Οποιοσδήποτε συμβουλευτεί τα στοιχεία στην εξέλιξη των τιμών της αγοράς ακινήτων αρχικά θα τρομάξει και μετά θα κυριευτεί από έντονη αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι. Θα τρομάξει, γιατί οι τιμές των ακινήτων έπεσαν περισσότερο από ποτέ το δ' τρίμηνο 2012 (-13,2% έναντι αντίστοιχου τριμήνου 2011), σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος.
Και γιατί, στο σύνολο του 2012 οι τιμές των διαμερισμάτων υποχώρησαν δύο φορές ταχύτερα από το 2011 (-11,7% έναντι -5,5% το 2011), ενώ η κάμψη ήταν μεγαλύτερη στην Αθήνα, η οποία κατά κανόνα αποτελεί προπομπό για όλη την χώρα: - 12,7% στην Αθήνα, - 11,2% στη Θεσσαλονίκη, - 11,3% στις άλλες μεγάλες πόλεις και - 11,1% στις λοιπές περιοχές της χώρας.
Θα αναθαρρήσει όμως κατόπιν στο όριο της αβεβαιότητας, καθώς θα διαπιστώσει πως το δ' τρίμηνο του 2012 σχεδόν διπλασιάστηκαν οι συναλλαγές στην αγορά, ένδειξη επιστροφής των αγοραστών σε χαμηλότερα επίπεδα τιμών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Την αναθάρρηση αυτή, ωστόσο, θα υποκαταστήσει η αβεβαιότητα, καθώς την αύξηση των συναλλαγών η Τράπεζα της Ελλάδος αποδίδει πρωτίστως στις εκτιμήσεις - συναλλαγές επί οικιστικών ακινήτων που πραγματοποιήθηκαν με τη διαμεσολάβηση του τραπεζικού συστήματος για οποιοδήποτε λόγο (χρηματοδότηση για αγορά, εγγραφή εξασφάλισης για μη στεγαστικά δάνεια, μεταφορά οφειλών πελατών από μια τράπεζα σε άλλη, επανεκτιμήσεις χαρτοφυλακίου κ.λπ.) και ήταν αποτέλεσμα της απόφασης ορισμένων μεγάλων εμπορικών τραπεζών για την επανεκτίμηση σημαντικού μέρους των οικιστικών ακινήτων τους, τα οποία αποτελούν αντικείμενο χρηματοδότησης ή εξασφάλισης χορηγούμενων δανείων.
Ακόμη, όμως, και λογιστική να είναι περισσότερο η αύξηση αυτή των συναλλαγών, ένας αντικειμενικός παρατηρητής της αγοράς θα σκεφθεί πως από το 2007 ώς σήμερα οι τιμές έχουν πέσει 26,3% κατά μέσο όρο πανελλαδικά και λογικά η αγορά θα έχει «διορθώσει». Στο επιχείρημα αυτό, εν τούτοις, υπάρχουν και αντεπιχειρήματα. Οπως, για παράδειγμα, ότι, όπως σε κάθε αγορά, έτσι και στα ακίνητα δεν υπάρχει προκαθορισμένος «πάτος» και είναι πιθανόν να δούμε υπερβολές προς τα κάτω, όπως είδαμε στο παρελθόν υπερβολές και προς τα πάνω.
Οι υποστηρικτές της άποψης αυτής θυμίζουν πως από το 1996 ώς το 2007 οι τιμές της ελληνικής αγοράς ακινήτων αυξήθηκαν περίπου101% ή 10% ετησίως, δηλαδή τρεις φορές ταχύτερα από την αύξηση του ΑΕΠ και δύο φορές ταχύτερα από την αύξηση τιμών των ευρωπαϊκών ακινήτων αντίστοιχα. Συνεπώς, θεωρούν πως υπάρχει ακόμη περιθώριο για ξεφούσκωμα της εν λόγω αγοράς. Πολύ περισσότερο που μέχρι στιγμής δεν έχουν δει σημάδια επιβράδυνσης αλλά επιτάχυνσης της πτώσης τιμών, ενώ φέτος τα εισοδήματα θα υποστούν νέα σοβαρή απομείωση, με αποτέλεσμα να θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη μια βραχυχρόνια ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων.