Η επιβράβευση όσων πληρώνουν κανονικά

Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση άργησε πολύ (ορισμένες φορές με ευθύνη της τρόικας), φαίνεται να υπάρχει συμφωνία για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, με σκοπό τη ρύθμιση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων.



Η υλοποίηση του σημαντικού αυτού σχεδίου είναι ίσως το βασικότερο βήμα για να πάρει «ανάσα» η αγορά, να ενισχυθούν οι επιχειρήσεις ώστε να μη βάλουν «λουκέτο» και να προχωρήσουν σε κινήσεις επέκτασης. Η αναδιάρθρωση των δανείων μπορεί να βοηθήσει επίσης και στην εξομάλυνση της πληρωμής των μισθών, αφού σχεδόν ένα εκατoμμύριο εργαζόμενοι είτε δεν πληρώνονται καθόλου, είτε οι καθυστερήσεις είναι δραματικές.

Με την ενίσχυση των εισοδημάτων των νοικοκυριών θα αυξηθεί και η κατανάλωση, επομένως θα προκληθεί θετικό ντόμινο στην αγορά. Γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις και να προχωρήσουν οι διαδικασίες μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Ομως, γεννάται ένα πολύ σημαντικό ερώτημα από όλη αυτή τη διαδικασία: Τι θα γίνει με χιλιάδες επιχειρήσεις αλλά και νοικοκυριά, κυρίως με στεγαστικά δάνεια, που τα εξυπηρετούσαν κανονικά; Ακόμη κι αν επλήγησαν από την οικονομική κρίση συνέχιζαν να είναι συνεπέστατοι με τη συμφωνία που υπέγραψαν με τις τράπεζες. Πώς θα πρέπει να αντιδράσουν όλοι αυτοί που βλέπουν να γίνονται ρυθμίσεις για όσους -αντικειμενικά ή υποκειμενικά- δεν πλήρωναν επί χρόνια τα χρέη τους, ενώ οι ίδιοι δεν καθυστέρησαν ούτε ημέρα να εξυπηρετούν τα δάνειά τους; Θα υπάρξουν και για τους συνεπείς μέτρα επιβράβευσης ή θα συνεχίσουν να αισθάνονται τα «κορόιδα» του συστήματος;

Είναι ένα πρόβλημα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τράπεζες και Δημόσιο καθώς δημιουργείται μια «κουλτούρα» κακοπληρωτών, ένα κακό προηγούμενο που θα μπορούσε στη συνέχεια να οδηγήσει σε αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Ενα καλό, δηλαδή, να οδηγήσει σε ένα χειρότερο κακό.

Υπάρχει μια λεπτή «κόκκινη» γραμμή που πρέπει να προσεχθεί, για να μη δοθεί το μήνυμα ότι όσοι δεν πληρώνουν επιβραβεύονται.