Στην «παγίδα» των «ισοδύναμων»

Το διαφορετικό θα ήταν και αφού με τις μεγάλες θυσίες έχουν επιτευχθεί σημαντικοί στόχοι, μια συμφωνία που δεν θα είχε στο επίκεντρό της νέα επώδυνα μέτρα με μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στα εισοδήματα γενικά, αλλά και αύξηση των φορολογικών βαρών. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πλέον πιθανό.



Στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα οδηγούμαστε και ήταν αναμενόμενο μετά από μια μεγάλη αδράνεια που παρατηρείται εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον.

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι μόνο ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, που προβάλλουν παράλογες απαιτήσεις, για μέτρα που αναπαράγουν την ύφεση και υποχρεώνουν τη χώρα μας σε μια παράταση της κρίσης.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για τα αυτονόητα. Η συνεννόηση δεν μπορεί παρά να γίνει στη βάση μιας αλήθειας που στηρίζεται στην πραγματικότητα.

Είναι λοιπόν αλήθεια ότι η αύξηση των έμμεσων φόρων, οδηγεί σε μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος και μάλιστα των οικονομικά ασθενέστερων ομάδων. Όσοι υποστηρίζουν, για παράδειγμα, ότι η αύξηση των χαμηλών συντελεστών του ΦΠΑ αποτελεί μέτρο δίκαιης αναδιανομής των βαρών, απλά δεν λένε την αλήθεια.

Είναι αλήθεια ότι η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των άμεσων φόρων αδιακρίτως ποσού εισοδήματος, αποτελούν ένα έντονα αντιαναπτυξιακό πακέτο που δημιουργεί ένα ακόμη μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος της ανεργίας.

Είναι αλήθεια επίσης ότι όσο καθυστερούμε, τόσο φορτώνει με μέτρα το πρόγραμμα.

Όσο δεν εφαρμόζουμε αυτά που έχουν ψηφιστεί τα προηγούμενα χρόνια και αναζητούμε «ισοδύναμα» τελικά οδηγούμαστε σε δυσμενέστερα αποτελέσματα για τα εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων.

Διαβάσαμε την πρόταση της κυβέρνησης για το «ισοδύναμο» που αφορούσε στη μη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία. Η θεσμοθέτηση εισφοράς 5% για την περίθαλψη και από τις επικουρικές συντάξεις, σημαίνει μείωση στο καθαρό ποσό που καταβάλλεται σήμερα 12%. Ευτυχώς για την ώρα απεσύρθη η πρόταση αυτή και να δούμε πιο θα είναι το νέο «ισοδύναμο» που θα προταθεί.

Η αύξηση, από την άλλη πλευρά, των ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες, σημαίνει αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 9,6% με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αύξηση του μη μισθολογικού κόστους σε μια επιχείρηση και τις συνέπειες στην απασχόληση.

Δεν θα μειώσουμε λέμε τις συντάξεις και πολύ σωστά κάνουμε. Τι είναι όμως αυτό που διαβάζουμε για δραστική αύξηση της ποινής στην περίπτωση πρόωρης συνταξιοδότησης και μάλιστα για άμεση εφαρμογή, προκειμένου να εξοικονομήσουμε 60 εκατ. ευρώ το 2015;

Θα αυξηθεί λέγεται η ποινή για την πρόωρη συνταξιοδότηση, από 6% το έτος σε 16%. Αυτό σημαίνει άραγε ότι το 30% που ήταν το ανώτερο, θα διαμορφωθεί στο 80%, έτσι ώστε κάποιος που συνταξιοδοτείται πέντε έτη νωρίτερα, να λάβει εφ’ όρου ζωής μόλις το 20% της σύνταξης που του αναλογεί;

Είναι δυνατόν να συζητούνται τέτοια «ισοδύναμα» και μάλιστα να αποτελούν δικές μας προτάσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και πολύ περισσότερο είναι δυνατόν να εφαρμοστούν;

Διαβάζουμε και για ένα άλλο «ισοδύναμο» που αφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Για αύξηση ορίων ηλικίας, ακόμη και για κατοχυρωμένα, αν όχι θεμελιωμένα δικαιώματα και μάλιστα με εφαρμογή στην καλύτερη περίπτωση από 1/1/2016.

Να θυμίσουμε εδώ, ότι το συνεχώς κατά την προεκλογική περίοδο καταγγελλόμενο mail Χαρδούβελη, προέβλεπε αλλαγές από 1/1/2019.

Η κυβέρνηση είναι άραγε έτοιμη να θυσιάσει ακόμη και ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα, αρκεί να μην εφαρμόσει τον ασφαλιστικό νόμο 3863/2010, που έχει απορρίψει για «ιδεολογικούς» λόγους;

Έτσι όμως, ανοίξαμε την ατζέντα του ασφαλιστικού για όλα τα θέματα και ψάχνουμε τώρα για «ισοδύναμα» που οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερες ανατροπές.