Διπλωματία για το... νηπιαγωγείο

Εάν τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο τραγικά, η ιστορία της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης θα μπορούσε να γραφτεί και ως κωμωδία.



Με ήρωα τον σύγχρονο Έλληνα που όλο τρέχει, μηχανεύεται, αυτοσχεδιάζει και όταν στο τέλος δεν το καταφέρνει, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι το θύμα μιας διεθνούς συνωμοσίας, που σε συνεργασία με ντόπιους απάτριδες και «προδότες» βυσσοδομεί για τον αφανισμό της χώρας.

Ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο με την ιστορία των διαπραγματεύσεων, ο «αναγνώστης» αντιλαμβάνεται σε όλη του την έκταση τον ερασιτεχνισμό που κυριάρχησε.

Δεν ήταν μόνο τα συνθήματα, η άγνοια κινδύνου και η προεκλογική κομπορρημοσύνη για τις «κρητικές κιθάρες που θα παίζουν και θα χορεύουν όλες οι αγορές».

Ήταν κυρίως οι δηλώσεις για «τοκογλύφους» δανειστές, οι προσβολές για τον ρόλο των εταίρων, η μεγάλη αυτοπεποίθηση και η υποτίμηση της δύναμης και της θέσης του αντιπάλου.

Όλο το προεκλογικό σκηνικό που είχε στηθεί από την ηγετική ομάδα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης προετοίμαζε το πολιτικό βατερλό της όταν θα αναλάμβανε τα κυβερνητικά ηνία.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα προέκυψε και το «ατύχημα» να ανατεθεί η διαπραγμάτευση στον πάντα ακκιζόμενο και αλλοπρόσαλλο Γιάνη Βαρουφάκη.

Οπαδός της θεωρίας των παιγνίων ούτε κατάλαβε ότι διαχειριζόταν τις τύχες ενός λαού, ούτε αντιλήφθηκε ότι εκπροσωπούσε μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Η Ευρώπη γελά ακόμη με τις άκαιρες και άκυρες «μπλόφες» του, τις απειλές για ρήξη και για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα τρομοκρατούσαν Βρυξέλλες και Βερολίνο.

Υπερφίαλος όλο το πεντάμηνο, διακινούσε το γνωστό παραμύθι με το παιχνίδι του δειλού που όλοι θα έκαναν πίσω μη διακινδυνεύοντας τη σύγκρουση.

«Έπεσε» τελικά με το δίκυκλό του στο τανκ τύπου «leopard» του Β. Σόιμπλε και? αχρηστεύτηκε.

Αλλά μαζί κινδυνεύει τώρα και όλη η χώρα να υποστεί τα δεινά από την εκδικητική μανία των δανειστών.

Όλη η ιστορία των διαπραγματεύσεων από την περίφημη ερμηνεία της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου περί «δημιουργικής ασάφειας» έως και τις απειλές να γίνει η Ελλάδα «Κούγκι» είναι ένα μεγάλο μάθημα-πάθημα προς αποφυγή.

Σίγουρα οι φοιτητές διπλωματικής σχολής που θα ακολουθούσαν παρόμοια τακτική, έστω και θεωρητικά, δεν θα εξασφάλιζαν εισαγωγικό βαθμό ούτε για το νηπιαγωγείο.

Ευτυχώς ο πρωθυπουργός φέρεται να αντιλήφθηκε το λάθος και αποφεύγει, όπως όλα δείχνουν, να παίξει τη χώρα σε μια ζαριά. Εκτός κι αν ο Βαρουφάκειος ιός είναι μεταδοτικός? και επιχειρήσει να παίξει το chicken game.