Ανοικτά σύνορα με κάθε κόστος

Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο αποκλείουν την έξοδο της Ελλάδας από τη Σένγκεν. Αλλωστε, μια τέτοια διαδικασία ούτε προβλέπεται, αλλά και ούτε μπορεί να αποφασιστεί ελαφρά τη καρδία και σε μια Σύνοδο Κορυφής.



Οπότε αυτό που θα γίνει Πέμπτη και Παρασκευή δεν θα κρίνει τη διατήρηση της χώρας στη ζώνη Σένγκεν, αλλά το αν σημειώνεται πρόοδος στο Προσφυγικό και αν μειώνονται οι μεταναστευτικές ροές μετά την παρέμβαση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, αλλά και τη δημιουργία των hotspots στην Ελλάδα.

Ο μεγάλος κίνδυνος, επομένως, δεν είναι μια απόφαση για τη Σένγκεν, αλλά η έμμεση απομόνωση της χώρας μετά από το κλείσιμο των βορείων συνόρων. Το παραδέχθηκε την Τρίτη και ο υπουργός Αμυνας, Πάνος Καμμένος, μας έχουν προετοιμάσει ήδη οι κ. Δραγασάκης και Μουζάλας. Κάποιες χώρες είναι έτοιμες να υψώσουν τείχη προς την Ελλάδα, οδηγώντας σε μια de facto έξοδο από τη Σένγκεν. Διότι αν οι πολίτες δυσκολεύονται να μετακινηθούν ελεύθερα στην Ευρώπη, αν τα ελληνικά προϊόντα υφίστανται απίστευτους ελέγχους και αν γενικώς η συμπεριφορά των ευρωπαϊκών αρχών ασφαλείας απέναντι σε Ελληνες ή σε όσους προέρχονται από την Ελλάδα είναι καχύποπτη, τότε η χώρα γυρίζει πολλά χρόνια πίσω.

Τα ανοικτά σύνορα αποτελούν μια μεγάλη κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οποιος χάνει αυτό το πλεονέκτημα υφίσταται τεράστια ζημιά. Οικονομική, ηθική και πολιτική. Εκτιμάται ότι θα είναι μεγάλες οι απώλειες για τις ελληνικές εξαγωγές, ενώ ανυπολόγιστο είναι το κόστος για τον τουρισμό. Και την ίδια στιγμή η Ελλάδα γίνεται και επίσημα το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, αφού θα πρόκειται για μια χώρα εντός του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε., αλλά με κλειστά σύνορα.

Για τους λόγους αυτούς, θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί το λεγόμενο... Schexit, έστω κι αν αυτό έρθει με έμμεσο τρόπο, με κλείσιμο των συνόρων των γειτονικών χωρών. Δεν είναι δυνατόν σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, με ανοικτό το μέτωπο της αξιολόγησης της οικονομίας να βρεθεί η Ελλάδα με την πλάτη στον τοίχο με αφορμή το Προσφυγικό. Διότι αδυνατίζει η θέση της χώρας στην Ευρώπη και γίνεται όλο και πιο δύσκολη η διαχείριση μιας οικονομικής πραγματικότητας που είναι ζοφερή.