«Καζάνι που βράζει» το προσφυγικό πρόβλημα

Αντιμέτωπη με τις οξύτατες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών βρίσκεται η κυβέρνηση, καθώς η κρίση στο προσφυγικό, φαίνεται πως είναι χωρίς τέλος, δοκιμάζοντας τις αντοχές της χώρας, που επιχειρεί να διαχειριστεί το πρόβλημα χωρίς ουσιαστική στήριξη από την πλευρά της Ευρώπης.



Η κατάσταση στα νησιά που υποδέχονται και το μεγαλύτερο μέρος των προσφυγικών ροών μοιάζει με καζάνι που βράζει, και είναι άγνωστο το πότε και αν θα οδηγηθούμε τελικώς σε εκρήξεις που δύσκολα αντιμετωπίζονται. Ειδικά μετά τον θάνατο δύο προσφύγων στη Μόρια. Για «πραγματικές και αναντίρρητες δυσκολίες στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης» μίλησε και ο Αλ. Τσίπρας, παραδεχόμενος πως «η αποσυμφόρηση των νησιών είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο» και στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι απαιτούνται «κρίσιμες αποφάσεις που μπορεί καμιά φορά να είναι και δυσάρεστες, αλλά θα είναι ανακουφιστικές για τις τοπικές κοινωνίες».

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εξάλλου στο οποίο «σκοντάφτουν» οι προσπάθειες για αποσυμφόρηση των νησιών είναι το γεγονός ότι όποιος πρόσφυγας απομακρύνεται με βάση τη συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας, δεν εμπίπτει πλέον στο πεδίο εφαρμογής της και κατά συνέπεια δεν μπορεί να επαναπατριστεί σε περίπτωση που κριθεί ότι δεν δικαιούται ασύλου. Η διαδικασία ελέγχου ωστόσο, στην πράξη είναι εξαιρετικά χρονοβόρα, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι οι αποφάσεις της Ευρώπης απέχουν παρασάγγας από τις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών. Αν δε επιπροσθέτως λάβει κανείς σοβαρά την προειδοποίηση του πρωθυπουργού ότι «η Συμφωνία Ευρώπης - Τουρκίας για το προσφυγικό κρατιέται από μια κλωστή», τότε εύκολα γίνεται κατανοητό, πόσο ορατός είναι ο κίνδυνος η Ελλάδα να βρεθεί αντιμέτωπη με τον εφιάλτη χιλιάδων καθημερινών αφίξεων που σε συνδυασμό με τα κλειστά σύνορα προς Βορρά, θα την μετέτρεπε σε αυτό που κατ’ επανάληψη έχουν ζητήσει οι ακραίοι της Ευρώπης: μια αποθήκη εκατοντάδων χιλιάδων δυστυχισμένων ανθρώπων...