Αποζημίωση 41.556 ευρώ σε εργαζόμενο που απολύθηκε γιατί αρνήθηκε να υπογράψει εικονική απόλυση, επιδίκασε ο Άρειος Πάγος αναπτύσσοντας ταυτόχρονα ένα σκεπτικό που εμπλουτίζει την εργατική νομοθεσία.
Το Ανώτατο Πολιτικό Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι η απόλυση έγινε για οικονομικοτεχνικούς λόγους (δηλαδή λόγω αναδιοργάνωσης της επιχείρησης κάτι που καθιστά αναγκαία τη μείωση του προσωπικού) και πως αυτός αποδεχόταν να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς ασφάλιση, αφού δεν μείωσε τον αριθμό του προσωπικού που απασχολούσε και ήταν κερδοφόρα επιχείρηση (κέρδη ύψους 59,460 ευρώ).
Μάλιστα, οι αρεοπαγίτες χαρακτηρίζουν "προσχηματικό" τον ισχυρισμό καθώς "υποκρύπτει την πραγματική της βούληση, που ήταν να απαλλαγεί από τον εργαζόμενό της αυτό, που διεκδικούσε τα εργασιακά και ασφαλιστικά του δικαιώματα".
Κατάχρηση
Οι αρεοπαγίτες του Β2 Εργατικού Τμήματος, με απόφασή τους επικύρωσαν απόφαση του Εφετείου που είχε δικαιώσει τον εργαζόμενο κρίνοντας πως η απόλυσή του ήταν άκυρη καθώς έγινε για εκδικητικούς λόγους, αφού αρνήθηκε να αποδεχθεί την αξίωση της επιχείρησης για εικονική απόλυσή χωρίς την καταβολή αποζημίωσης και τη συνέχιση της εργασίας του χωρίς ασφάλιση.
"…..η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας είναι άκυρη, καθόσον ασκήθηκε κατά προφανή υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του σχετικού δικαιώματος της εταιρείας ως εργοδότριας", αναφέρουν.
Η συνεργασία του εργαζόμενου με το αναψυκτήριο-εστιατόριο ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2008 όταν υπέγραψε σύμβαση ορισμένου χρόνου η οποία έγινε αορίστου πλήρους απασχόλησης και πενθήμερης εργασίας, μετά από 14 μήνες.
Ο εργαζόμενος τέσσερις μήνες αργότερα υπό την απειλή απόλυσης, όπως λέει, υποχρεώθηκε να υπογράψει νέα σύμβαση εκ περιτροπής εργασίας 16 ήμερων τον μήνα, ενώ στην πραγματικότητα εργαζόταν με καθεστώς πλήρους απασχόλησης.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 απολύθηκε χωρίς την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης και όταν αρνήθηκε να υπογράψει την καταγγελία της σύμβασης, γιατί είχε ανακριβή στοιχεία, η επιχείρηση αναγνώρισε την ακυρότητα της καταγγελίας και κατήγγειλε εκ νέου, εγγράφως αυτή τη φορά, την σύμβαση, καταβάλλοντας αποζημίωση 2.216 ευρώ.
Όπως υπογραμμίζουν οι αρεοπαγίτες η εργοδότρια εταιρεία, πριν την απόλυση, ζήτησε από τον εργαζόμενο να συναινέσει σε εικονική απόλυση χωρίς αποζημίωση και να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς ασφάλιση.
Ο εργαζόμενος προσέφυγε στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας διεκδικώντας όλες τις εργασιακές του αξιώσεις, καταγγέλλοντας παράλληλα την απαίτηση της τέως εργοδότριας εταιρείας.
Τελικά, η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης με τον εργαζόμενο να δικαιώνεται και τον εργοδότη να καλείται πλέον να του καταβάλλει αποζημίωση αλλά και επιδόματα.
Το Ανώτατο Πολιτικό Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι η απόλυση έγινε για οικονομικοτεχνικούς λόγους (δηλαδή λόγω αναδιοργάνωσης της επιχείρησης κάτι που καθιστά αναγκαία τη μείωση του προσωπικού) και πως αυτός αποδεχόταν να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς ασφάλιση, αφού δεν μείωσε τον αριθμό του προσωπικού που απασχολούσε και ήταν κερδοφόρα επιχείρηση (κέρδη ύψους 59,460 ευρώ).
Μάλιστα, οι αρεοπαγίτες χαρακτηρίζουν "προσχηματικό" τον ισχυρισμό καθώς "υποκρύπτει την πραγματική της βούληση, που ήταν να απαλλαγεί από τον εργαζόμενό της αυτό, που διεκδικούσε τα εργασιακά και ασφαλιστικά του δικαιώματα".
Κατάχρηση
Οι αρεοπαγίτες του Β2 Εργατικού Τμήματος, με απόφασή τους επικύρωσαν απόφαση του Εφετείου που είχε δικαιώσει τον εργαζόμενο κρίνοντας πως η απόλυσή του ήταν άκυρη καθώς έγινε για εκδικητικούς λόγους, αφού αρνήθηκε να αποδεχθεί την αξίωση της επιχείρησης για εικονική απόλυσή χωρίς την καταβολή αποζημίωσης και τη συνέχιση της εργασίας του χωρίς ασφάλιση.
"…..η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας είναι άκυρη, καθόσον ασκήθηκε κατά προφανή υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του σχετικού δικαιώματος της εταιρείας ως εργοδότριας", αναφέρουν.
Η συνεργασία του εργαζόμενου με το αναψυκτήριο-εστιατόριο ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2008 όταν υπέγραψε σύμβαση ορισμένου χρόνου η οποία έγινε αορίστου πλήρους απασχόλησης και πενθήμερης εργασίας, μετά από 14 μήνες.
Ο εργαζόμενος τέσσερις μήνες αργότερα υπό την απειλή απόλυσης, όπως λέει, υποχρεώθηκε να υπογράψει νέα σύμβαση εκ περιτροπής εργασίας 16 ήμερων τον μήνα, ενώ στην πραγματικότητα εργαζόταν με καθεστώς πλήρους απασχόλησης.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 απολύθηκε χωρίς την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης και όταν αρνήθηκε να υπογράψει την καταγγελία της σύμβασης, γιατί είχε ανακριβή στοιχεία, η επιχείρηση αναγνώρισε την ακυρότητα της καταγγελίας και κατήγγειλε εκ νέου, εγγράφως αυτή τη φορά, την σύμβαση, καταβάλλοντας αποζημίωση 2.216 ευρώ.
Όπως υπογραμμίζουν οι αρεοπαγίτες η εργοδότρια εταιρεία, πριν την απόλυση, ζήτησε από τον εργαζόμενο να συναινέσει σε εικονική απόλυση χωρίς αποζημίωση και να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς ασφάλιση.
Ο εργαζόμενος προσέφυγε στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας διεκδικώντας όλες τις εργασιακές του αξιώσεις, καταγγέλλοντας παράλληλα την απαίτηση της τέως εργοδότριας εταιρείας.
Τελικά, η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης με τον εργαζόμενο να δικαιώνεται και τον εργοδότη να καλείται πλέον να του καταβάλλει αποζημίωση αλλά και επιδόματα.
