Οι «έξυπνοι» υπουργοί

«Ολα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Η ιστορία είναι ίδια, αλλάζουν μόνο οι πρωταγωνιστές.

Η υπόθεση με τις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις αναδεικνύει όλη την κακοδαιμονία της ελληνικής πολιτικής σκηνής.



Από τον Σωτ. Χατζηγάκη στον Βαγγ. Αποστόλου ίδια σκέψη, ίδια λογική, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε και ας μεσολάβησαν επτά ολόκληρα χρόνια και πέντε διαφορετικές κυβερνήσεις, χωρίς να υπολογίζονται οι υπηρεσιακές.

Και τότε και τώρα στόχος η κοροϊδία των κοινοτικών αρχών και η παραπλάνησή τους, ώστε να χορηγηθούν παράνομες επιδοτήσεις στους αγρότες.

Τότε υπό την πίεση των αγροτικών μπλόκων ο νεοδημοκράτης υπουργός Γεωργίας μοίρασε τις γνωστές επιταγές και επιδοτήσεις.

Ο λογαριασμός ήρθε οκτώ χρόνια αργότερα επί υπουργίας Βαγγ. Αποστόλου και κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Και τότε και τώρα η ίδια λογική. Ο Σωτ. Χατζηγάκης, που λίγο πριν γίνει υπουργός επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ οδηγούσε ο ίδιος το τρακτέρ για να κλείσει τους δρόμους στον θεσσαλικό κάμπο, προσπαθούσε να κοροϊδέψει τους κουτόφραγκους ότι οι επιδοτήσεις δεν είναι παράνομες.

Ο Βαγγ. Αποστόλου προχώρησε τώρα ένα βήμα παραπέρα. Επισήμως έφερε τροπολογία στη Βουλή για την επιστροφή των επιδοτήσεων, όπως απαιτούν οι Βρυξέλλες, αλλά δηλώνει πονηρά ότι αυτό είναι «τέχνασμα», ένα κόλπο δήθεν συμμόρφωσης και ουδέποτε πρόκειται να εφαρμοστεί στην πράξη.

Δύο υπουργοί, δύο διαφορετικών κυβερνήσεων, με την ίδια ακριβώς λογική και νοοτροπία.

Αλλωστε, και πριν από αυτούς άλλοι υπουργοί, άλλων κυβερνήσεων, από το ίδιο πόστο, το ίδιο έπρατταν. Όταν δεν ανέχονταν τις ψεύτικες δηλώσεις για καλλιέργειες ανύπαρκτων εκτάσεων, έκαναν ακόμη χειρότερα. Βάφτιζαν ελληνικό το ξένο καλαμπόκι.

Και το κακό είναι ότι όλοι αυτοί θεωρούν ότι με τις πράξεις ή τιςενέργειές τους εξυπηρετούν τους οικονομικούς στόχους, βοηθούν τους Ελληνες αγρότες, δρουν με σημαία το εθνικό συμφέρον.

Είναι οι «έξυπνοι» αλλά και συγχρόνως αφελείς που ομνύουν στον λαϊκισμό, και φοβούνται την αλήθεια.

Και με τις πράξεις τους μπορεί να ικανοποιούν προσωρινά το εκλογικό ακροατήριο, αλλά στο τέλος η ώρα της πληρωμής έρχεται πάντα κι από αυτούς ακόμη που ευνοούνται...