Το ερώτημα απαντά έρευνα της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Ατομικών Υπηρεσιών (EFSI) που επισημαίνει μεγάλες διαφορές σε χώρες της Ε.Ε. Για παράδειγμα, ένας άνεργος στο Βέλγιο κοστίζει κατά μέσο όρο 33.443 ευρώ ετησίως, ενώ στη Βρετανία ο άνεργος στοιχίζει 18.008 ευρώ τον χρόνο.
Στη συγκεκριμένη μελέτη επισημαίνεται ότι με 26,2 εκατομμύρια ανέργους στην Ε.Ε, η Κομισιόν προέτρεψε τις χώρες-μέλη να οργανώσουν κατά προτεραιότητα την προσφορά υπηρεσιών σε άτομα και σε νοικοκυριά. Ωστόσο, πολλά κράτη-μέλη διαπίστωσαν ότι είναι ιδιαίτερα ακριβές κοινωνικές δαπάνες όπως η απασχόληση των παιδιών, η χρόνια φροντίδα ή νοσηλεία ηλικιωμένων και ατόμων με ειδικές ανάγκες, το καθάρισμα του σπιτιού και οι μικρές οικιακές επιδιορθώσεις.
Η έρευνα, συνυπολογίζοντας αυτά τα κόστη, καταλήγει ότι ένας άνεργος στο Βέλγιο κοστίζει 33.443 ευρώ, στη Γαλλία 28.737 ευρώ, στη Σουηδία 26.905 ευρώ, στη Γερμανία 25.550 ευρώ, στην Ισπανία 19.991 ευρώ και στη Βρετανία 18.008 ευρώ.
Η EFSI σημειώνει ότι οι δημόσιες δαπάνες για τη θέσπιση κοινωνικών υπηρεσιών, δημιουργούν θέσεις εργασίας «βγάζοντας τους εργαζόμενους από τη σκιά της παραοικονομίας και της αδήλωτης εργασίας στο φως της επίσημης απασχόλησης» και εξοικονομούν χρήματα, αφού το κόστος του ανέργου είναι υψηλότερο.
Σχολιάζοντας την έρευνα, ο αρμόδιος ευρωπαίος επίτροπος Λ.'Αντορ χαρακτήρισε τον υπολογισμό του πραγματικού κόστους της ανεργίας ως κομβικό θέμα στις προσπάθειες της Ε.Ε. να αντιμετωπίσει την ύφεση. Σημείωσε ότι η μελέτη καταδεικνύει πως «το κόστος της ανεργίας παραμένει απαράδεκτα υψηλό στην Ε.Ε. και άρα επείγει η άμεση προώθηση μέτρων από τα κέντρα λήψης αποφάσεων και τους ενδιαφερόμενους φορείς».