Επανάσταση κατά της παγκοσμιοποίησης

Είχαν όλοι προβλέψει ότι η επικράτησή του ήταν αδύνατη. Ολοι θεωρούσαν τον Τραμπ σαν τον εκπρόσωπο της απελπισίας ενός όλο και αυξανόμενου αριθμού Αμερικανών.




τι ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν το σύμπτωμα μιας πολιτικής και πολιτισμικής μιζέριας που χτύπησε τις λαϊκές τάξεις των ΗΠΑ.

Πάρα πολλοί τον έβλεπαν ως τερατώδη κλόουν, σεξιστή, ρατσιστή και χυδαιολόγο. Τώρα θα πρέπει να αλλάξουμε το βλέμμα μας και να τον δούμε αλλιώς. Αυτός που ο Ομπάμα έλεγε ότι δυστυχώς μπορεί να πάρει τους πυρηνικούς κωδικούς, θα είναι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ο ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Θα πρέπει να πούμε ότι οι φόβοι του Ομπάμα δεν ήταν αστήρικτοι. Η φήμη του μεγαλομανούς και περιπετειώδους Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι χωρίς επιχειρήματα.

Μετά τη νίκη του, τα πρόσωπα των παρουσιαστών στα κανάλια ήταν για κλάματα. Δεν μπορούσαν να κρύψουν τη βαθιά τους απογοήτευση. Η επίσημη εξήγηση έχει ήδη αρχίσει να κυκλοφορεί, και θα την ακούμε όπου κι αν σταθούμε τις επόμενες ημέρες: η παλιά, μουχλιασμένη Αμερική έφερε τον Τραμπ στην εξουσία. Οτι υπάρχει σύγχυση ταυτότητας, ότι υπάρχει κλείσιμο στον εαυτό μας, ότι φοβόμαστε τη διαφορετικότητα: όλες αυτές οι φράσεις είναι ήδη έτοιμες. Ορισμένοι θα βάλουν και σάλτσες και θα κουνήσουν το κουδουνάκι του αντιφασισμού. Θα αρχίσουν τις δήθεν ιστορικές συγκρίσεις και ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα ναζικοποιηθεί σε πολλές κουβέντες. Πολλοί θα αναρωτηθούν αν ο Τραμπ σηματοδοτεί την επιστροφή στον Δυτικό κόσμο του 1930. Κάποιοι θα πουν ότι οι Αμερικανοί θα πρέπει να ντρέπονται. Δυστυχώς, είναι αναπόφευκτο. Αυτό είναι το συνηθισμένο ρεφρέν.

Κι όμως, κάτι άλλο έχει συμβεί, κατά τη γνώμη μου. Από τη νίκη του Brexit ως την επανάσταση του Τραμπ, περνώντας από την άνοδο των λαϊκιστικών κινημάτων της Ευρώπης, είναι η ίδια επανάσταση εναντίον της παγκοσμιοποίησης που μοιάζει να σχηματίζεται. Κάθε φορά, τα θέματα είναι τα ίδια: οι πολίτες ζητούν σύνορα, θέλουν να επανιδρύσουν την κυριαρχία των κρατών, θέλουν να συγκρατήσουν τη μαζική μετανάστευση, θέλουν να υπερασπιστούν την εθνική ταυτότητα. Κάθε χώρα το κάνει με τον τρόπο της, λαμβάνοντας υπόψιν τις δικές της πολιτικές παραδόσεις και τα δικά της αρχέτυπα.