Ρύθμιση τώρα ή...λουκέτα

Η διαμόρφωση των αναγκαίων προϋποθέσεων για μία ικανοποιητική είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, που σήμερα υπερβαίνουν τα 20 δις €, επιβάλουν το συντομότερο δυνατόν τη ριζική αλλαγή του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου που διέπει τον τρόπο ένταξης των ληξιπρόθεσμων οφειλετών σε καθεστώς ρυθμίσεων.



Οι ισχύουσες σήμερα ρυθμίσεις έχουν κριθεί ανεπαρκείς δεδομένου ότι προϋποθέτουν, είτε την συνεπή και απόλυτη τήρηση των όρων της εφ΄απαξ εφαρμοσθείσας ρύθμισης των 100 μηνιαίων δόσεων, στην οποία είχαν ενταχθεί πάνω από 120.000 οφειλέτες, είτε την υπαγωγή στην πάγια ρύθμιση των 12 μηνιαίων δόσεων.

Ωστόσο σήμερα δια γυμνού οφθαλμού διαπιστώνουμε αδυναμία του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου να εξυπηρετήσει έστω στοιχειωδώς τις πραγματικές δυνατότητες των ληξιπρόθεσμων οφειλετών και αυτό γιατί:

Η πάγια ρύθμιση των 12 μηνιαίων δόσεων αδυνατεί να καλύψει τις ταμειακές δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν στο σύνολο τους σχεδόν οι επιχειρήσεις που είτε απεντάσσονται από την ρύθμιση των 100 δόσεων, είτε αδυνατούν για πρώτη φορά να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους για καταβολή των εισφορών τους.

Η απένταξη από τη ρύθμιση των 100 δόσεων και η αδυναμία τήρησης των προϋποθέσεων υπαγωγής στην πάγια ρύθμιση 12μηνης εξόφλησης του υπολειπόμενου ποσού οφειλής επιβάλει στα ασφαλιστικά ταμεία την καθολική και υποχρεωτική εφαρμογή του μέτρου της κατάσχεσης εις χείρας τρίτων για όλους του τραπεζικούς λογαριασμούς τους.

Η εφαρμογή του μέτρου της κατάσχεσης εις χείρας τρίτων οδηγεί τις επιχειρήσεις σε πλήρες οικονομικό, λειτουργικό και παραγωγικό αδιέξοδο.

Οι προαναφερόμενες διαπιστώσεις δημιουργούν αφ΄ενός συνθήκες παραγωγικής ασφυξίας σε 70.0000 περίπου επιχειρήσεις και παράλληλα απειλούν με κατάρρευση τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και κυρίως του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ δεδομένου ότι, οι απεντασσόμενοι οφειλέτες από τη ρύθμιση των 100 δόσεων και η αδυναμία υπαγωγής τους στην πάγια ρύθμιση των 12 μηνιαίων δόσεων τους οδηγεί στη μοιραία κατάληξη της μη καταβολής ακόμα και των τρεχουσών μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών, δεδομένου ότι οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί όντας δεσμευμένοι αδυνατούν να τροφοδοτήσουν οικονομικά την καταβολή των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών προς τα ταμεία.

Για τους τελευταίους μήνες του 2016 και για όλο το 2017 το κρίσιμο διακύβευμα για τα συνολικά έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων δεν συναρτάται πρωτίστως με την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών αλλά κυρίως με την συνεπή είσπραξη των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών.

Άλλωστε η εμπειρία του παρελθόντος το επιβεβαιώνει δεδομένου ότι, σημαντική αύξηση των εσόδων είχαμε στη περίοδο της οικονομικής κρίσης μόνο όταν τέθηκε, στα ασφαλιστικά ταμεία, σε ισχύ ο λεγόμενος διακανονισμός που προέβλεπε την καταβολή των τρεχουσών μηνιαίων εισφορών και ενός ιδιαίτερα μικρού τμήματος έναντι των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Το μοντέλο αυτής της ρύθμισης, που δυστυχώς αντιμετωπίστηκε με καχυποψία και εχθρότητα από τους θεσμούς, για αυτό άλλωστε καταργήθηκε, απέδωσε σημαντικούς πόρους προς τα ασφαλιστικά ταμεία και συνέβαλε καθοριστικά στην ένταξη χιλιάδων οφειλετών σε καθεστώς κανονικότητας.

Το δοκιμασμένο αυτό μοντέλο ρύθμισης πρέπει άμεσα να επανέλθει για την προσεχή διετία με πρόσθετο βασικό κίνητρο, είτε την απόλυτη διαγραφή, είτε τη μείωση κατά (60 έως 80)% όλων των προσαυξήσεων και των πρόσθετων επιβαρύνσεων για το σύνολο των οφειλετών που θα τηρήσουν με συνέπεια για όλη τη διετία τους όρους αυτής της ρύθμισης.

Στην παρούσα φάση πρέπει να πείσουμε τους θεσμούς, προετοιμαζόμενοι με πληρότητα και επάρκεια ανασύροντας στατιστικά στοιχεία από τις υπηρεσίες εσόδων όλων των ασφαλιστικών ταμείων ότι, έως τα τέλη του 2018, δηλαδή, τη πιο κρίσιμη διετία υπέρβασης της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τις επιχειρήσεις, η εφαρμογή ενός νέου διακανονισμού στη βάση δύο εναλλακτικών επιλογών είναι η μόνη βιώσιμη λύση.

1η επιλογή: Καταβολή μέχρι τις 31/12/2018, μόνο των τρεχουσών ασφαλιστικών εισφορών με απόλυτη χρονική συνέπεια με την ταυτόχρονη έντοκη κεφαλαιοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους.

2η επιλογή: Καταβολή μέχρι τις 31/12/2018 των τρεχουσών ασφαλιστικών εισφορών και πλέον (1 έως 1,5)% επί των συνολικών ληξιπρόθεσμων οφειλών τους, με άνω όριο τα 50.000€, με μπόνους τη διαγραφή, στο χρονικό τέλος του διακανονισμού, όλων των πρόσθετων επιβαρύνσεων και προσαυξήσεων ή τη μείωση τους κατά (60 έως 80)% και την εξόφληση του εναπομείναντος ποσού σε 36 μηνιαίες δόσεις από την 1/1/2019 και μετά.

Ατολμία ή αδράνεια ριζικής αντιμετώπισης αυτού του εκρηκτικού προβλήματος είναι βέβαιο ότι οικοδομεί ένα γιγάντιο θέμα απώλειας εσόδων που αν αγνοηθεί θα εξελιχθεί σε πραγματική απειλή υπονόμευσης της δημοσιονομικής ισορροπίας που έχει ανάγκη η χώρα.