Ακόμη τούτη η άνοιξη...

Η έκθεση της Κομισιόν με τις προβλέψεις για ύφεση της οικονομίας και το 2016 παραπέμπει στο γνωστό στα χρόνια της μεγάλης σκλαβιάς «ακόμη τούτη η άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι».


ΑΛΛΩΣΤΕ θα πρόκειται για την ένατη χρονιά υποχώρησης του εθνικού πλούτου της χώρας, μετά από μια μικρή ανάπαυλα το 2014.

Και κάθε μετάθεση των ελπίδων για το «γύρισμα» της οικονομίας στην ανάπτυξη από χρόνο σε χρόνο -όπως τελευταία συνηθίζεται- έχει πλέον κουράσει όλους.

Κανείς δεν προσβλέπει σε μια θεαματική αλλαγή και η απογοήτευση είναι έκδηλη, καθώς κάθε φορά η ανάπτυξη... «αναβάλλεται» για το επόμενο έτος.

Έτσι περισσότερο πιστευτή γίνεται η έκθεση ξένου οίκου που επισημαίνει πως η οικονομία δεν πρόκειται να «γυρίσει» στα επίπεδα του 2009 νωρίτερα από το 2034, παρά η πρόβλεψη ότι έρχεται η ανάπτυξη τον επόμενο χρόνο, το 2017.

Κι αυτό, γιατί όλο και πιο πολλοί συνειδητοποιούν ότι οι ρίζες της κακοδαιμονίας βρίσκονται στην πολιτική που εφαρμόζεται κι όχι στη φύση και τη διάρθρωση της ίδιας της οικονομίας, όπως ορισμένοι διατείνονται.

Και έχουν δίκιο οι Έλληνες και οι ξένοι σχολιαστές, αναλυτές και οικονομολόγοι που χαρακτηρίζουν το γεγονός της παρατεταμένης ύφεσης ως παγκόσμιο φαινόμενο και «ελληνικό παράδοξο».

Η υποχώρηση για εννέα συνεχή έτη είναι πρωτοφανής στα παγκόσμια χρονικά για αναπτυγμένη οικονομία μιας χώρας που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Άλλωστε, είναι σημαντικό ότι όλες οι χώρες που εφάρμοσαν Μνημόνια εξήλθαν της κρίσης ή βρίσκονται στη φάση της εξόδου.

Εξαίρεση αποτελεί η Ελλάδα που αναγκάστηκε να υπογράψει τρία Μνημόνια, χωρίς όμως να πετύχει ακόμη τον στόχο.

Φυσικά, βασική αιτία είναι ότι κανένας από τους τρεις πολιτικούς σχηματισμούς που διακυβέρνησαν τη χώρα στα χρόνια αυτά δεν πίστεψε στο πρόγραμμα που κλήθηκε να εφαρμόσει.

Τα όποια μέτρα που απαιτήθηκαν εφαρμόστηκαν με καθυστέρηση, αφού πρώτα αυτοί που είχαν κληθεί να τα υπερασπιστούν φρόντισαν να τα υπονομεύσουν και ουσιαστικά να τα «σαμποτάρουν».

Καμία κυβέρνηση, ούτε του ΠΑΣΟΚ πρώτα, ούτε της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια και ούτε των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τώρα, δεν έκανε «ιδιοκτησία» -όπως χαρακτηριστικά λένε οι Αμερικανοί- το πρόγραμμα.

Με «ήξεις αφήξεις» σπατάλησαν όλο τον χρόνο για να δικαιολογήσουν τα μέτρα και έχασαν τον στόχο.

Η κάθε κυβέρνηση προσπαθούσε να κερδίσει πολιτικά οφέλη, έστω και βραχυπρόθεσμα, θυσιάζοντας τη μακροπρόθεσμη πορεία της οικονομίας.

Και στο τέλος, φυσικά, η οικονομία εκδικείται. Τα πολιτικά κέρδη της κάθε κυβέρνησης αποδείχθηκε ότι διατηρούνται έως τις επόμενες εκλογές.