεση που από την πρώτη στιγμή εξασκεί η Λαγκάρντ στους ισχυρούς της Ευρωζώνης για αύξηση των δημόσιων δαπανών και της εσωτερικής ζήτησης... Θα είναι αυτό επαρκές και ικανό να ανακόψει ενα νέο "πρόβλημα”; Κανείς δεν το γνωρίζει αυτό αλλά είναι βεβαιο οτι θα δώσει χρόνο στις τράπεζες και τις κυβερνήσεις...
Οι ευρω-τράπεζες όπως αποκαλύπτεται από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία εμφανίζουν εξαιρετικά αυξημένες καταθέσεις που υπερβαίνουν τα 10 τρισ. ευρω. Την ίδια στιγμή η ΕΚΤ από τις 12 Σεπτέμβρη και με πρωτοβουλία του Μάριο Ντράγκι, στην οποία είχε συμφωνήσει η διάδοχός του Λαγκάρντ, προχωρησε σε νέο πρόγραμμα παροχής ρευστότητας στις τραπεζες, τόσο με την αγορά τίτλων όσο και με την παροχή μηδενικού κόστους δανείων με σχεδόν "ανοικτό” χρονικό ορίζοντα.
Παραδόξως και η FED για πρώτη φορά σε τόσο άμεσο συντονισμό, επίσης προχώρησε σε πρόγραμμα παροχής ρευστότητας (σχεδόν χωρίς όρια), ενώ την ίδια στιγμή στο αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα καταγράφεται διαθέσιμη υπερπλεονάζουσα ρευστότητα της τάξης του 1,3 τρισ. δολ.
Η μοναδική εξήγηση που δίνεται προσεκτικά και... πολύ διακριτικά, από ορισμένους αναλυτές -άλλωστε δεν θέλουν να δημιουργήσουν ανησυχία στην εκρηκτική πορεία των χρηματιστηριακών δεικτών- είναι οτι ο συνδυασμός αυτός κρύβει πίσω του σοβαρή δυσλειτουργία της διατραπεζικής αγοράς...
Η αλήθεια είναι οτι αν κρίνει κανείς από τον πρώτο κύκλο παρεμβάσεων της ΕΚΤ, που ξόδεψε μέσα σε μία εβδομάδα ολόκληρο το προβλεπόμενο (για τον μήνα) ποσό (περί τα 2,7 δισ. ευρω) στην αγορά εταιρικών ομολόγων, οι ανησυχίες των συγκεκριμένων αναλυτών φαίνονται πολύ ρεαλιστικές...
Και ενισχύθηκαν ιδιαίτερα μετά την πρώτη μεγάλη παρέμβαση της κας Λαγκάρντ ως επικεφαλής της ΕΚΤ την περασμένη εβδομάδα, η οποία σε μία μακρά ομιλία για την ανάγκη οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να "ξοδεψουν” για να στηρίξουν την οικονομική δραστηριότητα στην Ευρωζώνη, δεν ανέφερε ούτε μία φορά την λέξη τράπεζες, παρά μόνο στο σημείο που έθεσε ως "εκ των ων ουκ άνευ” την ολοκληρωση της τραπεζικής ενοποίησης...
Η "λογική” πίσω από την ανησυχία είναι οτι αν η συντονισμένη παρέμβαση της ΕΚΤ και της Fed δεν εξασφαλίσουν επαρκείς όρους για την οικονομική δραστηριότητα και ακολουθήσει αυτό που φάνηκε στην διάρκεια του 2019 ήτοι μία συντονισμένη επιβράδυνση, τότε ο τεράστιος όγκος χρέους που έχει δημιουργηθεί στον ιδιωτικό τομέα (και κυρίως στα εταιρικά ομόλογα) θα λειτουργήσει σαν θρυαλλίδα ενός νέου σόκ διεθνώς.
Εξ ού και η πίεση που από την πρώτη στιγμή εξασκεί η Λαγκάρντ στους ισχυρούς της Ευρωζώνης για αύξηση των δημόσιων δαπανών και της εσωτερικής ζήτησης... Θα είναι αυτό επαρκές και ικανό να ανακόψει ενα νέο "πρόβλημα”; Κανείς δεν το γνωρίζει αυτό αλλά είναι βεβαιο οτι θα δώσει χρόνο στις τράπεζες και τις κυβερνήσεις...
