Εφυγαν οι Θεσμοί, αλλά άφησαν λίστα απαιτήσεων για επώδυνες αποφάσεις

Με ανοικτά όλα τα καυτά «μέτωπα», ανοικτό όμως και το... εισιτήριο της επιστροφής τους, οι επικεφαλής των Θεσμών σφράγισαν τον πρώτο γύρο της αξιολόγησης, αφήνοντας πίσω λίστα απαιτήσεων που απαιτούν επώδυνες αποφάσεις ώστε να ολοκληρωθεί, σε εύλογο χρόνο ο έλεγχος.



μετά τη συνάντηση που είχε με τους Θεσμούς ο υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος σημείωσε πως καταγράφηκαν τα σημεία προόδου και τα σημεία που απαιτείται ακόμη δουλειά, τονίζοντας παράλληλα με νόημα πως οι Θεσμοί φεύγουν αλλά η δουλειά συνεχίζεται, όχι μόνο σε τεχνικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο.

Παραπέμποντας με τον τρόπο αυτό και σε συζητήσεις σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο για ορισμένα, πιο ευαίσθητα, ζητήματα, ώστε να καταστεί δυνατή η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης έως τα τέλη Φεβρουαρίου, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση.
Εφυγαν οι Θεσμοί, αλλά άφησαν λίστα απαιτήσεων για επώδυνες αποφάσεις

Την ίδια ώρα υψηλόβαθμος ξένος αξιωματούχος, αποφεύγοντας να προσδιορίσει ακριβή ημερομηνία επιστροφής των Θεσμών, σχολίαζε χθες πως υπάρχει, μομέντουμ ώστε να «γίνει η δουλειά», κρατώντας όμως κλειστά τα χαρτιά του για επιμέρους παραμέτρους της αξιολόγησης.

Από την πλευρά του, ο κ. Τσακαλώτος εκτίμησε χθες πως οι Θεσμοί κατανοούν ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία σε εύλογο χρόνο, προσθέτοντας πως όλοι έχουμε εστιάσει την προσπάθειά μας στο να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση έως τα τέλη Φεβρουαρίου.
Εφυγαν οι Θεσμοί, αλλά άφησαν λίστα απαιτήσεων για επώδυνες αποφάσεις

Σύμφωνα με τον ίδιο έχουμε κάθε προσδοκία ότι θα επιστρέψουν στο συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα, δηλαδή σε διάστημα έως και δέκα ημερών από χθες, ενώ υποστήριξε πως ο ίδιος χθες ήταν πιο ευχαριστημένος σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε στις αρχές της εβδομάδας.

Για το δημοσιονομικό κενό του 2016, περιορίστηκε να δηλώσει πως προφανώς θα υπάρξουν συζητήσεις για αυτό, ενώ στο ερώτημα για το εάν τέθηκε θέμα μείωσης κύριων συντάξεων, εκτίμησε πως το κυρίαρχο είναι ότι κατανοούν τις δεσμεύσεις και τη θέση της κυβέρνησης για μη μείωση των συντάξεων.
Εφυγαν οι Θεσμοί, αλλά άφησαν λίστα απαιτήσεων για επώδυνες αποφάσεις

Ασφαλιστικό και νέα μέτρα
Η δεύτερη φάση της διαπραγμάτευσης, όποτε αυτή ξεκινήσει τελικά, με την κυβέρνηση να προσδοκά επιστροφή μεταξύ 15 ? 20 Φεβρουαρίου, θα βρει τα μεγάλα «αγκάθια» του ασφαλιστικού και του δημοσιονομικού κενού για την περίοδο 2016 ? 2018, με μέτρα τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ, στην κορυφή της «λίστας».

Θέματα που απειλούν τη διαπραγμάτευση στην καλύτερη περίπτωση με καθυστερήσεις και επώδυνες διαπραγματεύσεις και στη χειρότερη με εμπλοκή που θα μπορούσε να πυροδοτήσει σειρά αρνητικών εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα.
Εφυγαν οι Θεσμοί, αλλά άφησαν λίστα απαιτήσεων για επώδυνες αποφάσεις

Η κυβέρνηση πάντως επενδύει στο καλό σενάριο, ενώ από την πλευρά των Θεσμών το τοπίο σε σημαντικό βαθμό παραμένει θολό, ως προς το εύρος των πιέσεων που τελικά θα ασκηθούν το επόμενο διάστημα.

Θέμα που εξαρτάται από πολλές παραμέτρους αφού, μεταξύ άλλων, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά δύσκολα μέτωπα.

