Η ομάδα που είναι υπεύθυνη για τις εξερευνητικές δραστηριότητες του ρομποτικού οχήματος Curiosity της NASA αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις με αμέτρητους εργαζόμενους ανά τον κόσμο, που δουλεύουν μέσω τηλεργασίας, τηλεδιασκέψεων και emails εν μέσω της πανδημίας- ωστόσο υπάρχει μια διαφορά: Το «θέατρο» της δουλειάς τους είναι ο Άρης.
Στις 20 Μαρτίου δεν ήταν κανείς παρών στο Jet Propulsion Laboratory της NASA, όπου εδρεύει η ομάδα- και ήταν η πρώτη φορά που οι επιχειρήσεις του οχήματος σχεδιάστηκαν εντελώς εξ αποστάσεως, με τα μέλη της ομάδας να δουλεύουν από τα σπίτια τους. Δύο ημέρες μετά, οι εντολές που έστειλαν στον Άρη εκτελέστηκαν όπως έπρεπε, με το Curiosity να παίρνει δείγμα βράχου από μια τοποθεσία ονόματι «Εδιμβούργο» (Edinburgh).
Η ομάδα είχε αρχίσει να εξετάζει το ενδεχόμενο πλήρους εργασίας εξ αποστάσεως μερικές εβδομάδες πριν, οπότε είχε οριστεί ο τρόπος λειτουργίας, με διανομή headsets, οθονών και άλλων ειδών εξοπλισμού. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να αποσταλούν όλα τα απαραίτητα στα σπίτια των μελών: Οι σχεδιαστές βασίζονται σε τρισδιάστατες εικόνες από τον Άρη και συνήθως τις μελετούν μέσω ειδικών διοπτρών που αλλάζουν γρήγορα οπτική γωνία (αριστερό ή δεξί μάτι) για τον καλύτερο εντοπισμό των χαρακτηριστικών του τοπίου, προκειμένου να καθοδηγούνται καλύτερα το Curiosity και ο ρομποτικός του βραχίονας. Ωστόσο αυτές οι διόπτρες απαιτούν ισχυρές κάρτες γραφικών, στους ισχυρούς υπολογιστές στο JPL. Οπότε, για να μπορούν οι χειριστές να βλέπουν τις 3D εικόνες σε απλά laptops, χρησιμοποίησαν απλά 3D γυαλιά (με μπλε-κόκκινους φακούς).
Πέραν του εξοπλισμού, απαιτούνταν και άλλα πράγματα: Κανονικά τα μέλη των ομάδων του JPL συνεργάζονται με εκατοντάδες επιστήμονες σε ερευνητικά ιδρύματα ανά τον κόσμο για να αποφασίζουν πού να οδηγούν το Curiosity και πώς να συλλέγει επιστημονικά δεδομένα. Αν και η συνεργασία εξ αποστάσεως με άλλους επιστήμονες δεν ήταν κάτι νέο, ήταν σίγουρα κάτι καινούριο η συνεργασία εξ αποστάσεως με άτομα που εδρεύουν επίσης στο JPL- και ο προγραμματισμός κάθε αλληλουχίας ενεργειών για το ρόβερ μπορεί να περιλαμβάνει 20 άτομα σε ένα χώρο. Πλέον αυτό έπρεπε να γίνει μέσω τηλεδιασκέψεων και εφαρμογών messaging. Αυτό, σύμφωνα με τη NASA, λειτουργεί κάπως περιοριστικά όσον αφορά στον αριθμό των εντολών που στέλνονται ημερησίως, αλλά ως επί το πλείστον το Curiosity «είναι το ίδιο επιστημονικά παραγωγικό όπως πάντα».
«Είναι κλασική NASA...μας παρουσιάζεται ένα πρόβλημα και βρίσκουμε τη λύση. Ο Άρης δεν μας περιμένει, εξερευνούμε ακόμα» είπε η Κάρι Μπριτζ, επικεφαλής της ομάδας επιστημονικών επιχειρήσεων.
Στις 20 Μαρτίου δεν ήταν κανείς παρών στο Jet Propulsion Laboratory της NASA, όπου εδρεύει η ομάδα- και ήταν η πρώτη φορά που οι επιχειρήσεις του οχήματος σχεδιάστηκαν εντελώς εξ αποστάσεως, με τα μέλη της ομάδας να δουλεύουν από τα σπίτια τους. Δύο ημέρες μετά, οι εντολές που έστειλαν στον Άρη εκτελέστηκαν όπως έπρεπε, με το Curiosity να παίρνει δείγμα βράχου από μια τοποθεσία ονόματι «Εδιμβούργο» (Edinburgh).
Η ομάδα είχε αρχίσει να εξετάζει το ενδεχόμενο πλήρους εργασίας εξ αποστάσεως μερικές εβδομάδες πριν, οπότε είχε οριστεί ο τρόπος λειτουργίας, με διανομή headsets, οθονών και άλλων ειδών εξοπλισμού. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να αποσταλούν όλα τα απαραίτητα στα σπίτια των μελών: Οι σχεδιαστές βασίζονται σε τρισδιάστατες εικόνες από τον Άρη και συνήθως τις μελετούν μέσω ειδικών διοπτρών που αλλάζουν γρήγορα οπτική γωνία (αριστερό ή δεξί μάτι) για τον καλύτερο εντοπισμό των χαρακτηριστικών του τοπίου, προκειμένου να καθοδηγούνται καλύτερα το Curiosity και ο ρομποτικός του βραχίονας. Ωστόσο αυτές οι διόπτρες απαιτούν ισχυρές κάρτες γραφικών, στους ισχυρούς υπολογιστές στο JPL. Οπότε, για να μπορούν οι χειριστές να βλέπουν τις 3D εικόνες σε απλά laptops, χρησιμοποίησαν απλά 3D γυαλιά (με μπλε-κόκκινους φακούς).
Πέραν του εξοπλισμού, απαιτούνταν και άλλα πράγματα: Κανονικά τα μέλη των ομάδων του JPL συνεργάζονται με εκατοντάδες επιστήμονες σε ερευνητικά ιδρύματα ανά τον κόσμο για να αποφασίζουν πού να οδηγούν το Curiosity και πώς να συλλέγει επιστημονικά δεδομένα. Αν και η συνεργασία εξ αποστάσεως με άλλους επιστήμονες δεν ήταν κάτι νέο, ήταν σίγουρα κάτι καινούριο η συνεργασία εξ αποστάσεως με άτομα που εδρεύουν επίσης στο JPL- και ο προγραμματισμός κάθε αλληλουχίας ενεργειών για το ρόβερ μπορεί να περιλαμβάνει 20 άτομα σε ένα χώρο. Πλέον αυτό έπρεπε να γίνει μέσω τηλεδιασκέψεων και εφαρμογών messaging. Αυτό, σύμφωνα με τη NASA, λειτουργεί κάπως περιοριστικά όσον αφορά στον αριθμό των εντολών που στέλνονται ημερησίως, αλλά ως επί το πλείστον το Curiosity «είναι το ίδιο επιστημονικά παραγωγικό όπως πάντα».
«Είναι κλασική NASA...μας παρουσιάζεται ένα πρόβλημα και βρίσκουμε τη λύση. Ο Άρης δεν μας περιμένει, εξερευνούμε ακόμα» είπε η Κάρι Μπριτζ, επικεφαλής της ομάδας επιστημονικών επιχειρήσεων.
