Καλό το χρέος, αλλά χρειάζεται ένα «σοκ»

Η υπόθεση της ρύθμισης του ελληνικού χρέους είναι ασφαλώς σημαντικό θέμα.





Γίνεται ακόμη σπουδαιότερο μετά την ξεκάθαρη παρέμβαση του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου Ομπάμα και τις πιέσεις που ασκούνται στα πραγματικά «αφεντικά» για μια βιώσιμη και δίκαιη λύση.

Μια διευθέτηση του χρέους θα διευκολύνει την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, την ενίσχυση της εμπιστοσύνης στην οικονομία και βεβαίως την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Μπορεί να μην αντιλαμβάνονται οι πολίτες τη σημασία μιας συμφωνίας το ταχύτερο δυνατόν, ωστόσο, είναι πολύ κρίσιμος σταθμός για την έξοδο της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια.

Ωστόσο, η κυβέρνηση κάνει ένα μεγάλο λάθος. Εχει ρίξει όλο το βάρος της στο θέμα αυτό. Το χρέος έχει γίνει το «ιερό δισκοπότηρο» που, αν βρεθεί, θα σώσει ως διά μαγείας τη χώρα. Τα πράγματα δεν είναι έτσι και είναι λάθος στρατηγική να αποσπάται η προσοχή από το μείζον που δεν είναι άλλο από την ανάπτυξη.

Η ελληνική οικονομία για να «ξεκολλήσει» χρειάζεται επενδύσεις, στρατηγική προσέλκυσης επενδυτών, ένα θετικό «σοκ» που θα προκαλέσει άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας, περισσότερα χρήματα στις τσέπες των νοικοκυριών, αύξηση της κατανάλωσης και κυρίως «φραγμό» στη φυγή Ελλήνων στο εξωτερικό.

Το χρέος της για το... χρέος πρέπει η κυβέρνηση να το κάνει. Να βρει συμμάχους, όπως ο Ομπάμα, να διαπραγματευτεί σκληρά με τους Γερμανούς, να κάνει προσπάθειες για διευθέτησή του. Ομως, υπάρχουν και οι πραγματικοί αριθμοί που δεν ευημερούν. Οπως αυτός της Eurostat που λέει ότι ένα στα τρία Ελληνόπουλα κινδυνεύουν με φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Είναι κυρίως παιδιά οικογενειών με άνεργους γονείς που έχουν πληγεί από την πολυετή κρίση και δεν βλέπουν φως στο τούνελ.

Εκεί πρέπει να δώσει τα πάντα η κυβέρνηση, εκεί πρέπει να βάλει όλη της την ενέργεια και να αναζητήσει λύσεις που θα οδηγούν σε καλύτερες ημέρες. Οι οποίες μόνο μέσω του επενδυτικού «σοκ» μπορούν να ξημερώσουν. Αλλιώς θα μείνουμε όλοι στα ευχολόγια του Μπ. Ομπάμα.