Το πρόσωπο της παραγωγικής ανασυγκρότησης

Η παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, εάν επιχειρηθεί και εάν επιτευχθεί, συνδέεται με το εάν θα αναδειχθούν ενδογενή κινήματα παραγωγών και κύματα επιχειρηματικότητας, για βιώσιμες και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις παραγωγής, εξαγωγών και υποκατάστασης εισαγωγών σε αυτό που ορίζεται τομέας των διεθνώς εμπορευσίμων προϊόντων και υπηρεσιών.



Χρειαζόμαστε γι αυτό, ως κοινωνία και ως οικονομία, επιχειρηματικότητα παραγωγής και εξαγωγών, και αντιστοίχως εργαζόμενους με συνείδηση και αυτοπεποίθηση για την σημασία του τομέα τους.

Γι αυτό έχει μεγάλη σημασία η μελέτη και η κατανόηση της επιχειρηματικότητας. Στην διεθνή βιβλιογραφία που αφορά την μελέτη της επιχειρηματικότητας εντοπίζονται παράγοντες τριών κατηγοριών. Πρώτον, ατομικοί- προσωπικοί παράγοντες, Δεύτερον, κοινωνικοί παράγοντες. Τρίτον, παράγοντες του οργανωσιακού περιβάλλοντος της επιχείρησης.

Στους ατομικούς-προσωπικούς παράγοντες περιλαμβάνονται τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των επιχειρηματιών. Βασίζονται στην υπόθεση ότι οι επιχειρηματίες έχουν ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, συμπεριφορές, και αξίες, που συμβάλλουν στην ώθηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και τους διαχωρίζουν από τα άλλα άτομα. Η σχετική βιβλιογραφία ερευνά ποιοι είναι οι επιχειρηματίες, γιατί γίνονται επιχειρηματίες, και ποια είναι τα χαρακτηριστικά των επιτυχών και των μη επιτυχών επιχειρηματικών πρωτοβουλιών.

Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της επιχειρηματικής προσωπικότητας έχουν ερευνηθεί παράγοντες όπως ο βαθμός ελέγχου των γεγονότων της προσωπικής ζωής (locus of control), η ανάγκη για επιτεύγματα (need for achievement), και η δυνατότητα ανοχής της αμφιβολίας (tolerance for ambiguity) ως παράγοντες που τροφοδοτούν την τάση προς την επιχειρηματικότητα. Σε άλλη ομάδα μελετών η ανάγκη για επιτεύγματα, η πιθανότητα διακινδύνευσης ή ανάληψης κινδύνου (risk taking propensity) και η καινοτομικότητα έχουν χρησιμοποιηθεί ως παράγοντες διαφορισμού μεταξύ επιχειρηματιών (-entrepreneurs-), -corporate managers- και ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων.

Ως προς τους κοινωνικούς παράγοντες που επιδρούν στην επιχειρηματικότητα εξετάζονται το προσωπικό περιβάλλον του επιχειρηματία, το οικογενειακό περιβάλλον του, η δυναμική και η θέση του στην ατομική καριέρα και σταδιοδρομία, οι εμπειρίες και τα βιώματα, και το περιβάλλον προσωπικής ανάπτυξης.

Ως προς το οργανωσιακό περιβάλλον της επιχείρησης, η έρευνα στρέφεται σε παράγοντες όπως η (κοινωνική) αξία του πλούτου, η φορολογική μεταχείριση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, και οι έμμεσες ενισχύσεις, η χρονική ανάδειξη ευκαιριών και δυνατοτήτων κατά την σταδιοδρομία του εν δυνάμει ή αναδυόμενου επιχειρηματία, και φυσικά οι επιπτώσεις των συνθηκών της αγοράς, καθώς επίσης και οι κοινωνικές αναστατώσεις και ανατροπές, τα υποστηρικτικά στοιχεία του κοινωνικού και του οικονομικού πολιτισμού.

Όλοι οι παραπάνω παράγοντες που αναδεικνύονται στην βιβλιογραφία έχουν λειτουργήσει στις συνθήκες της πολυετούς κρίσης και κατάρρευσης στην ελληνική οικονομία και κοινωνία με αποτέλεσμα να γεννηθούν νέες ενδογενείς κινήσεις παραγωγών και νέα κύματα επιχειρηματικότητας, προερχόμενα όχι μόνον από νέους και νέες επιχειρήσεις, αλλά και από υφιστάμενες επιχειρήσεις, κυρίως εκείνες τις επιχειρήσεις διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών που με αναπροσαρμογές προσπάθησαν, και κατάφεραν, να επιβιώσουν και μέσα στην κατάρρευση του 2010-2013 και μέσα στις συνθήκες των ελέγχων κεφαλαίου του 2015-2016. Αυτό ?επιχειρηματίες και εργαζόμενοι- είναι το πρόσωπο της παραγωγικής συγκρότησης και ανασυγκρότησης της χώρας.