«Εικόνες» από το 2015

Ακριβώς ένα χρόνο μετά, διαγράφεται πάλι ο κίνδυνος να περιπέσει η χώρα στην ίδια αβεβαιότητα όπως πέρσι και να εμπλακεί εκ νέου η οικονομία της σε ατέρμονες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.



Το ενδεχόμενο αυτό που έως λίγες εβδομάδες νωρίτερα όλοι απέκλειαν, προβάλλει τώρα ως αρκετά πιθανό.

Ήδη οι οιωνοί δεν είναι άριστοι. Αντίθετα, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν πως οι «κομπάρσοι» εκείνης της εποχής επιχειρούν, έστω και ακροθιγώς, να μιμηθούν τους τότε «πρωταγωνιστές» που έχουν αποτύχει παταγωδώς.

Αλλά είναι να απορεί κανείς πώς παρά την εμπειρία που έχει αποκτηθεί και τη γνώση που έχει συσσωρευτεί από εκείνες τις ατέρμονες συζητήσεις και τα τραγικά αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν, υπάρχουν ακόμη αρκετοί που δοκιμάζουν ξανά να ξεκινήσουν το ίδιο επικίνδυνο παιχνίδι.

Γιατί, δυστυχώς για την Αθήνα, τα περιθώρια κινήσεων είναι ήδη αρκετά περιορισμένα.

Έχει σπαταληθεί πολύτιμος χρόνος και, όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, η χώρα έχει εξαντληθεί οικονομικά.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια παράδοση άνευ όρων στους δανειστές, αλλά ταχύτατη περαίωση των διαπραγματευτικών διαδικασιών με πνεύμα συνεννόησης, με στόχο να βρεθεί συμβιβαστική και αξιοπρεπής λύση.

Άλλωστε, για άλλη μια φορά ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος της χώρας.

Ο υπουργός Οικονομικών φέρεται να το αντιλαμβάνεται αυτό. Γι’ αυτό θεωρεί ότι πρέπει γρήγορα να τελειώνουν οι συζητήσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και γενικά το κουαρτέτο, για να περάσει η χώρα στη φάση της αξιολόγησης και να ανοίξει ο δρόμος για τη ρύθμιση του τεράστιου δημόσιου χρέους.

Αλλιώς, όσο αργεί η συμφωνία, θα απαιτούνται όλο και πιο σκληρά μέτρα, ενώ η οικονομία θα «βουλιάζει» περισσότερο.

Το πάθημα από τις διαπραγματεύσεις τύπου Βαρουφάκη ας γίνει επιτέλους μάθημα.

Οι συζητήσεις χωρίς τέλος είναι τελικά επιζήμιες.

Καλλιεργείται κλίμα αβεβαιότητας, η απαισιοδοξία επιστρέφει και η οικονομία εισέρχεται όλο και πιο βαθιά στην κρίση.

Κι αυτή τη στιγμή μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν ό,τι χειρότερο.

Κυρίως εάν η αβεβαιότητα στην οικονομία έχει ως σημείο εκκίνησης και πολιτικό χρώμα...