Φορολογικά... τριτοκοσμικοί

Κάθε καλοκαίρι οι μόνες... σταθερές στην Ελλάδα είναι τα μπάνια του λαού και η παράταση στις προθεσμίες υποβολής των φορολογικών δηλώσεων.



Κάθε χρόνο η ίδια κατάσταση με κύρια θύματα τα δημόσια ταμεία, τα οποία παραμένουν άδεια, σε μια χρονική στιγμή που το κράτος χρειάζεται και το τελευταίο ευρώ.

Παρά το γεγονός ότι έγιναν αξιόλογες προσπάθειες στον τομέα της ηλεκτρονικής υποβολής των δηλώσεων, με αποτέλεσμα να περιοριστούν οι «ουρές» στις εφορίες και η συναλλαγή με τους υπαλλήλους, εντούτοις το ελληνικό δημόσιο δείχνει ξανά ανέτοιμο. Η κυβέρνηση είχε ένα έτοιμο σύστημα, πλήρως αυτοματοποιημένο και θα μπορούσε τουλάχιστον να επιταχύνει τις διαδικασίες, ώστε να αρχίσουν να εισρέουν φόροι στα δημόσια ταμεία. Οταν όμως έχουν κατατεθεί λιγότερες από 1,8 εκατ. δηλώσεις σε σύνολο άνω των 6 εκατ., και μάλιστα μόλις μία εβδομάδα από τη λήξη της επίσημης προθεσμίας, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Ασφαλώς βασική αιτία είναι η αβελτηρία των Ελλήνων, οι οποίοι δεν έχουν καμιά φορολογική κουλτούρα και αναβάλλουν συνεχώς μια διαδικασία απολύτως υποχρεωτική. Ωστόσο, δεν μπορεί η συγκεκριμένη κακή συνήθεια των πολιτών να καλύψει τα λάθη και τις παραλείψεις της διοίκησης. Αλλωστε, μόλις πριν από μερικές ημέρες, κι ενώ ήταν σε εξέλιξη η συμπλήρωση των δηλώσεων, κατατέθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή μίνι φορολογικό νομοσχέδιο, που άλλαζε όσα ήξεραν μέχρι εκείνη τη στιγμή οι φοροτεχνικοί.

Το ατελείωτο «ράβε - ξήλωνε» στο φορολογικό καθεστώς είναι, επίσης, ένας λόγος που η διοίκηση αδυνατεί να είναι συνεπής με τις προθεσμίες τις οποίες η ίδια θέτει. Αποτέλεσμα; Τα έσοδα που τόσο ανάγκη έχει η κυβέρνηση να μετατίθενται μερικούς μήνες μετά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία.

Ο εκσυγχρονισμός του φορολογικού συστήματος απαιτεί συνέπεια τόσο από τους πολίτες όσο και από το κράτος. Αλλιώς, κάθε καλοκαίρι θα γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές.