ΞΕΣΠΑΣΕ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ BLACK FRIDAY

Και αίφνης στην κορυφή της ατζέντας η Black Friday που κάνει και το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς.



Και, όμως, έχει αναδειχθεί σε μείζον ζήτημα. Εφημερίδες το έχουν ως πρώτο θέμα, κόμματα το σιχτιρίζουν, συνδικαλιστικές οργανώσεις διαμαρτύρονται και όμως πλήθος κόσμου στήνεται σε ατελείωτες ουρές για ένα... κραγιόν δώρο. Το φυσιολογικό του πράγματος θα ήταν να μην ασχοληθεί κανείς περισσότερο από όσο πρέπει. Οι επιχειρηματίες που θέλουν να κρατήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους μπορούν να κάνουν οτιδήποτε θεμιτό για το επιτύχουν και οι καταναλωτές μπορούν να αγοράσουν ό,τι θέλουν και μπορούν. Όλοι οι άλλοι καλό θα ήταν να σιωπούν. Βέβαια, αν σιωπούσαν θα ήταν άνεργοι, αφού η μοναδική δουλειά που ξέρουν είναι να γκρινιάζουν και να προάγουν ιδεολογικούς παραδείσους που βρίσκονται βέβαια σε άλλους πλανήτες.

Αλλά από το 2018 και μετά
Απλοποίηση διαδικασιών

Μερικά πράγματα είναι διαχρονικά και ξεπερνούν κόμματα και ιδεολογίες. Ένα εξ αυτών είναι η απλούστευση των διαδικασιών για την ίδρυση εταιρείας, ειδικά σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς. Η κάθε κυβέρνηση την τελευταία 20ετία, όλο τις... απλοποιεί. Ωστόσο η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει. Η παρούσα κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Πάντως η πολυδιαφημισμένη ίδρυση εταιρείας με ένα κλικ θα αργήσει να γίνει πράξη, αφού το λογισμικό βέβαια δεν υπάρχει, ενώ απαιτούνται, από την ψήφιση του νόμου μία σειρά από εγκυκλίους για να γίνει πράξη. Τέλος πάντως, το πρώτο βήμα γίνεται, ας ελπίσουμε ότι θα γίνουν και τα επόμενα.

Μεγάλο το δίλημμα στο Μαξίμου
Με το ΔΝΤ ή με την Ε.Ε;

Πραγματικό βέρτιγκο υπάρχει στο Μέγαρο Μαξίμου αυτή την περίοδο. Από την μία η κυβέρνηση θέλει να συμπλεύσει με το ΔΝΤ στο θέμα του χρέους, αφού το Ταμείο είναι υπέρμαχος ενός γενναίου «κουρέματος», αλλά δεν θέλει να πάρει το «πακέτο» που θα συνοδεύει ενδεχόμενο «κούρεμα» και το οποίο εν πολλοίς θα περιλαμβάνει μειώσεις συντάξεων και δραστικό περιορισμό στο Δημόσιο, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε αποδοχές. Από την άλλη, φαίνεται ότι το Μαξίμου συμπορεύεται με τους Ευρωπαίους στο θέμα των μέτρων, αφού δεν δείχνουν να ζητούν «αίμα». Όμως οι εταίροι μας στην Ε.Ε., δεν θέλουν σοβαρές παρεμβάσεις στο θέμα του χρέους και δεν τις θέλουν τώρα. Δύσκολη η απόφαση.

Στασιμότητα στις ιδιωτικοποιήσεις
Ξαφνικά... φρένο

Η αποχώρηση του Στερ. Πιστιόρλα από το τιμόνι του ΤΑΙΠΕΔ, έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Από την μία φαίνεται να σημαίνει ότι εκτιμήθηκε η προσφορά του και αναβαθμίστηκε. Από την άλλη όμως υπάρχει ένα κενό που στην πράξη θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες. Ο στόχος που είχε τεθεί για το 2016 χάθηκε. Τα χρήματα από την παραχώρηση των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων δεν θα μπουν στα Ταμεία φέτος, αλλά κάποια στιγμή του χρόνου. Επίσης οι περισσότεροι διαγωνισμοί που βρίσκονται σε εξέλιξη, αν δεν πάγωσαν, πάνε με ρυθμό χελώνας. Προφανώς και το ΤΑΙΠΕΔ έχει ανάγκη από στελέχη πρώτης γραμμής που να έχουν εκτός της ικανότητας και του πολιτικού βεληνεκούς να λαμβάνουν αποφάσεις. Και σήμερα υπό αυτή την έννοια το ΤΑΙΠΕΔ είναι ακέφαλο.

Τραπεζικά παιχνίδια
Κοστοβόρες καθυστερήσεις

Οδεύουμε προς το τέλος του 2016 και ακόμη να κλείσουν σοβαρές εκκρεμότητες που υπάρχουν στο τραπεζικό τοπίο. Σε δύο από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες, υπάρχει διοικητικό κενό ή αν προτιμάται διοικητική ασάφεια. Τόσους μήνες τώρα και δεν μπορούν να λύσουν ένα ζήτημα, που σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν ορθόδοξα λύνεται σε μία νύχτα. Από την άλλη έχουμε το μείζον ζήτημα του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Όλοι ξέρουν ότι η επίλυση αυτού το ζητήματος, μόνο οφέλη μπορεί να έχει για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, πολιτεία, τράπεζες και υπερχρεωμένες επιχειρήσεις. Και όμως το ζήτημα που κανονικά θα έπρεπε να είχε επιλυθεί από τον περασμένο Ιούνιο, βρίσκεται στο τραπέζι με ευσεβείς προθέσεις, αλλά χωρίς απόφαση.

Παράλληλο σύμπαν
Επιμονή σε κάτι ανέφικτο

Ένας από τους κλάδους που έχουν ταλαιπωρηθεί όσο λίγοι από την κρίση στην Ελλάδα, είναι αυτός των τραπεζών. Παρά το γεγονός ότι δεν προκάλεσαν την κρίση, αλλά η δημοσιονομική κρίση μεταφέρθηκε σε αυτές, εντούτοις σήμερα είναι σε δύσκολη κατάσταση. Και όμως στην κυβέρνηση συνεχίζουν να έχουν αυταπάτες. Η εμμονή τους στο παράλληλα τραπεζικό σύστημα, ξεπερνά κάθε φαντασία. Ο υπουργός Οικονομικών την περασμένη εβδομάδα, μίλησε για συνεταιριστικές τράπεζες. Ναι, αυτές που χρεοκοπούν η μία μετά την άλλη. Άραγε, πώς τις φαντάζεται στο νέο τοπίο; Κι σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και μιλάει για πιο ενεργό ρόλο του κράτους στη διοίκηση των τραπεζών. Προφανώς θα έχει στο μυαλό του το προ ετών... επιτυχημένο μοντέλο που υπήρχε με τα γνωστά αποτελέσματα... Ούτε η κρίση, αλλά ούτε και η πρόσφατη εμπειρία έχουν γίνει δίδαγμα για κάποιους. Δυστυχώς, οι εμμονές παραμένουν...