Μονόδρομος η αξιολόγηση
Πηγές, εντός Ελλάδας αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επιλέγουν να προτάσουν το σενάριο της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, έστω και με -ανεκτές- καθυστερήσεις σε σχέση με τα μέσα Μαρτίου, το αργότερο, που θα επιθυμούσε η κυβέρνηση, χωρίς να πυροδοτηθεί νέα κρίση ρευστότητας στην ελληνική οικονομία και απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις.
Εφυγαν οι Θεσμοί, αλλά άφησαν λίστα απαιτήσεων για επώδυνες αποφάσεις

Ωστόσο οι φάκελοι που παραμένουν ανοικτοί, υπό το βάρος των εντεινόμενων κοινωνικών αντιδράσεων για το ασφαλιστικό και τις αλλαγές στη φορολογία, σε συνδυασμό με το έντονο αίσθημα κόπωσης που κυριαρχεί στο μέτωπο των Θεσμών, αυξάνουν σημαντικά τους κινδύνους που διέπουν τις διαπραγματεύσεις και την αβεβαιότητα γύρω από την έκβασή τους.

Τα τελευταία 24ωρα η νευρικότητα εντάθηκε, ειδικά στο ελληνκό στρατόπεδο που είναι και αυτό το οποίο κυρίως επείγεται για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν. Δεν είναι τυχαία η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στην καγκελάριο Μέρκελ για το θέμα της καθυστέρησης από τους Θεσμούς στο να παρουσιάσουν τις δικές τους θέσεις για το Ασφαλιστικό.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να πείσει σε όλους τους τόνους ότι η ίδια έχει ανταποκριθεί πλήρως στις υποχρεώσεις που ανέλαβε πέρσι το καλοκαίρι και να ρίξει την μπάλα στο στρατόπεδο των πιστωτών.

Για τον λόγο αυτό για ακόμη μια φορά εμφανίζεται να αναζητά λύση στο ανώτατο δυνατό πολιτικό επίπεδο, αν και επί της ουσίας η οδός αυτή δεν έχει αποδώσει ούτε στο παρελθόν, αφού οι Ευρωπαίοι ηγέτες στο τέλος γυρίζουν πάντα τη συζήτηση στο γνωστό πια, «βρείτε τα με τους Θεσμούς».

Να βγαίνουν τα νούμερα
Οι Θεσμοί, από την πλευρά τους, είναι σαφείς: Τα νούμερα πρέπει να βγαίνουν. Όπως τονίζουν αξιωματούχοι με γνώση των διαπραγματεύσεων, όλα τα θέματα της αξιολόγησης είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τη σχεδιαζόμενη αναδιάρθρωση του χρέους.

Στο πλαίσιο αυτό ερμηνεύονται και οι τελευταίες δηλώσεις της Κρ. Λαγκάρντ που συνέδεσε το εύρος των περικοπών στο Ασφαλιστικό με το εύρος της αναδιάρθρωσης χρέους, στέλνοντας με τον τρόπο αυτό μήνυμα τόσο προς την Ελλάδα όσο όμως και προς την Ευρωπαϊκή Ενωση που έχει δεσμευθεί πως με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα ανοίξει η συζήτηση περί αναδιάρθρωσης χρέους.

Η λίστα
Τι ζητούν οι δανειστές σε τέσσερα ζητήματα

Όπως πάντως κατέστη σαφές πριν την αναχώρηση των Θεσμών από την Αθήνα, οι πιστωτές είναι ευθυγραμμισμένοι στα εξής:

Ασφαλιστικό και δημοσιονομικό κενό: Στην ανάγκη να βρεθεί άλλο μείγμα μέτρων για την επίλυση του Ασφαλιστικού, αφετέρου στην ανάγκη να προσδιοριστούν, τώρα, νέα μέτρα για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που εντοπίζεται και στο φετινό προϋπολογισμό.

Μάλιστα σύμφωνα με ξένους αξιωματούχους είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσει όλο το τοπίο, σχετικά με τους λογαριασμούς της Ελλάδας, τώρα, ώστε εάν όλα πάνε καλά και ακολουθήσει και η αναδιάρθρωση του χρέους, να δοθεί ένα σαφές μήνυμα και ένας ξεκάθαρος ορίζοντας στους επενδυτές για την ελληνική οικονομία και τις ανάγκες της τα επόμενα χρόνια.

Δημόσιο και ιδιωτικοποιήσεις: Κοινή απαίτηση των Θεσμών είναι η ανάγκη για απρόσκοπτη υλοποίηση ιδιωτικοποιήσεων και γενναίων μεταρρυθμίσεων, στο Δημόσιο και στη φορολογική διοίκηση, καθώς και σε μέτρα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.

Η αναζήτηση ισοδύναμων μέτρων, με δεδομένη τη φοροδοτική κόπωση στην Ελλάδα, μοιραία θα αγγίξει και το θέμα του Δημοσίου με έμφαση, για παράδειγμα, στην κατάργηση νομικών προσώπων που εποπτεύονται από το Δημόσιο και στην εφαρμογή της κινητικότητας, μέσα στις δομές του Δημοσίου.