Άλλο ένα βήμα φαίνεται ότι έχει ήδη γίνει στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών και του ΔΝΤ όσον αφορά τη διατήρησή του στη "μεταμνημονιακή” εποπτεία.
Ο "συμβιβασμός" εστιάζεται κυρίως στο πως θα διατυπώνεται η αξιολόγηση του Ταμείου για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, στη βάση της "ευελιξίας” με την οποία έχει διευρύνει τις προσέγγιση του για τα θέματα του κρατικού χρέους.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εισάγεται η "σαλαμοποίηση" της βιωσιμότητας ανά χρονική περίοδο και σε συνάρτηση με το εύρος των "μέτρων" ελάφρυνσης που θα συμφωνηθούν στο Eurogroup παρουσία του Ταμείου (θα συμμετέχει και η κα Λαγκάρντ).
Η λογική του νέου DSA, όπως είχε επισημανθεί σε προηγούμενο ρεπορτάζ του Capital.gr, που θα παρουσιάσει το Ταμείο συνδέει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους με τα πακέτα παρέμβασης για την ελάφρυνσή του.
Έτσι το χρέος θα χαρακτηρίζεται ως βιώσιμο ή σχεδόν βιώσιμο για τις περιόδους που θα εξασφαλισθεί εκ των προτέρων η επιμήκυνσή του, έτσι ώστε να διατηρούνται οι δαπάνες εξυπηρέτησης κάτω από το 15% του ΑΕΠ. Και ως πιθανώς βιώσιμο ή πιθανώς μη βιώσιμο για περισσότερο μακρινές περιόδους αν οι επιμηκύνσεις του χρέους που συμφωνηθούν δεν είναι επαρκείς – κατά ΔΝΤ – για να διατηρηθεί η εξυπηρέτηση του χρέους κάτω του 20% του ΑΕΠ.
Πρόκειται για μία "λογική" που κρατάει και "την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο ...χορτάτο" κατά την γνωστή παροιμία και εξασφαλίζει την παραμονή του ΔΝΤ στον μεταμνημονιακό εποπτικό μηχανισμό σε ισχυρό ρόλο.
Ο ρόλος αυτός θα είναι ιδιαίτερα ισχυρός στην μηχανισμό, για το διάστημα που θα πρέπει η ελληνική οικονομία να επιτυγχάνει τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% του ΑΕΠ), ήτοι μέχρι το 2022.
Κατά τα άλλα, τα βασικά στοιχεία της συμφωνίας για τη μεσοπρόθεσμη περίοδο, προβλέπουν τη χρήση του υπολοίπου του δανείου – περί τα 26 δισ. ευρώ – για να αποπληρωθεί το ακριβό δάνειο του ΔΝΤ (περί τα 11,6 δισ. ευρώ), πολύ πιθανώς μέρος των διμερών δανείων του πρώτου μνημονίου και θα συνοδεύονται από την κατά 7 έτη επιπλέον επιμήκυνση του δανείου του EFSF. Παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο η επιμήκυνση αυτή να επεκταθεί στα 8 ή στα 9 έτη διευκολύνοντας έτσι το ΔΝΤ στη σύνταξη ενός ευνοϊκότερου DSA πριν από το επόμενο Eurogroup. Στο πλαίσιο αυτό απομακρύνεται η πίεση του χρέους για την περίοδο έως και το 2040, γεγονός που φέρνει την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους σε "βιώσιμο" επίπεδο μέχρι τότε.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν τη σύνθεση ενός αυστηρού πλαισίου "μεταμνηνονιακής" εποπτείας εντός του οποίου τα όρια ελαστικότητας για την εκάστοτε κυβέρνηση θα αρχίζουν εκεί που θα τελειώνει η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος...
Ο "συμβιβασμός" εστιάζεται κυρίως στο πως θα διατυπώνεται η αξιολόγηση του Ταμείου για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, στη βάση της "ευελιξίας” με την οποία έχει διευρύνει τις προσέγγιση του για τα θέματα του κρατικού χρέους.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εισάγεται η "σαλαμοποίηση" της βιωσιμότητας ανά χρονική περίοδο και σε συνάρτηση με το εύρος των "μέτρων" ελάφρυνσης που θα συμφωνηθούν στο Eurogroup παρουσία του Ταμείου (θα συμμετέχει και η κα Λαγκάρντ).
Η λογική του νέου DSA, όπως είχε επισημανθεί σε προηγούμενο ρεπορτάζ του Capital.gr, που θα παρουσιάσει το Ταμείο συνδέει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους με τα πακέτα παρέμβασης για την ελάφρυνσή του.
Έτσι το χρέος θα χαρακτηρίζεται ως βιώσιμο ή σχεδόν βιώσιμο για τις περιόδους που θα εξασφαλισθεί εκ των προτέρων η επιμήκυνσή του, έτσι ώστε να διατηρούνται οι δαπάνες εξυπηρέτησης κάτω από το 15% του ΑΕΠ. Και ως πιθανώς βιώσιμο ή πιθανώς μη βιώσιμο για περισσότερο μακρινές περιόδους αν οι επιμηκύνσεις του χρέους που συμφωνηθούν δεν είναι επαρκείς – κατά ΔΝΤ – για να διατηρηθεί η εξυπηρέτηση του χρέους κάτω του 20% του ΑΕΠ.
Πρόκειται για μία "λογική" που κρατάει και "την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο ...χορτάτο" κατά την γνωστή παροιμία και εξασφαλίζει την παραμονή του ΔΝΤ στον μεταμνημονιακό εποπτικό μηχανισμό σε ισχυρό ρόλο.
Ο ρόλος αυτός θα είναι ιδιαίτερα ισχυρός στην μηχανισμό, για το διάστημα που θα πρέπει η ελληνική οικονομία να επιτυγχάνει τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% του ΑΕΠ), ήτοι μέχρι το 2022.
Κατά τα άλλα, τα βασικά στοιχεία της συμφωνίας για τη μεσοπρόθεσμη περίοδο, προβλέπουν τη χρήση του υπολοίπου του δανείου – περί τα 26 δισ. ευρώ – για να αποπληρωθεί το ακριβό δάνειο του ΔΝΤ (περί τα 11,6 δισ. ευρώ), πολύ πιθανώς μέρος των διμερών δανείων του πρώτου μνημονίου και θα συνοδεύονται από την κατά 7 έτη επιπλέον επιμήκυνση του δανείου του EFSF. Παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο η επιμήκυνση αυτή να επεκταθεί στα 8 ή στα 9 έτη διευκολύνοντας έτσι το ΔΝΤ στη σύνταξη ενός ευνοϊκότερου DSA πριν από το επόμενο Eurogroup. Στο πλαίσιο αυτό απομακρύνεται η πίεση του χρέους για την περίοδο έως και το 2040, γεγονός που φέρνει την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους σε "βιώσιμο" επίπεδο μέχρι τότε.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν τη σύνθεση ενός αυστηρού πλαισίου "μεταμνηνονιακής" εποπτείας εντός του οποίου τα όρια ελαστικότητας για την εκάστοτε κυβέρνηση θα αρχίζουν εκεί που θα τελειώνει η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος...
