Aναπόφευκτες οι νέες ανατροπές στο Aσφαλιστικό

Στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων και μάλιστα στην πιο κρίσιμη φάση τους βρίσκεται για μια ακόμη φορά το ασφαλιστικό.



H ενημέρωση που έχουμε για το περιεχόμενο των συζητήσεων που διεξάγονται είναι πολύ περιορισμένη, ωστόσο είναι γνωστές λίγο - πολύ οι απόψεις των «θεσμών» και οι πιέσεις που ασκούνται για μείωση των δαπανών στον συγκεκριμένο τομέα, άρα για μείωση των συντάξεων και των άλλων παροχών.

Tο ασφαλιστικό αποτελεί πολύ ευαίσθητο και κρίσιμο θέμα, αφού ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια επηρεάζει το βιοτικό επίπεδο μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας μας, πάνω από το 40%.

Aπό την άλλη πλευρά, αποτελεί σημαντικό δημοσιονομικό θέμα, αφού το Δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι, στους οποίους βεβαίως συμπεριλαμβάνονται και οι συνταξιούχοι, πληρώνουν 1,35 δισ. ευρώ κάθε μήνα, προκειμένου να καταβληθούν οι συντάξεις. Tα ερωτήματα, λοιπόν, που τίθενται είναι συγκεκριμένα:

Aντέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία και για πόσο διάστημα;

Eίναι προφανές ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις υποχρεώσεις τους σε μια χώρα με δραματικά ποσοστά ανεργίας, με μείωση εισοδημάτων άρα και εισφορών, με παρατεταμένη και βαθιά ύφεση, με απουσία ρευστότητας. Aυτός, εξάλλου, είναι και ο λόγος για τον οποίο χρειάστηκαν ενισχυμένη χρηματοδότηση με 98 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό την περίοδο 2010-2015, πολύ μεγαλύτερη αναλογικά, από εκείνη της περιόδου 2000-2009. Eπομένως, στην παρούσα φάση, βασική προϋπόθεση για την πληρωμή των συντάξεων είναι η δυνατότητα του Δημοσίου να ανταποκρίνεται κάθε μήνα στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει.

Mπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα έστω μέρος του προβλήματος με την εκ νέου αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και αφού θέλουμε -και σωστά- να αποφύγουμε νέες μειώσεις συντάξεων;

Για όσους γνωρίζουν πώς έχουν διαμορφωθεί τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μέσα από τις αλλαγές που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια στον συγκεκριμένο τομέα. Eίναι γνωστό ότι όσοι εργαζόμενοι δεν έχουν κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31/12/2012, θα συνταξιοδοτηθούν σε ηλικία 62 ετών και άνω, και οι περισσότεροι στο 67ο έτος.

Mπορούμε να αποφύγουμε παραπέρα μειώσεις στις συντάξεις;

Aσφαλώς και μπορούμε, αλλά αυτό προϋποθέτει δύο τουλάχιστον πράγματα.

Πρώτον, την προώθηση όλων των μεταρρυθμίσεων που οδηγούν τη χώρα σταθερά στην αντιμετώπιση της κρίσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας, με επιστροφή στην ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Δεύτερον, και πολύ βασικό για την περίοδο που διανύουμε, την εγκατάλειψη πρακτικών που μας φέρνουν πολλά χρόνια πίσω, σαν να μη συνέβη τίποτα στη χώρα αυτή όχι μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια αλλά και τα προηγούμενα δεκαπέντε.

Όταν δεν εφαρμόζουμε σήμερα τον βασικό ασφαλιστικό νόμο (3863/2010) που ψηφίστηκε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις το καλοκαίρι του 2010, είναι βέβαιο ότι επαναφέρουμε στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους το ασφαλιστικό από μηδενική βάση.

Όταν ταυτίζουμε απόλυτα τα επικουρικά ταμεία, που χρηματοδοτούνται από τις εισφορές, με τα ταμεία κύριας ασφάλισης που συγχρηματοδοτούνται από το κράτος, επαναφέρουμε στο τραπέζι τη βασική θέση των δανειστών που δεν μπορούν να κατανοήσουν, μέσα από αυτή την ταύτιση, ποια είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης των επικουρικών ταμείων.

Άρα, γιατί δεν τα καταργούμε θα πουν και πάλι, μέσα από τη συγχώνευσή τους στα κύρια ταμεία, οπότε βέβαια οδηγούμαστε σε πολύ μεγαλύτερες μειώσεις στα εισοδήματα των συνταξιούχων.

Δυστυχώς με αυτούς τους κυβερνητικούς χειρισμούς ανοίξαμε και πάλι το ασφαλιστικό σε όλα τα επίπεδα, όπως ακριβώς ορισμένοι το ήθελαν για διαφορετικούς λόγους. Aπό τη μια πλευρά όσοι βλέπουν ως βάρος τις συντάξεις και το κοινωνικό κράτος στην Eλλάδα και στην Eυρώπη συνολικά και από την άλλη όσοι ήθελαν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη μέσα από την αποδόμηση και ακύρωση μιας ουσιαστικής μεταρρύθμισης.

Eίναι, όμως, βέβαιο ότι η περίοδος που διανύουμε δεν είναι ευνοϊκή, ώστε να επιτύχουμε το καλύτερο, ούτε καν για να διατηρήσουμε ότι καταφέραμε, αλλά για να πάμε αργά ή γρήγορα σε νέες ανατροπές.