Η «βόμβα» που πρέπει να απενεργοποιηθεί

Το «πράσινο φως» που έδωσαν οι τράπεζες στο σχέδιο διάσωσης του ομίλου «Μαρινόπουλου» αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό οικονομικό νέο, ίσως το καλύτερο των τελευταίων μηνών.



Πολλοί δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλούσε ένα τέτοιο «κανόνι» στην ελληνική αγορά.

Δεν είναι μόνο οι χιλιάδες εργαζόμενοι που θα έμεναν στους δρόμους ή ακόμη και οι εκατοντάδες προμηθευτές που θα πλήττονταν άμεσα ή έμμεσα από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία.

Και οι τράπεζες, και οι μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν χιλιάδες υπαλλήλους, αλλά και το Δημόσιο θα έβγαιναν χαμένοι ενώ οι κραδασμοί στην οικονομία θα ήταν ισχυροί. Δεν είναι τυχαίο ότι ο «Μαρινόπουλος» έχει χαρακτηριστεί η Lehman Brothers της Ελλάδας.

Βεβαίως, το λουκέτο στον όμιλο θα προκαλούσε και σοβαρές πολιτικές αναταράξεις καθώς η κυβέρνηση θα χρεωνόταν μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Ωστόσο, η φαινομενικά καλή συμφωνία για τη διάσωση του ομίλου έχει ακόμη πολλά «γκρίζα» σημεία και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έχει ευνοϊκή κατάληξη. Χάθηκε άλλωστε πολύτιμος χρόνος ενώ αυτός που απομένει μέχρι την ολοκλήρωση της περιόδου προστασίας της εταιρείας από τους πιστωτές είναι μικρός.

Σίγουρα θα πρέπει να αναζητηθούν και οι ευθύνες των μεγαλομετόχων για την κατάσταση που έφτασε ο κολοσσός του λιανεμπορίου, όμως, το καλύτερο είναι να κοιτάξουν όλοι μπροστά και η συμφωνία για τον «Μαρινόπουλο» να αποτελέσει τον μπούσουλα και για άλλες ηχηρές υποθέσεις επιχειρήσεων με «κόκκινα» δάνεια και υποχρεώσεις σε δημόσιο, ταμεία, προμηθευτές.

Όπως και στην περίπτωση της γνωστής αλυσίδας, έτσι και σε άλλους «κόκκινους» φακέλους, υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση που μπορεί να κοστίσει. Και το υπουργείο Οικονομίας, και οι τράπεζες αλλά και οι Θεσμοί, ιδίως ο SSM, έχουν καθυστερήσει προκλητικά στην αναδιάρθρωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Ισως η συμφωνία για τη διάσωση του «Μαρινόπουλου», με τους όρους που θα γίνουν γνωστοί στη συνέχεια, να αποτελέσει τον οδηγό για μια μαζική ρύθμιση δανείων.

Αν τους επόμενους έξι μήνες δεν ληφθούν γενναίες αποφάσεις από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για τα «κόκκινα» δάνεια, τότε η περίπτωση του «Μαρινόπουλου» θα είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Αλλωστε, υπάρχουν μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα που ξεπερνούν τα 110 δισ., σχεδόν δηλαδή το 60% ΑΕΠ της χώρας.

Όπως και στην περίπτωση της λιανεμπορικής αλυσίδας οι επιλογές δεν είναι πολλές. «Κούρεμα» δανείων, μετοχοποίηση χρέους, αλλαγή στο management, σχέδια βιωσιμότητας, και «πάγωμα» οφειλών για ορισμένο χρονικό διάστημα πρέπει να είναι στο πρόγραμμα. Πολλοί θα χάσουν από το σχέδιο αναδιάρθρωσης αλλά σίγουρα θα κερδίσουν περισσότεροι. Βιώσιμες επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να λειτουργούν, χιλιάδες εργαζόμενοι δεν θα απολυθούν, οι τράπεζες δεν θα εγγράψουν ζημιές δισεκατομμυρίων και οι προμηθευτές δεν θα χάσουν το σύνολο των χρημάτων τους.

Ασφαλώς το... deal είναι πολύ καλύτερο από ένα κύμα «κανονιών» που θα τινάξει στον αέρα την οικονομία. Αρκεί όσοι εμπλέκονται να κινηθούν με ταχύτητα, εξυπνάδα και γενναίες αποφάσεις.

Ο φάκελος «κόκκινα δάνεια» είναι ο πιο «καυτός» για την κυβέρνηση και τις τράπεζες. Είναι μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Πρέπει άμεσα να απενεργοποιηθεί. Είναι προς το συμφέρον όλων.