Επιτακτική ανάγκη η στήριξη των ακινήτων

H ακίνητη περιουσία των Ελλήνων την προ κρίσης εποχή εκτιμούταν συνολικά πάνω από 1 τρισ. ευρώ. Σήμερα κοστίζει λίγο παραπάνω από τα μισά.



Η ιδιοκατοίκηση είχε φτάσει σε επίπεδα πάνω από 84%, κατατάσσοντας την Ελλάδα στις τρεις πρώτες χώρες της σχετικής λίστας. Σήμερα έχει μειωθεί 10 ποσοστιαίες μονάδες, καθώς όλο και περισσότεροι πούλησαν και δεν αγόρασαν ποτέ θεωρώντας ασύμφορη μια τέτοια επένδυση.

Τα φορολογικά βάρη στα ακίνητα πριν από μερικά χρόνια δεν ξεπερνούσαν τα 700- 800 εκατ. ευρώ ετησίως. Σήμερα μόνο από τον ΕΝΦΙΑ εισπράττονται συνολικά πάνω από 2,6 δισ. ευρώ.

Οι τιμές των ακινήτων κατά μέσο όρο έχουν υποχωρήσει περί το 40%-45%, ενώ σε ορισμένες περιοχές η υποχώρηση ξεπερνά το 60%.

Οι επενδύσεις στην ακίνητη περιουσία κυμαίνονται κάθε χρόνο γύρω στα 16-18 δισ. ευρώ και σήμερα δεν ξεπερνούν τα 4-5 δισ.

Η οικοδομική δραστηριότητα έχει βουλιάξει από 50% έως 80% και δεκάδες επαγγέλματα χάθηκαν λόγω έλλειψης αντικειμένου.

Η ατμομηχανή της οικονομίας, τα ακίνητα, βρίσκεται από το 2008, στον σταθμό, ως προάγγελος της γενικότερης οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας.

Το ελληνικό δημόσιο έχει χάσει τεράστια ποσά από φόρους, από επιδόματα ανεργίας, από επενδύσεις, από ανάπτυξη. Τι άλλο θέλουν, άραγε, οι κρατούντες για να αντιληφθούν το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, αν δεν στηριχθεί η οικοδομή και η κτηματαγορά γενικότερα, η οικονομία δύσκολα θα ανακάμψει;

Οι φορείς της αγοράς έχουν συγκεκριμένες προτάσεις. Από φορολογικές απαλλαγές μέχρι μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της αδιαφάνειας στον κλάδο. Από κίνητρα για την κατασκευή νέων κατοικιών, έως σκληρούς νόμους για να φύγουν από τα ακίνητα οι «αλεξιπτωτιστές» και να γίνει πιο επαγγελματικό το real estate. Με σοβαρούς εργολάβους κι όχι «μπετατζήδες» της μιας οικοδομής και με ικανούς και καταρτισμένους μεσίτες, συμβολαιογράφους, νομικούς κι όχι επαγγελματίες χωρίς γραφεία και υποδομή.

Το οικονομικό επιτελείο μπορεί να φωνάξει όλους τους εμπλεκόμενους στην κτηματαγορά και να σχεδιάσει ένα πλάνο δεκαετίας. Με κατεδαφίσεις παλαιών πολυκατοικιών, δημιουργία νέων, με μεταφορά κατοίκων από περιοχές του κέντρου στα περίχωρα, με άρση των φορολογικών βαρών που οδηγούν την περιουσία των Ελλήνων σε πλήρη απαξίωση. Με ένα γενναίο πρόγραμμα χρηματοδότησης από τις τράπεζες και κυρίως με τη δέσμευση ότι το φορολογικό καθεστώς δεν θα αλλάζει ανάλογα με τις «τρύπες» του προϋπολογισμού που πρέπει να κλείσουν.

Η υπόθεση με τον ΕΝΦΙΑ και με την ανικανότητα των κυβερνώντων εδώ και μια πενταετία να βρουν λύση με τις αντικειμενικές και εμπορικές τιμές δείχνει ότι η πολιτεία δεν μπορεί να δει το συμφέρον της. Κυρίως δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το ακίνητο δεν είναι η «αγελάδα» που θα συνεχίσει να αρμέγει επί πολλά χρόνια γιατί οι νοικοκυραίοι πληρώνουν τους φόρους τους.

Η αγορά κατοικίας μπορεί να αποτελέσει το ελατήρια για την εκτίναξη της οικονομίας και τη σημαντική μείωση της ανεργίας. Αν δεν το καταλάβουν σύντομα, απλά η χώρα θα βρίσκεται σε διαρκή ύφεση.